تحوت

تصویر توت به عنوان یک بابون (۱۴۰۰ ق. م) موزه بریتانیا.

نگاره‌ای از تحوت با سر لک‌لک

تحوت را معمولاً با سر لک لک نمایانده‌اند که تاج ماه بر کاکل دارد، یا گاه فاقد آن است. بیشتر تمایل داشتند او را به صورت همین پرنده بنمایانند، اما گاهی او را میمونی با سر سگ نیز نمایانده‌اند که نشان دهنده آن است که این ایزد دوران تاریخی، محتملا از آمیختگی شخصیت دو ایزد ماه (یکی به گونهٔ پرنده و دیگری به گونهٔ میمون) پدید آمده‌است.

و خرد کامل به تحوت اعطا شده‌است و هم اوست که همهٔ هنرها و علوم، از جمله حساب، نقشه‌برداری، هندسه، ستاره‌شناسی، فال‌گیری، جادو، پزشکی، جراحی، موسیقی، آلات موسیقی بادی و سازه‌های زهی، طراحی و مهم‌تر از همه نگارش را پدیدآورد که بدون آن، انسان همهٔ آموزه‌ها و سود مندی کشفیات خود را فراموش می‌کرد. او واضع تصویرنگاری (هیروگلیف) بود و خداوندگار کلام مقدس نام گرفت. به عنوان رئیس جادوگران سالار بزرگ لقب گرفت. شاگردانش لاف می‌زدند که به دخمه‌ای که او کتاب‌های جادو را پنهان کرده بود، دست رسی پیدا کرده و موفق به رمزگشایی آن شده‌اند و قواعدی را که بر همهٔ قوای طبیعت فرمان می‌راند و حتی خود ایزدان را نیز منکوب می‌سازد، آموخته‌اند. با این نیروی بی‌کران بود که پیروان این ایزد او را سه‌بار بس بزرگ لقب می‌دادند.

در میان شاخهٔ ایزدان که در زمان آفرینش به پیدایی آمدند، ایزد توث، با همسرش ایزدبانو ماعت، به ویژه در کار استقرار و کسب نظم در آسمان و زمین بود. وظایف توث بیش از این مسائل بود، چون او مسئول محاسبات ریاضی فراسوی قاعده‌مندی کیهان به‌شمار می‌رفت. او بود که هنرها را خلق کرد و زمان و فصول را منظم نمود و نقش او در این مورد به عنوان ایزد ماه بود. او را همچنین به صورت «زبان و قلب» رع، توصیف کرده‌اند. بعضی از متون متأخر یونانی توث را همچون جانبخش کلام انسانی تصویر کرده و به او سرشتی مشابه لوگوس افلاطونی بخشیده‌اند. ساده‌ترین معنای اصطلاح لوگوس «کلمه» است. هرچند لوگوس در خرد فلسفی یونان مفهومی عام معادل تعقل یا اندیشه خردگرا داشت که از طریق خواندن و نوشتن تشریح می‌شد؛ بنابراین، لوگوس تجسم این اصل است همانند تشریح معرفت ماوراءطبیعی.

زمانی که ارواح مردگان به جهان دیگر می‌رسیدند، با مراسم سخت قضاوت در تالار ازیریس مواجه می‌شدند. خدای قضاوت‌کننده توث بود. اگر قلب شخص مرده کمتر از یک پر وزن داشت، توث به ازیریس گزارش می‌داد که مقدس و راستکار بوده و شایستهٔ جایی در سرزمین آرامش یا بهشت ازیریس است. اگر قلب سنگین‌تر از پر بود، روح متوفا به دست غولی به نام آمه‌مت (خورنده مردگان) که می‌گفتند پشت توث ایستاده، نابود می‌شد.[3]

• مصر باستان
• اساطیر مصر
• کتاب تحوت (کراولی)
• تاروت تحوتی