آنتونی ایدن

سر رابرت آنتونی ایدن (به انگلیسی: Robert Anthony Eden)‏ (زاده ۱۲ ژوئن ۱۸۹۷ – درگذشته ۱۴ ژانویه ۱۹۷۷) سیاستمدار محافظه کار بریتانیایی و نخست وزیر این کشور از ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۷ بود. او همچنین ارل اوون بود. وی در یک دوره بیست ساله نیز از ۱۹۳۵ تا ۱۹۵۵ سه بار وزیر خارجه بریتانیا بود که شامل دوران جنگ جهانی دوم هم می‌شد. رهبری سیاسی او در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ میلادی بود. اما شکست او در سیاست‌های خاورمیانه‌ای باعث پایان دوران نخست وزیری اش شد.
شهرت او به عنوان مرد صلح و تسکین دهنده مخالفان در جریان حمله نظامی بریتانیا و فرانسه به کانال سوئز و عدم پشتیبانی ایالات متحده آمریکا از این موضوع در هاله‌ای از ابهام فرورفت که باعث بحران در حزب شد و به عنوان یک پسروی در سیاست خارجی بریتانیا تلقی شد که علامتی بود از پایان استیلای بریتانیا در خاورمیانه.
اکثر مورخان معتقدند او یک سری اشتباهاتی مرتکب شده به خصوص در تشخیص عمق مخالفت ایالات متحده آمریکا با عملیات نظامی.
به‌طور کلی او را در رده یکی از ناموفق‌ترین نخست وزیران بریتانیا در قرن بیستم طبقه‌بندی می‌کنند.

آنتونی ایدن
نخست‌وزیر بریتانیا
مشغول به کار ۶ آوریل ۱۹۵۵ – ۱۰ ژانویه ۱۹۵۷
پادشاه	الیزابت دوم
پس از	وینستون چرچیل
پیش از	هارولد مک‌میلان
رئیس مجلس عوام
رهبر حزب محافظه کار
وزیر امور خارجه بریتانیا
اطلاعات شخصی
زاده	رابرت آنتونی ایدن ۱۲ ژوئن ۱۸۹۷ دورهام، انگلستان
درگذشته	۱۴ ژانویهٔ ۱۹۷۷ (۷۹ سال) ویتنشر، انگلستان
ملیت	بریتانیا
حزب سیاسی	حزب محافظه‌کار
همسر(ان)	ئاتریک بکت (طلاق ۱۹۵۰) کاریسا ایدن کنتس اوون
فرزندان	سیمون-رابرت-نیکلاس
پیشه	، سیاستمدار

گفتنی است وی در زمان ملی شدن صنعت نفت ایران در زمان نخست وزیری دکتر محمد مصدق وزیر خارجه بریتانیا در کابینه وینستون چرچیل بود.

در تاریخ ۲۹ مهر ۱۳۳۲ آنتونی ایدن گفت «بریتانیا بار دیگر دست دوستی به سوی ایران دراز می‌کند و برای تجدید مناسبات سیاسی همه نوع آمادگی دارد.»[1]

پس از او هارولد مک میلان نخست وزیر شد.
از دیگر سوابق او می‌توان به درجه سرگردی در سپاه تفنگداران پادشاه در خلال جنگ جهانی اول اشاره کرد.
ایدن در ۱۴ ژانویه ۱۹۷۷ در سن ۷۹ سالگی درگذشت.[2]