دیوید کامرون

دیوید ویلیام دانِلد کامرون (به انگلیسی: David William Donald Cameron) (زادهٔ ۹ اکتبر ۱۹۶۶) پنجاه و سومین نخست‌وزیر بریتانیا و رهبر سابق حزب محافظه کار این کشور است.

دیوید کامرون
پنجاه و سومین نخست‌وزیر بریتانیا

لرد اول خزانه داری

وزیر خدمات مدنی
مشغول به کار
۱۱ مه ۲۰۱۰ – ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۶
پادشاهالیزابت دوم
پس ازگوردون براون
پیش ازترزا می
نماینده پارلمان بریتانیا منطقه ویتنی
رهبر حزب محافظه کار بریتانیا
اطلاعات شخصی
زاده
دیوید ویلیام دانِلد کامرون

۹ اکتبر ۱۹۶۶ ‏(۵۴ سال)
لندن، انگلستان
ملیت بریتانیا
حزب سیاسیحزب محافظه‌کار
همسر(ان)سامانتا شفیلد (ازدواج ۱۹۹۶)
فرزندانایوان رجینالد ایان
نانسی گوین
آرتور الوین
فلورنس رز اندلیون
محل تحصیلدانشگاه آکسفورد
پیشه، سیاستمدار
دینکلیسای انگلیس
وبگاهdavidcameronmp.com

کامرون در دانشگاه آکسفورد در رشتهٔ فلسفه، علوم سیاسی و اقتصاد تحصیل کرد و مدرک کارشناسی (BA تراز اول افتخاری) خود را به دست آورد که بعدها به کارشناسی ارشد (MA) ارتقاء یافت.[1] سپس به دپارتمان مطالعاتی محافظه‌کار پیوست و مشاور ویژهٔ نورمن لامونت و بعد از آن مایکل هوارد شد. او به مدت هفت سال رئیس امور حقوقی در انجمن کارلتون بود.

اولین دورهٔ نامزدی پارلمان در حوزهٔ انتخاباتی استافورد در انتخابات سراسری ۱۹۹۷ برای او به شکست انجامید اما کامرون در سال ۲۰۰۱ به عنوان عضو پارلمان از حوزه انتخاباتی آکسفوردشر از بخش ویتنی انتخاب شد. او دو سال بعد به عنوان سخنگوی مخالفان ترفیع رتبه پیدا کرد و خیلی زود، در جریان رقابت انتخابات سراسری ۲۰۰۵ رئیس هماهنگ‌کنندهٔ سیاست حزب شد.

کامرون به عنوان یک کاندیدای جوان و میانه‌رو شناخته شد که مورد قبول رأی‌دهندگان جوان بود و در سال ۲۰۰۵ پیروز انتخابات رهبری حزب محافظه کار شد. رهبری زودهنگام او در حزب محافظه کار پیش افتادن در نظرسنجی رای را در برابر حزب کارگر تونی بلر که برای ده سال رتبهٔ اول آرا را به خود اختصاص داده بود ایجاد کرد. با وجود آن که محافظه‌کاران بعد از مدت کوتاهی هنگامی که گوردون براون نخست وزیر شد به عقب رانده شدند، تحت رهبری کامرون، در نظرسنجی‌ها قاطعانه جلوتر از حزب کارگر قرار گرفته بودند. در انتخابات سراسری ۲۰۱۰ که در ۶ مه برگزار شد، محافظه کاران کرسی‌های بیشتری را از آن خود کردند اما از آنجایی که به حد نصاب نرسیده بودند، موجب ایجاد پارلمان اقلیت و تعلیقی شد. در پی استعفای گوردون براون، کامرون جهت تشکیل ائتلاف با حزب لیبرال دموکرات به عنوان نخست‌وزیر منصوب شد.

دیوید کامرون، اولین نخست وزیر بریتانیا بود که در سال ۲۰۱۴ در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل با عالی‌ترین مقام اجرایی ایران، حسن روحانی دیدار و در رابطه با عمده مسائل بین دو طرف از جمله حقوق بشر، انرژی هسته‌ای و حوادث خاورمیانه گفتگو کرد. در سال ۲۰۱۵، وی مجدداً به نخست‌وزیری رسید و کابینه دوم خود را تشکیل داد.

در پی اعلام نتیجهٔ همه‌پرسی دربارهٔ خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، دیوید کامرون گفت از نخست‌وزیری بریتانیا کناره‌گیری کرد.[2]

دیوید کامرون جوان‌ترین نخست‌وزیر بریتانیا در ۲۰۰ سال گذشته بوده است.[3]

منابع
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به دیوید کامرون در ویکی‌گفتاورد موجود است.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ دیوید کامرون موجود است.
  1. Rentoul, John (30 March 2011). "Origins of the Cameron-Balls Feud". The Independent (blog). London. Retrieved 4 April 2011.
  2. http://www.bbc.com/persian/world/2016/06/160624_l03_me_cameron
  3. «دیوید کامرون بریتانیا نخست‌وزیر شد؛ براون رفت». اسوشیتدپرس. ۱۱ مه ۲۰۱۰.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.