مجلس عوام بریتانیا

اگر چه این مجلس به‌طور رسمی نخست‌وزیر را انتخاب نمی‌کند؛ اما موقعیت احزاب در آن از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. طبق معاهدات، نخست‌وزیر به این مجلس پاسخگو می‌باشد و باید از حمایت مجلس برخوردار باشد؛ بنابراین، هر زمان که دفتر نخست‌وزیری خالی باشد؛ پادشاه شخصی که از حمایت اعضای مجلس عوام برخوردار است یا رهبر بزرگترین حزب در مجلس عوام است را به عنوان نخست‌وزیر منصوب می‌نماید. رهبر دومین حزب نیز رهبر مخالفان وفادار به اعلیحضرت می‌شود. از سال ۱۹۶۳ بر اساس معاهدات، نخست‌وزیر همواره عضو مجلس عوام است، و نه عضو مجلس اعیان.

از سال ۱۹۵۰ از هر یک حوزه انتخاباتی، یک نماینده به مجلس عوام راه می‌یابد. از نظر فنی بین حوزه شهرستان و حوزه بخش تفاوت وجود دارد؛ اما تنها اثر این تفاوت، در مقدار پولی است که نامزدها مجاز هستند تا در طول مبارزات انتخاباتی هزینه کنند. مرزهای حوزه‌های انتخاباتی توسط چهار کمیسیون مرزی تعیین می‌گردند که هر یک به صورت مستقل در انگلستان، اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی وجود دارند. این کمیسیون‌ها مرزهای هر یک از حوزه‌های انتخاباتی را در هر ۸ تا ۱۲ سال یکبار به‌طور کلی مورد بررسی و احیاناً تجدید نظر قرار می‌دهند. البته تعدادی بررسی موقت نیز در بین این سال‌ها انجام می‌دهند.

کل سرزمین پادشاهی متحد بریتانیا به ۶۵۰ حوزه انتخاباتی تقسیم‌بندی شده‌است: ۵۳۳ حوزه در انگلستان، ۵۹ حوزه در اسکاتلند، ۴۰ حوزه در ولز و ۱۸ حوزه در ایرلند شمالی.

• کمیته آیین‌نامه رفتاری نمایندگان[1]

• انتخابات در بریتانیا

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «House of Commons of the United Kingdom». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ مه ۲۰۱۵.