بسط پسانیوتنی

بسط پسانیوتنی (به انگلیسی: Post-Newtonian expansion) در نسبیت عام برای یافتن پاسخ تقریبی معادلات میدان اینشتین برای تنسور متریک به کار می‌رود.

بسط در 1/c2

تقریبهای پسانیوتنی بسط‌هایی از یک پارامتر کوچک هستند که برابر با نسبت سرعت ماده تشکیل دهنده میدان گرانش به سرعت نور می‌باشد.

در نقطه حدی، یعنی جایی که سرعت بنیادی گرانش بی‌نهایت می‌شود بسط پسانیوتنی به قانون گرانش نیوتن کاهش می یابد.

بسط در h

دیدگاه دیگر این است که معادلات نسبیت عام را به صورت سری توانی بنویسیم که نشانگر انحراف متریک آن از متریک مینکوفسکی می‌باشد.

برای این منظور باید دستگاه مختصاتی انتخاب شود که در آن مقادیر ویژه همگی قدر مطلقی کمتر از یک دارند.

مثلاً اگر یک گام از گرانش خطی شده جلوتر رفته و بسط را تا مرتبه دوم h ادامه دهیم :

بسط مرکب

گاهی همانند صورت گرایی پسا-نیوتنی پارامتری، یک روش ترکیبی استفاده می‌شود که در آن معکوس سرعت گرانش و جرمها کوچک فرض می‌شوند.

جستارهای وابسته

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.