لرد جرج براون

جرج براون در ۱۹۴۵ به عنوان نمایندهٔ بلپر وارد پارلمان بریتانیا شد. در انتخابات رهبری حزب کارگر از هارولد ویلسون شکست خورد و کماکان در سمت معاونت حزب کارگر باقی‌ماند. زمانیکه ویلسون، نخست‌وزیر سابق بریتانیا، کابینهٔ خود را در ۱۹۴۶ تشکیل داد، جرج براون به عنوان اولین وزیر، وزیر اقتصاد دولت و متعاقباً معاونت نخست‌وزیری ویلسون منصوب شد. مهم‌ترین عمل‌کرد براون در دوران تصدی وزارت اقتصاد ارائه طرح ملی (به انگلیسی: National Plan) برای احیا دوبارهٔ وضعیت اقتصادی کشور بود. ارائه این طرح باعث مطرح شدن و افزایش محبوبیت او در بین اعضای حزب کارگر شد. در ۱۶ سپتامبر ۱۹۶۵ از این طرح که روند آماده‌سازی آن تقریباً یک سال طول کشید، رونمایی شد. براون با این طرح متعهد شد که برای مدت ۵ سال مسئولیت تمامی جنبه‌های توسعهٔ اقتصادی بریتانیا را بر عهده گیرد. علی‌رغم این‌که طرح ملی مشخصاً ۳۵ مورد از اصلاحات اقتصادی را بیان کرده بود و باعث افزایش ۲۵٪ تولید ناخالص داخلی گردید اما در آن نقاط ضعف و ابهام فراوانی وجود داشت.
براون به دلیل اختلاف نظرهای وسیع با ویلسون در مسائل اقتصادی نتوانست این طرح را ادامه دهد و تقاضای استعفای خود را از این سمت به او تقدیم کرد. ویلسون تقاضای استعفا او پذیرفت و با رایزنی‌های صورت گرفته او را متقاعد کرد که سرپرستی وزارت خارجه کابینه‌اش را بر عهده گیرد. براون پس از پذیرش سمت جدید تمامی تلاش خود را معطوف طرح ناموفق عضویت بریتانیا در جامعه اقتصادی اروپا کرد. هم‌چنین تلاش‌های فراوان او در برقراری و بهبود صلح در ویتنام با شکست مواجه شد. براون به دلیل بروز مشکلات اخلاقی، سر و سامان دادن به وضعیت متزلزل مالی خود و هم‌چنین در اعتراض به عدم مشورت هارولد ویلسون در مسائل مربوط به سیاست خارجی بار دیگر از مقام خود کناره‌گیری کرد.

بروان مجدداً در سمت معاون حزب کارگر ابقا شد اما در جریان انتخابات عمومی ۱۹۷۰، کرسی نمایندگی خویش در حوزه انتخابیهٔ بلپر را از دست داد و به رقیب محافظه کارش، جفری استوارد اسمیت واگذار کرد. او در یک مصاحبهٔ کوتاه پس از مشخص شدن نتایج گفت: «کرسی نمایندگی حوزهٔ انتخابیهٔ خود را به حزب محافظه‌کار قرض می‌دهد.» در سال ۱۹۷۰ زندگی‌نامه خود را با عنوان در راه من چاپ کرد. هنگامی که هارولد ویلسون در ۱۹۷۴ بار دیگر دولت تشکیل داد، از او برای حضور در کابینه دعوت به عمل نیاورد. براوان برای گذران زندگی خود در یک شرکت پارچه‌بافی و چند شرکت دیگر مشغول به کار شد. او در اعتراض به قانون مصوب پارلمان بریتانیا مبنی بر عضویت اجباری در اتحادیه‌های کارگری از سمت معاوت حزب کارگر هم استعفا داد. در ۱۹۸۲ به حزب جدایی‌طلب سوسیال دموکرات پیوست. شهرت عمومی وی اغلب به واسطهٔ رفتارهای عجیب و زیاده‌روی در نوشیدن الکل بسیار تضعیف شد. در نزدیکی زمان مرگش عقاید مذهبی خود را از کلیسای انگلیکان کاتولیک به کلیسای کاتولیک تغییر داد. لرد جرج بروان که کبدش بر اثر مصرف زیاد الکل آسیب دیده بود سرانجام در ۲ ژوئن ۱۹۸۵ در اثر سکته درگذشت.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «George Brown, Baron George-Brown». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ ژانویه ۲۰۱۲.