هرو

نام پارسی میانه هرو ( پارسی میانه: 𐭧𐭥𐭩𐭥‎ هرو ، پارتی: 𐭇𐭓𐭉𐭅‎ Harēw، سغدی : Harēw) از نام پارسی باستان (𐏃𐎼𐎡𐎺 هارایوا) آمده است

هارو برای نخستین بار در کتیبهٔ شاپور یکم در کعبهٔ زرتشت ذکر شده‌است. همچنین در زمان سلطنت وی بود که شهر پوشنگ در نزدیکی پایتخت هرو تأسیس شد، [1] که نامی مشابه با استان خود داشت، و امروزه با عنوان هرات شناخته می شود. در حدود ۴۳۰، یک جامعهٔ مسیحی در آنجا ذکر شده‌است. [2]

این استان نقش کلیدی در جنگ بی‌حد و حصر میان ساسانیان و خیونان و هیاطله داشت،که مردمی کوچ‌نشین بودند که در اطراف فرارود و تخارستان در اواخر قرن ۴ زندگی می کردند. در دوران سلطنت پیروز یکم (R. 459-484)، یک گروه از اشراف مردم ارمنی در هرو توسط برادر ناتنی او ایزد گشناسب سکنی داده شدند. [3] در سال ۴۸۴، پیروز اول توسط یک ارتش هپتالی به سرکردگی خوشنواز شکست خورد و کشته شد، که پس از آن هارو را گشود. این استان در دست هپتالیان باقی ماند تا اینکه قباد یکم (r. 488-496 و 498-531) در اوایل سلطنت دوم خود این استان را بازگشود. [4] در زمان سلطنت پسرش و جانشین خسرو یکم (متوفی 531-579) ، این استان بخشی از خراسان شد.

در سال ۵۸۸، در زمان سلطنت هرمزد چهارم (حدود 579-590) ، اسقف‌های نسطوری از هرو به پایتخت ساسانی تیسفون رفتند تا در سینود ایشویهب. [5] به طور خلاصه در همان سال، هرو در اشغال حاکم گوک‌ترک‌ها باغا خاقان (به نام ساوا / صبا در منابع قرون وسطی ایران شناخته می شود). اما وی توسط فرماندهٔ نظامی هرمزد چهارم بهرام چوبین شکست خورد و کشته شد. [5] پس از مرگ آخرین پادشاه ساسانی یزدگرد سوم (R. 632-651) در ۶۵۱، این استان توسط حاکم هپتالی بادغیس به نام نزک ترخان ضمیمه شد. یک سال بعد، این استان را اعراب فتح کردند. [6]

هرو به عنوان ضرابخانهٔ سکه فعالیت می‌کرد. چندین سکه طلا و مس در پایتخت آن یافت شده‌است که به وضوح مربوط به دورهٔ ساسانیان است. اگرچه ساسانیان به طور معمول سکهٔ طلا ضرب نمی‌کردند، اما هرو یک استثنا بود. سکه‌های طلا یک پرتره از حاکم را از یک طرف نشان می‌دهد، در حالی که یک آتشگاه در طرف دیگر. برخی از نام‌های فرمانداران روی سکه‌ها شباهت نزدیکی با نام‌های هندو-ساسانیان دارد، که نشان می‌دهد که والی هندو-ساسانی نیز در بعضی مواقع کنترل بر هرو داشته است. [2]

• آریا (منطقه)

• Greatrex, Geoffrey; Lieu, Samuel N. C. (2002). The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars (Part II, 363–630 AD). New York, New York and London, United Kingdom: Routledge (Taylor & Francis). ISBN 0-415-14687-9. Greatrex, Geoffrey; Lieu, Samuel N. C. (2002). The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars (Part II, 363–630 AD). New York, New York and London, United Kingdom: Routledge (Taylor & Francis). ISBN 0-415-14687-9. Greatrex, Geoffrey; Lieu, Samuel N. C. (2002). The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars (Part II, 363–630 AD). New York, New York and London, United Kingdom: Routledge (Taylor & Francis). ISBN 0-415-14687-9.
• Pourshariati, Parvaneh (2008). Decline and Fall of the Sasanian Empire: The Sasanian-Parthian Confederacy and the Arab Conquest of Iran. London and New York: I.B. Tauris. ISBN 978-1-84511-645-3. Pourshariati, Parvaneh (2008). Decline and Fall of the Sasanian Empire: The Sasanian-Parthian Confederacy and the Arab Conquest of Iran. London and New York: I.B. Tauris. ISBN 978-1-84511-645-3. Pourshariati, Parvaneh (2008). Decline and Fall of the Sasanian Empire: The Sasanian-Parthian Confederacy and the Arab Conquest of Iran. London and New York: I.B. Tauris. ISBN 978-1-84511-645-3.
• Zarrinkub, Abd al-Husain (1975). "The Arab conquest of Iran and its aftermath". The Cambridge History of Iran, Volume 4: From the Arab Invasion to the Saljuqs. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 1–57. ISBN 978-0-521-20093-6. Zarrinkub, Abd al-Husain (1975). "The Arab conquest of Iran and its aftermath". The Cambridge History of Iran, Volume 4: From the Arab Invasion to the Saljuqs. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 1–57. ISBN 978-0-521-20093-6. Zarrinkub, Abd al-Husain (1975). "The Arab conquest of Iran and its aftermath". The Cambridge History of Iran, Volume 4: From the Arab Invasion to the Saljuqs. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 1–57. ISBN 978-0-521-20093-6.
• Morony, M. (1986). Encyclopaedia Iranica, Vol. II, Fasc. 2. pp. 203–210.
• Vogelsang, W. J. (2003). Encyclopaedia Iranica, Vol. XII, Fasc. 2. pp. 205–206.
• Schindel, Nikolaus (2013). Encyclopaedia Iranica, Vol. XVI, Fasc. 2. pp. 136–141.
• Fisher, William Bayne; Yarshater, Ehsan (1983). The Cambridge History of Iran: The Seleucid, Parthian and Sasanian periods. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-24693-4. Fisher, William Bayne; Yarshater, Ehsan (1983). The Cambridge History of Iran: The Seleucid, Parthian and Sasanian periods. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-24693-4. Fisher, William Bayne; Yarshater, Ehsan (1983). The Cambridge History of Iran: The Seleucid, Parthian and Sasanian periods. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-24693-4.
• Bosworth, C. Edmund (2000). Encyclopaedia Iranica, Vol. X, Fasc. 3. London u.a. pp. 229–230.
• C. Edmund, Bosworth (2007). Historic Cities of the Islamic World. BRILL. pp. 1–615. ISBN 9789004153882. Retrieved 25 February 2016. C. Edmund, Bosworth (2007). Historic Cities of the Islamic World. BRILL. pp. 1–615. ISBN 9789004153882. Retrieved 25 February 2016. C. Edmund, Bosworth (2007). Historic Cities of the Islamic World. BRILL. pp. 1–615. ISBN 9789004153882. Retrieved 25 February 2016.
• Potts, Daniel T. (2014). Nomadism in Iran: From Antiquity to the Modern Era. London and New York: Oxford University Press. pp. 1–558. ISBN 9780199330799. Potts, Daniel T. (2014). Nomadism in Iran: From Antiquity to the Modern Era. London and New York: Oxford University Press. pp. 1–558. ISBN 9780199330799. Potts, Daniel T. (2014). Nomadism in Iran: From Antiquity to the Modern Era. London and New York: Oxford University Press. pp. 1–558. ISBN 9780199330799.