تفرقه بینداز و حکومت کن

تفرقه بینداز و حکومت کن (به لاتین: divide et impera) [1][2] مثل معروفی است که به فیلیپ دوم مقدونی پدر اسکندر مقدونی نسبت داده شده و پس از او توسط ژولیوس سزار و ناپلئون بناپارت به عنوان یک استراتژی مورد استفاده بوده و البته موارد استفاده این استراتژی در طول تاریخ بسیار است.

سردیس فیلیپ دوم مقدونی

این استراتژی عبارت است از به‌دست‌آوری یا نگهداری قدرت (سیاسی و اجتماعی) از راه شکستن یا تجزیه یک قدرت متمرکز به بخش‌های کوچکتری که هر یک از این بخش‌های کوچکتر به تنهایی قدرت کمتری از اجراکنندهٔ این استراتژی را دارند. در جهان امروز، این استراتژی بیشتر به شکل برچسب‌زنی بر روی اقشار مردم و سپس جداسازی یا تقسیم‌بندی آنان با عناوین است. همچنین این اصل می‌تواند به‌صورت رفتار دوگانه حکومت با دو دسته از مردم باشد. بدین صورت اجراکننده استراتژی، قدرت را تحت کنترل خود حفظ خواهد کرد.

مورد مثال این استراتژی را می‌توان به‌کارگیری آن در میان اقوام و گروه‌های یونانی (اتحادیه اخائیه) ذکر کرد که توسط امپراطوری روم برای سالیان سال مورد استفاده بود و در نهایت منجر به حل شدن یونانی‌ها در امپراتوری روم گردید.

تقسیم کن و غلبه کن (به انگلیسی: divide and conquer) عنوان دیگری از همین مثل است که روش اصلی برای حل مسائل در زبان‌های برنامه‌نویسی است.

ارکان این تکنیک عبارتند از:

• ایجاد و تشویق تقسیمات بین «مادون»ها برای جلوگیری از ایجاد اتحادی که حاکم مسلط و دارای قدرت عالیه را به چالش بکشد
• پرورش بی‌اعتمادی، کینه، عداوت و خصومت بین حکمرانان محلی.

سیاست تقسیم‌بندی بارها توسط دولت بریتانیا علیه کشورهای مختلف اجرا شده‌است؛ ازجمله سودان، نیجریه و شبه‌قارهٔ هند.[3]