یحیی بن اسد
یحیی بن اسد سامانی (؟ – ۲۴۱ ه. ق) یکی از چهار پسر اسد سامانی بود. او و برادرانش به خاطر خدمتی که به خاندان عباسی علی‌الخصوص مأمون کردند سزاوار تحسین‌اند. او و برادرانش به خاطر حمایت از مأمون در دفع شورش رافع بن لیث از طرف شخص مأمون پاداش حکومت در شهرهای مختلف را گرفتند و شهری که حکومت در آن به یحیی رسید چاچ (شاش) بود. یحیی در دوران حکومت و فرمانروایی خود زیاد جنب جوش نداشت و تا آخرین دوران زندگانیش در قلمرو خود به‌غایت جلد و ضابط بود. او در سال ۲۴۱ هجری درگذشت و قلمرو فرمانروایی او به برادرش احمد بن اسد سامانی که مردی پارسا و کاربلد بود رسید.[1]
| یحیی بن اسد | |
|---|---|
| امیر سامانی | |
| فرمانروای سامانی (در چاچ) | |
| سلطنت | ۸۱۹–۸۵۵ میلادی ۱۹۸–۲۳۴ خورشیدی ۲۰۴–۲۴۱ قمری |
| پیشین | هیچ‌کس |
| جانشین | احمد |
| فرمانروای سامانی (در سمرقند، با احمد) | |
| سلطنت | ۸۵۱/۸۵۲–۸۵۵ میلادی ۲۳۰–۲۳۴ خورشیدی ۲۳۷–۲۴۱ قمری |
| پیشین | نوح |
| جانشین | احمد |
| زاده | نامعلوم خراسان |
| درگذشته | ۸۵۵ میلادی ۲۳۴ خورشیدی ۲۴۱ قمری چاچ |
| آرامگاه | |
| خاندان | دودمان سامانی |
| پدر | اسد بن سامان |
| دین و مذهب | اسلام |
پانویس
منابع
- فروزانی، سیدابوالقاسم (۱۳۹۵). تاریخ تحولات ایران در دوره سامانیان. تهران: سمت. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۵۹-۶۰۳-۲.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.