احمد یکم

احمد یکم، (زادهٔ ۹ می ۱۵۸۸ یا ۱۸ آوریل ۱۵۹۰، مانیسا – درگذشتهٔ ۲۲ نوامبر ۱۶۱۷، استانبول) فرزند محمد سوم از همسرش خندان سلطان، چهاردهمین سلطان و خلیفهٔ عثمانی بود.

احمد یکم
سلطان امپراتوری عثمانی خادم الحرمین الشریفین خلیفه مسلمین امیرالمومنین پادشاه
چهاردهمین سلطان عثمانی
سلطنت	۲۲ دسامبر ۱۶۰۳ – ۲۲ نوامبر ۱۶۱۷
پیشین	محمد سوم
جانشین	مصطفی یکم
زاده	۹ می ۱۵۸۸ مانیسا، امپراتوری عثمانی
درگذشته	۲۲ نوامبر ۱۶۱۷ (۲۹ سال) کاخ توپقاپی، استانبول، امپراتوری عثمانی
آرامگاه	مسجد آبی، استانبول
همسران	ماه‌پیکر سلطان ماه‌فیروز سلطان
فرزند(ان)	عثمان دوم مراد چهارم ابراهیم یکم
خاندان	خاندان عثمانی
پدر	محمد سوم
مادر	خندان سلطان
دین و مذهب	اسلام
طغرا

سلطان احمد یکی از مهربان‌ترین پادشاهان عثمانی بود که از کشتن برادرش مصطفی یکم دست کشید. او ارادت خاصی به پیامبر اسلام و خاندانش داشت. احمد یکم پس از درگذشت پدرش محمد سوم در ۲۲ دسامبر ۱۶۰۳میلادی (پانزده سالگی) به حکومت رسید و تا مرگش در ۲۲ نوامبر ۱۶۱۷ (۲۹ سالگی) سلطنت داشت.[1]
سلطان احمد با وجود سن کم و کوتاهی مدت حکومت، از سلاطین بزرگ عثمانی شمرده می‌شود.[1] او سلطانی سازنده وصف می‌شود که به ساختن بناها و مسجدها همّت می‌گماشت که مشهورترین آن‌ها، مسجدی در استانبول است که به نام خودش شهرت یافته که از نمادهای هنر معماری اسلامی می‌باشد. همچنین به بازسازی بناهای زیارتگاه‌ها پرداخت، مانند بهکرد بنای کعبه، تجدید بنای زادگاه فاطمه زهرا.[1] او همچنین مبالغ بسیاری به حجاز برای انفاق بر مستمندان می‌فرستاد. سلطان احمد حامی علم و علما نیز وصف شده‌است، او را «دوستدار اهل بیت» و «متمسک به سنت و تقوا» نیز نامیده‌اند. احمد یکم در امور سیاسی نیز، شدید رفتار بوده‌است. او همچنین به سوارکاری و پرتاب نیزه علاقه داشته‌است. به ادبیات نیز پرداخت و خود شاعری بود که به زبان‌های ترکی و عربی سرود.[1] احمد اول با شاه عباس عهدنامه صلح بست و سلطه صفویان را بر آذربایجان و قفقاز به رسمیت شناخت. احمد اول همچنین نبرد با نیروهای هابسبورگ را پایان داد و در معاهده زیتواتوروک خراجگزاری اتریش به دولت عثمانی را لغو کرد. احمد اول از محمدآقا شاگرد معمار سنان خواست که مسجدی در مقابل مسجد ایاصوفیه در استانبول بنا کند؛ این مسجد امروزه به مسجد سلطان احمد معروف است. احمد اول در سال ۱۶۱۷ در اثر ابتلا به بیماری تیفوس درگذشت. سلطان احمد نخستین سلطان بعد از سلیمان قانونی بود که به امور دولت و مملکت رسیدگی می‌کرد زیرا پیشینیان خود مانند پدربزرگش مراد سوم و پدر خود محمد سوم که به اداره حکومت و مملکت داری اهمیتی نمی‌دادند و این گونه مسائل را به مادرانشان می‌دادند و زنان را عملاً در سلطنت شریک حکومت خود می‌ساختند.