اشک تمساح
اشک تمساح (یا همدردی ظاهری) اصطلاحی است برای بیان کنایه‌آمیز تاسف‌ها و اشک‌های ناصادق و ریاکارانه.
این عبارت برگرفته از یک باور قدیمی است که تمساح‌ها هنگام خوردن طعمه خود اشک می‌ریزند و به همین دلیل در بسیاری از زبان‌های مدرن وجود دارد. عبارت اشک تمساح در یکی از نمایشنامه‌های شکسپیر نیز ذکر شده‌است.
اگرچه تمساح‌ها مجاری اشکی دارند، آن‌ها اشک می‌ریزند تا چشم‌های خود را نرم کنند، معمولا هنگامی که مدت زیادی خارج از آب بوده‌اند و چشمانشان شروع به خشک‌شدن می‌کند. با این حال، شواهد نشان می دهد که اشک ریختن می تواند با تغذیه نیز آغاز شود. تمساح‌ها توانایی اشک ریختن برای ابراز احساسات را ندارند و این تنها انسان است که قادر به عمل ارتباطی گریه کردن است.[1]
سندرم بوگوراد عارضه‌ای است که باعث می‌شود افراد در هنگام مصرف غذا اشک بریزند، بنابراین با استناد به این افسانه «سندرم اشک تمساح» نامیده شده است.
پانویس
- «Are human beings the only animals that cry?». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۳۰ دسامبر ۲۰۰۷.