گروه فولکس‌واگن

در اوایل دهه ۱۹۳۰ بازار خودروی آلمان شامل خودروهای متنوع گران‌قیمت می‌شد، ولی توانایی خرید بیشتر مردم این کشور، تنها در حد یک موتورسیکلت بود. پروژه‌های متعددی توسط کارخانه‌های مختلف مانند مرسدس، آدلر، استیر، هانوماگ و… آغاز شد، تا خودرویی ارزان و عمومی تولید شود. حتی در چکسلواکی نیز، خودروی تترا۷۷، به‌طور پیوسته تغییراتی در جهت کوچک و ارزان‌تر شدن داشت، تا بتواند به بازار خودروی آلمان وارد شود.

آدولف هیتلر، رهبر نازی‌های آلمان نیز، به فکر ساختن یک خودروی ارزان بود، که همگان بتوانند آن را خریداری کنند.[4] اگر چه او هرگز نتوانست رانندگی را تجربه نماید؛ ولی علاقه شدیدی به خودرو داشت!

فردیناند پورشه نیز یکی دیگر از علاقه‌مندان به این طرح بود، که با صرف انرژی بسیار و تجربیات گسترده خود، اولین خودرو کوچکش را در سال ۱۹۲۲ ساخت و برای تولید انبوه این خودرو در سطح وسیع، تلاش زیادی کرد. آرزوی او برای ساخت خودرو همگانی، سرانجام در سال ۱۹۳۰ با ایجاد کارخانه‌ای برآورده شد؛ ولی او تصمیم داشت خودروهایی بزرگ‌تر با کارایی بالاتر و قیمت پایین‌تر تولید کند.

در سال بعد او فعالیتش را با کار بر روی پروژه جدیدی آغاز و یک موتور ۵ سیلندر طراحی کرد. با حمایت‌های هیتلر، شرکت پورشه توانست، این خودروها را در حدود نصف قیمت بقیه خودروهای موجود در آلمان، ارائه نماید. سه مدل اول این خودرو، در پارکینگ خانه فردیناند تولید شد، سپس طرح‌های آن در اختیار شرکت خودروسازی اوپل قرار گرفت و خودروهایی با قیمت‌های ارزان تولید شد.

این مدل نواقصی داشت، که برای اصلاح آن، سرمایه‌گذاری بزرگی از سوی جبهه کارگری آلمانی انجام گرفت و از این سرمایه، سه ماه بعد، شرکت فولکس‌واگن، به معنی: گروه تولیدکننده خودروهای مردم آلمان تأسیس شد.[5] در ابتدای کار، حدود ۳۰ مدل خودروی مختلف ساخته شد، که همه این مدل‌ها توسط ارتش آلمان تست شدند.[6][7]

پورشه نیز به منظور بالا بردن کیفیت این تولیدات، به مطالعه بر روی خودروهای آمریکایی پرداخت. هیتلر در سال ۱۹۳۸ شعبه جدیدی برای این شرکت تأسیس کرد و این قسمت جدید، به سرعت تولید خودروهای ارزان قیمت را برای افرادی که قدرت خرید پایین‌تری داشتند، آغاز نمود. اولین مدل تولید شده پیش‌از جنگ این شرکت، کی‌دی‌اف-واگن محصول سال ۱۹۳۹ بود، که همگان این خودرو را با نام «فولکس‌واگن بیتل» می‌شناختند.

در طول جنگ جهانی دوم، این شرکت بر اثر بمباران هوایی، به‌شدت آسیب دید و با پایان گرفتن جنگ و خودکشی هیتلر در سال ۱۹۴۵ آلمان، به چند بخش تقسیم شد و کارخانه کی‌دی‌اف، در بخشی که تحت کنترل بریتانیا بود، قرار گرفت و در نهایت مجموعه کارخانجات فولکس واگن، به‌عنوان غرامت جنگی، به ارتش بریتانیا واگذار گردید. پس از آن خودروهای بیتل به کشورهای دیگر صادر شدند، اما فروش خوبی نداشتند.

این شرکت در سال ۱۹۴۵ توانست ۱٫۷۸۵ دستگاه خودرو به بازار عرضه کند، که همه آن‌ها به عنوان سرویس مورد استفاده قرار گرفتند. در سال بعد، این رقم به ۱۰ هزار دستگاه افزایش یافت.

این شرکت در ابتدای سال ۱۹۴۸ به آلمان پس داده شد و «هاینریش نورداف» ریاست آن را برعهده گرفت. نورداف تصمیم گرفت، شرکت را توسعه دهد و در این راستا، دو کارخانه برای تولید نمونه‌هایی با سقف متحرک (کروکی) فولکس قورباغه‌ای در نظر گرفته شد. کارخانه کارمان برای ساخت نمونه چهار نفره و هبمولر برای نمونه‌های دو نفره انتخاب شدند.

هاینریش در گذشته برای شرکت‌های اپل و ب ام و، کار کرده بود و اطلاعات خوبی در زمینه خودروهای آمریکایی و روش تولید انبوه آن‌ها داشت. او با علم صادرات خودرو کاملاً آشنا بود و در همان سال تعداد زیادی از تولیدات این شرکت را به خارج از آلمان صادر کرد. این خودروها عبارت بودند از: فولکس‌واگن تیپ ۲ تولید ۱۹۵۵، فولکس‌واگن تیپ ۳ در ۱۹۶۱، فولکس‌واگن تیپ ۴ در ۱۹۶۸ و فولکس‌واگن ۱۸۱ تولید سال ۱۹۶۹.

پورشه که تا آن زمان به عنوان مهندس مشاور شرکت فولکس‌واگن فعالیت داشت، در کارخانه بزرگ خود، خودروهای اسپرت تولید می‌کرد. نورداف در آوریل سال ۱۹۶۹ پس از بازنشستگی، در گذشت و با تغییر مدیریت، این شرکت دچار مشکلات شدید شد، که به مرور زمان موفق به حل آن‌ها شدند.

تا سال ۱۹۷۲ این شرکت توانسته بود، حدود ۱۵ میلیون دستگاه خودرو تولید کند، که موفقیت بزرگی محسوب می‌شد. البته در ماه مه سال ۱۹۸۱ تولید ۲۰ میلیون بیتل توسط فولکس واگن در کشور مکزیک جشن گرفته شد.

نسل بعدی خودروهای فولکس واگن، خودروهای دیفرانسیل جلوی پاسات بود، که از مدل آئودی ۸۰ الهام گرفته شده بود. در سال ۱۹۷۴ نیز گلف به بازار عرضه شد، که به سرعت جای خود را در بازارهای مختلف خودرو پیدا کرد.

در ماه ژوئن سال ۱۹۷۹ با تولید یک گلف، شرکت ساخت ۳۵ میلیون خودرو خود را جشن گرفت. سپس گروه امتیاز ساخت مدل‌های پاسات و پولو را به شرکت سیات اسپانیا واگذار نمود.[8] همچنین در سال ۱۹۸۲ قراردادی با دولت چین امضا کرد، که مدلی از پاسات به نام سانتانا را، در کشور چین تولید نماید. اگرچه تولید خودروهای اسپرت برای این شرکت سوددهی نداشت، اما این شرکت برای رقابت با دیگر کارخانجات مجبور شد، به تولید این نوع خودروها نیز بپردازد.

در دهه ۱۹۸۰ گروه فولکس واگن، به تقویت بازار خود، در ایالات متحده آمریکا پرداخت و توانست نیمی از محصولات خود را، به این کشور صادر نماید. این شرکت در سال ۱۹۸۲ تعداد ۳۳۰ دستگاه خودرو تولید کرد. از سال ۱۹۸۵ موتورهای ۱۶ سوپاپ در خودرو جی‌تی‌آی نیز مشاهده و همچنین در سال ۱۹۸۸ خودروهای دو دیفرانسیل نیز تولید شد.

در سال ۱۹۹۸ به‌طور همزمان، سه شرکت مطرح خودروسازی لامبورگینی، بنتلی و بوگاتی توسط فولکس واگن خریداری و به کلکسیون برندهای لوکس فولکس‌واگن، اضافه شدند.

از سال ۲۰۰۲ به بعد، با مدیریت جدید شرکت، نسل ششم فولکس‌واگن گلف و مدل‌های مختلفی از فولکس‌واگن جتا و فولکس‌واگن پاسات تولید شد. در سال ۲۰۰۶ مدیریت شرکت به مارتین وینترکورن، مدیر سابق شرکت آئودی رسید، که سهم زیادی در پیشرفت این شرکت داشت. شرکت فولکس‌واگن اکنون از کارخانجات بزرگ خودروسازی جهان بوده و به‌طور پیوسته خودروهای جدیدی در کلاس‌های مختلف، به بازار خودروسازی جهان، عرضه می‌کند.

محصولات تولیدی شرکت خودروسازی اشکودا در جمهوری چک که از زیرمجموعه‌های شرکت فولکس واگن آلمان است نیز، هر ساله به روز شده و روند صعودی خود را طی می‌کند.[9] مجموعه شرکت‌های تابعه و زیرمجموعه گروه فولکس واگن، با بیش از ۵۴۰ هزار کارمند در سراسر جهان، در سال ۲۰۱۲ میلادی درآمدی بالغ بر ۱۹۲ میلیارد یورو را از آن خود کرده‌است.

در سپتامبر ۲۰۱۵ گروه فولکس‌واگن به جرم تقلب در تست تشخیص دهنده آلاینده‌های خودروهای فولکس‌واگن در بیش از ۱۱ میلیون عدد خودرو که در طول سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ فروخته شده بودند به دام افتاد. این جعل اسناد باعث شد که همه ماشین‌های این شرکت استانداردها و تست‌های آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده آمریکا را در حالی سپری کند که ۴۰ بار بیشتر از محدودیت‌های قانونی نیتروژن اکسید وارد محیط زیست می‌کردند. این شرکت به خاطر این رسوایی عذرخواهی کرد و استعفای مدیر ارشد اجرایی این شرکت مارتین وینترکورن را در تاریخ ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۵ در پی داشت. سازمان حفاظت محیط زیست ایالات متحده آمریکا اعلام کرد که اگر این اتهامات ثابت شوند، گروه فولکس واگن برای هر وسیله نقلیه با جریمه‌ای حدود ۳۷,۵۰۰ دلار آمریکا (حدود ۱۸ میلیارد دلار آمریکا در مجموع) روبرو خواهد شد.[10]

آئودی، شرکت خودروسازی آلمانی و تولیدکنندهٔ خودروهای لوکس است، که مدل‌هایش را در ۹ کارخانه، که در ۸ کشور اروپایی مستقر می‌باشند، تولید می‌نماید.

شرکت آئودی در تاریخ ۱۶ ژوئیه ۱۹۰۹ توسط آگوست هورش و در شهر تسویکاو، آلمان تأسیس شد. این شرکت از سال ۱۹۶۴ یکی از زیرمجموعه‌های گروه فولکس‌واگن به‌شمار می‌آید.

آئودی همراه با مرسدس بنز و ب ام و سه خودروساز مشهور و لوکس آلمانی هستند و به‌عنوان پرفروش‌ترین خودروسازان لوکس جهان، شناخته می‌شوند. این شرکت هم‌اکنون بزرگترین شرکت زیرمجموعه گروه فولکس‌واگن محسوب می‌شود.

فولکس‌واگن، شرکت خودروسازی آلمانی است، که مهم‌ترین برند متعلق به گروه فولکس‌واگن می‌باشد. این کارخانه در سال ۱۹۳۰ به درخواست رهبر آلمان نازی، آدولف هیتلر بنا شده‌است. او از فردیناند پورشه تقاضا کرد، خودرویی بسازد که عموم مردم قدرت خرید آن را داشته باشند، لذا این شرکت فولکس‌واگن نامیده شد، که در زبان آلمانی به معنای خودروی مردم می‌باشد.

سه خودرو از ۱۰ خودروی پرفروش همه ادوار، به شرکت فولکس‌واگن تعلق دارد، که عبارتند از: فولکس‌واگن پاسات، فولکس‌واگن گلف و فولکس قورباغه‌ای.[12] این شرکت همچنین در میان همه شرکت‌های خودروسازی، بیشترین سرمایه‌گذاری را در بخش تحقیق و توسعه هزینه می‌نماید.

بنتلی، شرکت خودروسازی انگلیسی است که تولیدکننده خودروهای لوکس گروه فولکس‌واگن می‌باشد.

شرکت بنتلی در تاریخ ۱۸ ژانویه ۱۹۱۹ توسط والتر اوون بنتلی تأسیس شد. در سال ۱۹۳۱ شرکت رولز-رویس لیمیتد این شرکت را خریداری کرد، سپس خودروهای تولید شده توسط این شرکت، با نام تجاری رولزرویس-بنتلی به بازار عرضه گردید، تا اینکه در سال ۱۹۹۸ توسط گروه فولکس‌واگن خریداری شد.

اکنون کارخانه تولیدی اصلی شرکت بنتلی موتورز، در شهر کرو، انگلستان مستقر می‌باشد. در ماه نوامبر سال ۲۰۱۲ بزرگترین بازار فروش خودروهای بنتلی در جمهوری خلق چین اعلام شده‌است.

لامبورگینی شرکت ایتالیایی سازنده خودروهای سوپر اسپورت می‌باشد. دفتر مرکزی و کارخانه اصلی تولیدی این شرکت در شهر کوچکی بنام سن آگاتا بولونیز، در نزدیکی بولونیا، ایتالیا قرار دارد.

صنعتگر ایتالیایی؛ فروچیو لامبورگینی در سال ۱۹۶۳ شرکت لامبورگینی را برای رقابت با شرکت خودروسازی فراری بنیان نهاد. نخستین نمونه خودروهای اسپورت آن، بنام لامبورگینی میورا را در سال ۱۹۶۶ روانه بازار کرد.

با آغاز بحران نفتی سال ۱۹۷۳ لامبورگینی نیز همچون سایر خودروسازان دچار بحران شد و در پی مواجه شدن با ورشکستگی، دست به دست شد…!

ابتدا در سال ۱۹۷۸ به کرایسلر فروخته شد. در ۱۹۸۷ شرکت مالزیایی مای‌کام ستکو لامبورگینی را خرید و در نهایت در سال ۱۹۹۸ این خودروساز ایتالیایی، توسط آئودی با مبلغ ۱۱۰ میلیون دلار تصاحب گردید و به دلیل مالکیت گروه فولکس واگن، بر آئودی، امروزه لامبورگینی از شرکت‌های تابعه گروه فولکس واگن، به‌شمار می‌آید.

پورشه، یکی از شرکت‌های بزرگ تولید خودروهای اسپورت می‌باشد که در سال ۱۹۳۱ توسط فردیناند پورشه و پسرش فری پورشه که طراحان حرفه‌ای خودرو اهل اتریش بودند، در شهر اشتوتگارت، آلمان تأسیس شد. شرکت پورشه از همان ابتدا نیز به تولید خودروهای اسپورت مشغول بوده‌است.

بوگاتی، شرکت خودروسازی فرانسوی با عملکرد بالا است، که در سال ۱۹۰۹ در شهر آلزاس، توسط یک طراح و صنعت‌گر ایتالیایی به نام اتوره بوگاتی و به منظور تولید خودروهای سفارشی و خاص تأسیس شد.

در دهه ۱۹۹۰ کارخانه بوگاتی با سرمایه یک کارآفرین ایتالیایی برای تولید محدود خودروهای اسپورت، بار دیگر راه‌اندازی شد. شرکت بوگاتی در سال ۱۹۹۸ توسط گروه فولکس‌واگن خریداری شد و امروزه تحت مدیریت این شرکت فعالیت می‌نماید.

سیات، شرکت خودروسازی اسپانیایی است، که در سال ۱۹۵۰ توسط انستیتوی ملی صنعت اسپانیا و با کمک آغازین شرکت فیات بنیان نهاده شد.

شرکت سیات در پی جدا شدن از فیات، عضو گروهی تحت عنوان آئودی گروپ گردید، که از شرکت‌های آئودی، لامبورگینی و سیات تشکیل شده بود و پس از خریداری این گروه توسط گروه فولکس‌واگن، سپس منحل شدن آئودی گروپ، سیات، به‌طور کامل تحت مالکیت گروه فولکس‌واگن قرار گرفت.

ام آ ان یا مان، شرکت مهندسی و خودروسازی آلمانی است که کارخانه اصلی آن در شهر مونیخ قرار دارد. مان یکی از پیشتازان تولید خودروهای سنگین و مهندسی تجهیزات و خودروهای تجاری در جهان است. این شرکت در زمینه ساخت و تولید کامیون، اتوبوس، موتورهای دیزل، ماشین‌آلات توربینی و خدمات صنعتی فعالیت می‌کند. در سال ۲۰۰۸، دویست و پنجاهمین سالگرد تأسیس این شرکت جشن گرفته شد. شرکت مان هم‌اکنون از زیرمجموعه‌های گروه فولکس واگن محسوب می‌شود.

اسکانیا، شرکت سوئدی تولیدکننده کامیون‌های سنگین، اتوبوس و موتورهای دیزلی است، که کارخانه مرکزی آن در شهر سودتلیا در حومه استکهلم قرار دارد.

این شرکت در سال ۱۹۰۰ میلادی در شهر مالمو سوئد تأسیس شد و اکنون یک شرکت تابعه از گروه فولکس‌واگن، که بزرگترین سهام‌دار آن است، به‌شمار می‌رود.

اشکودا، شرکت خودروسازی مستقر در جمهوری چک است، که در سال ۱۸۹۵ توسط واکلاو لورین و واکلاو کلمنت تأسیس شد. اشکودا از سال ۱۹۹۱ به عنوان یکی از زیرشاخه‌های اروپایی گروه فولکس‌واگن فعالیت می‌کند.[13] در سال ۲۰۱۲ مجموع تولید و فروش بین‌المللی شرکت اشکودا به ۹۳۹٫۲۰۰ دستگاه رسید.

دوکاتی، شرکت موتورسیکلت‌سازی ایتالیایی است. موتورسیکلت‌های این شرکت به داشتن طرح بدنه زیبا و نیز کیفیت فنی مناسب مشهورند. این شرکت را، برادران دوکاتی در سال ۱۹۲۶ پایه‌گذاشتند. مالکیت دوکاتی از آن زمان تاکنون چندین بار تغییر کرده‌است. هم‌اکنون کارخانه تولیدی این شرکت در شهر بولونیا، ایتالیا قرار دارد.

موتورسیکلت‌های این شرکت، در چند دسته اصلی تولید می‌شوند. دوکاتی در مسابقات قهرمانی موتوجی‌پی و سوپربایک، شرکت می‌کند و بارها برنده جایزه اول شده‌است. شرکت خودروسازی آئودی، از طریق زیرمجموعه خود؛ لامبورگینی مالک برند دوکاتی محسوب می‌شود و با توجه به اینکه آئودی خود یکی از شرکت‌های تابعه گروه فولکس‌واگن می‌باشد، لذا دوکاتی نیز یکی از شرکت‌های فرعی گروه فولکس واگن به‌شمار می‌آید.

ایتال‌دیزاین، شرکت مهندسی و طراحی ایتالیایی است، که در سال ۱۹۶۸ توسط جورجتو جیوجیارو و آلدو مانتووانی تأسیس شد.

شرکت ایتال‌دیزاین به‌دلیل طراحی خودروهایش در صنعت خودروسازی بسیار مشهور است، همچنین خدماتی چون مدیریت پروژه، طراحی صنعتی، بسته‌بندی، خدمات مهندسی، مدل‌سازی، کنترل کیفیت و تستینگ را به کارخانجات خودروسازی سراسر جهان، ارائه می‌نماید. در ۹ اوت ۲۰۱۰ شرکت خودروسازی لامبورگینی ۹۰٫۱٪ درصد از سهام ایتال‌دیزاین را خریداری نمود و هم‌اکنون مالک اصلی آن محسوب می‌شود.