موسیقی امبینت
موسیقی اَمبینت (به انگلیسی: Ambient music) گونه‌ای از موسیقی برآمده از آثار هنرمندان سینث‌پاپ تجربی دههٔ ۱۹۷۰ میلادی مانند کرافت‌ورک و برایان اینو -که مبنای موسیقی را در استفاده از سینث‌سایزر فرض داشتند- و فضای خلسه‌آور موسیقی تکنو دههٔ ۱۹۸۰ میلادی است.[1] در موسیقی اَمبینت بیش از آن‌که به ملودی و ضرب اهمیت داده شود به عناصر کمپوزیسیون و جنس و بافت صداها توجه می‌شود.
| موسیقی اَمبینت | |
|---|---|
| ریشه‌های سبکی | موسیقی الکترونیک پیش‌زمینه مبلمان مینیمال موسیقی تجربی (اوایل) درون فریپرترونیکس کراوت‌راک اسپیس راک سایکدلیک راک پراگرسیو راک |
| ریشه‌های فرهنگی | اوایل دههٔ ۱۹۷۰، بریتانیا |
| سازهای معمول | سینث‌سایزر، سازهای موسیقی الکترونیک و تقریباً همهٔ انواع سازها |
| سبک‌های مشتق‌شده | امبینت هاوس، چیل اوت، دان تمپو، موسیقی ترنس، موسیقی رقص هوشمند |
| زیرسبک‌ها | |
| دارک امبینت، Drone music، لاورکیس، دیترویت تکنو | |
| سبک‌های درهم‌آمیخته | |
| امبینت داب، ایل‌بینت، سایبینت، امبینت اینداستریال، امبینت هاوس، اسپیس میوزیک | |
آثار هنرمندان موسیقی کلاسیک/آوانگارد مانند اریک ساتی و کلود دبوسی نیز تأثیر مهمی در بسط ساختار موسیقی اَمبینت داشتند. مفهومی که ساتی از نوشتن قطعه‌های ساده برای تکنوازی پیانو یا اجرا توسط نوازندگان محدود در نظر داشت،[2] همجنسی شگفت‌آوری با تعریف اِنو از موسیقی اَمبینت دارد: «ایجاد فضای خوشایند موسیقایی که صداها به‌جای این‌که به زور محیط را احاطه کنند، به شیوه‌ای دلپذیر در آن پراکنده شده‌اند.»[3]
موسیقی اَمبینت در سال‌های آغازین دههٔ ۱۹۹۰ میلادی و به لطف آثار گروه‌هایی مانند The Orb و هنرمندانی هم‌چون افکس توئین محبوبیت پیدا کرد.
واژهٔ اَمبینت اولین بار توسط برایان اِنو و پس از آن که به علت حادثه‌ای مجبور شد مدتی را در بستر بیماری سپری کند، برای اشاره به این سبک موسیقی استفاده شد.[4] از میان ساخته‌های او آلبوم امبینت ۱: موسیقی برای فرودگاه‌ها (۱۹۷۸) به ترویج موسیقی اَمبینت کمک شایانی کرد.
سبک‌های در هم آمیخته
امبینت داب
امبینت داب (به انگلیسی: Ambient dub) عبارت است از سبکی که از در هم آمیختن سبک‌های داب به وجود آمده‌است. این سبک توسط کینگ تابی و دیگر هنرمندان جامائیکائی که از موسیقی امبینت-الکترونیکای مورد علاقهٔ دی‌جی‌ها استفاده می‌کردند ابداع شد و با فرودها، پژواک‌ها، برابرسازی (اکولیزاسیون) و افکت‌های روان گردان الکترونیک به تکامل رسید. این سبک همچنین شامل تکنیک‌های لایه بندی است و المان‌های موسیقی نقاط مختلف جهان را با باس‌های عمیق و اصوات هارمونیک در هم آمیخته است.[5]
سایبینت
سایبینت (به انگلیسی: Psybient) (که با نام‌های «امبینت گوآ»، «سایچیل» و «سایداب» نیز شناخته شده‌است) کوتاه شدهٔ عبارت «سایکدلیک امبینت»، یک سبک موسیقی الکترونیک است که دربردارندهٔ عناصری از سایکدلیک ترنس، امبینت، دان تمپو، داب، موسیقی بومی و موسیقی عصر نو است.[6] تمپوی این سبک دو برابر آهسته‌تر از سایکدلیک ترنس است (عموماً کمتر از ۱۱۰ ضرب در دقیقه)، همراه با ریتمی که کمتر مشخص است. سایبینت همچنین دارای پایه و اساس ریتمیک آهسته‌ای است و ممکن است از عناصر موسیقی امبینت سود برده و برای دست‌یابی به یک صدای روانگردان ویژه، با استفاده از عوامل مختلف و بسیاری تصفیه و بازنگری شود.
سایبینت می‌تواند شامل لایه‌های الکترونیک، سازهای سنّتی، تاکتیک‌های آواز قدیمی و عناصر آواز مراقبه‌ای باشد. بیشتر وقت‌ها در این سبک صداهای الکترونیک با سازهای بومی و مدرن، صداهای کیهانی تولید شده بوسیلهٔ کیبوردها و «موسیقی صدای فرعی» ترکیب شده‌اند. این موسیقی معمولاً در «اتاق‌های کسب آرامش» و مناطقی در جشنواره‌های موسیقی (غالباً در جشنواره‌های موسیقی ترنس و مهمانی‌های بزرگ) پخش می‌شود. سایبینت بعضی وقت‌ها در مراقبه‌های دسته‌جمعی و تشریفات مذهبی (بعنوان مثال برای موسیقی پس‌زمینهٔ تمرین‌های یوگا و چی کونگ) نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. از نمایندگان قابل ذکر این سبک، می‌توان به هالوسینوژن و بلوتک اشاره کرد.
جستارهای وابسته
منابع
- "Ambient". وب‌گاه AllMusic. Retrieved 7 September 2010.
- Furniture music
- "History of Ambient". وب‌گاه ambientmusicguide.com. Archived from the original on 13 March 2016. Retrieved 7 September 2010.
- Espie Estrella. "Ambient Music". وب‌گاه اباوت. Archived from the original on 11 September 2009. Retrieved 7 September 2010.
- Holmes, Thom (2008). Electronic and Experimental Music: Technology, Music, and Culture. Routledge. p. 403. ISBN 0203929594. Retrieved 1 April 2013.
- http://psybient.org%27%27, psybient.org