هنامه

روستای هنامه در ۱۸ کیلومتری شمال شیروان واقع است که از شمال با ذاکرانلو و از جنوب با غارهای هنامه و باغان و از شرق با گدوگانلو و درّه اوغاز و از غرب با قلعه‌چه و قلجق ارتباط دارد. هنامه مرکز دهستان سیوکانلو شیروان است.

این روستا از سه حصار «خان، زمانگ و همبر» تشکیل یافته که رودخانه نسبتاً پرآبی از وسط آن عبور می‌کند سر چشمه رودخانه هنامه کوه‌های سرسبز آرموتلی اوغاز، کوه قنبر و کوه پتله گاه و کوه سنجربیگ است.

روستای هنامه از قراء تاریخی شیروان است که قدمت ان به زمان زرتشتیان می‌رسد.

روستای هنامه، کوه پتلگاه

در کوه‌های جنوب شرقی منتهی به هنامه آثار شهر یا قصبه‌ای بزرگ از زیر خاک و سنگ به علت فرسایش کوه قد برافراشته که نظر هر بیننده‌ای را جلب می‌کند. این آثار قدیمی دارای طاقهای متعدد و خانه‌های مسکونی و کندوها، آخور چهارپایان، آتشدانها و کوچه پس کوچه‌های بسیاری است که هنوز قسمت اعظم آن در زیر و داخل کوه دارد. در قسمت شمال هنامه نیز آثار معادن شدّادی و کوره‌های قدیمی و سنگها و آجرهای ذوب شده بخصوص در نزدیکی چشمه ترناب به‌خوبی نمایان است. مقبره قدیمی «اورته شیخ» و درختهای کهنسال اُرس در این محل جملگی قدمت و تاریخی بودن روستای هنامه را گواهی می‌دهند.

هنامه در زبان زرتشتی به خوشنام، محل پاک و مقدس نیز معنی می‌شود.

محصولات عمده روستا: فراورده‌های دامی ـ گندم ـ جوـ کشمش، سیب، گلابی و گردو و صنایع‌دستی آن قالیبافی و گلیم است.

در روزهای عید نوروز و مواقع فراغت از کار مردم هنامه در محلّی به نام «بیری» جایگاه دوشیدن گوسفندان، مراسم سنتی کشتی با چوخه را با نوای دهل و سُرنا برگزار می‌کنند.

مقیمی، محمد اسماعیل، جغرافیایی تاریخی شیروان، ناشر: معاونت فرهنگی آستان قدس رضوی، نوبت اول ۱۳۷۰.