موسیقی مینیمال

موسیقی مینیمال (به انگلیسی: Minimal music) سبک و تکنیکی از موسیقی است که در ارتباط با آثار تعدادی از آهنگسازان آمریکایی مانند لامونته یانگ، تری ریلی، استیو رایش و فیلیپ گلس است. پیدایش این سبک واکنشی به پیچیدگی نظری و عملی موسیقی مدرن بود.[1]

موسیقی مینیمال
ریشه‌های سبکیموسیقی تجربی، موسیقی دوازده‌نغمه‌ای، سریالیسم
ریشه‌های فرهنگیآمریکا
سازهای معمولپیانو، ارکسترا، پرکاشن، ساز موسیقی الکترونیک
سبک‌های مشتق‌شدهپست مینیمالیسم، توتالیسم
زیرسبک‌ها
موسیقی درون
سبک‌های درهم‌آمیخته
موسیقی تکرارشونده

تاریخچه
دوره‌ها، اعصار و جنبش‌های
موسیقی کلاسیک غرب
دوران اولیه
قرون وسطی۵۰۰–۱۴۰۰
* آرس کهن۱۱۷۰–۱۳۱۰
رنسانس۱۴۰۰–۱۶۰۰
دوران قواعد مشترک
باروک۱۶۰۰–۱۷۵۰
گالانت۱۷۲۰–۱۷۸۰
کلاسیک۱۷۳۰–۱۸۲۰
* مکتب مانهایم۱۷۴۰–۱۷۷۰
رمانتیک۱۷۸۰–۱۹۱۰
قرن بیستم و اوایل دوره قرن بیست‌و‌یکم
عصر مدرن۱۸۹۰–۱۹۵۰
جنبش امپرسیونیستی۱۸۹۰–۱۹۲۵
جنبش اکسپرسیونیستی۱۹۰۸–۱۹۲۵
* دومین مکتب وین۱۹۰۰–۱۹۶۰
عصر پست‌مدرن/معاصر۱۹۳۰– اکنون
* جنبش مینیمالیستی۱۹۶۵– اکنون

این سبک موسیقی ابتدا در دهه ۶۰ در نیویورک به وجود آمد و در ابتدا به شکل گونه‌ای از موسیقی تجربی شناخته شد و به آن مدرسه هایپنوتیک نیویورک (New York Hypnotic School) گفته می‌شد.

تعریف و ویژگی

منظور از اختصار در موسیقی با گرایش‌های مینیمالیستی اشاره به عناصر سازنده و ساختار موسیقایی آن موسیقی است. درحالی‌که در هنر مینیمال، عناصر سازنده اثر به اشکال هندسی محدود شده‌است در موسیقی مینیمال تعداد نتها، فواصل و شدت کاهش می‌یابد. علاوه بر این آهنگسازان این سبک از استفاده از ساختارهای پیچیده موسیقایی اجتناب می‌کنند.
ویژگی‌های کلی این موسیقی هارمونی‌های ثابت، پالس‌های یکنواخت، تغییر فرم آهسته و تدریجی و تکرار عبارت‌های موسیقی یا بخش‌های کوچک‌تر به مثابه موتیفها یا سلول‌ها است. این سبک ممکن است ویژگی‌های دیگری مانند تغییر مُد داشته باشد.

آهنگسازان شاخص

علاوه بر آهنگسازان آمریکایی سبک مینیمال (لامونته یانگ، تری ریلی، استیو رایش و فیلیپ گلس)، در اروپا موسیقی آهنگسازانی مانند لوییس آندریسن، کارل گویوارتز، مایکل نایمن، گاوین برایرز، استیو مارتلند، هنریک گورتسکی، آروو پارت و جان تاونر نشان دهنده برخی ویژگی‌های موسیقی مینیمال است.
موسیقی مینیمال در دهه ۱۹۷۰ میلادی بر تعداد زیادی از گروه‌های موسیقی راک مانند گروه یس، آیرون باترفلای، جفرسن ایرپلین و در دهه ۱۹۸۰ میلادی بر جنبش نیو ایج تأثیر گذاشت.

پانویس
  1. «مینیمالیسم و موسیقی». مجله گلستانه. مرداد ۱۳۸۰. شماره ۳۰. صص ۸–۹.

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.