موسیقی کلاسیک معاصر

موسیقی کلاسیک معاصر به دوره‌ای گفته می‌شود که در اواسط دهه ۱۹۷۰ تا اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی آغاز شده و شامل موسیقی مدرن، موسیقی پسامدرن و موسیقی نورمانتیسم می‌شود.[1] با این حال این واژه ممکن است در مفهومی گسترده‌تر به تمامی اشکال موسیقی ساخته‌شده پس از سال ۱۹۴۵ میلادی اطلاق شود.[2]

دوره‌ها، اعصار و جنبش‌های
موسیقی کلاسیک غرب
دوران اولیه
قرون وسطی۵۰۰–۱۴۰۰
* آرس کهن۱۱۷۰–۱۳۱۰
رنسانس۱۴۰۰–۱۶۰۰
دوران قواعد مشترک
باروک۱۶۰۰–۱۷۵۰
گالانت۱۷۲۰–۱۷۸۰
کلاسیک۱۷۳۰–۱۸۲۰
* مکتب مانهایم۱۷۴۰–۱۷۷۰
رمانتیک۱۷۸۰–۱۹۱۰
قرن بیستم و اوایل دوره قرن بیست‌و‌یکم
عصر مدرن۱۸۹۰–۱۹۵۰
جنبش امپرسیونیستی۱۸۹۰–۱۹۲۵
جنبش اکسپرسیونیستی۱۹۰۸–۱۹۲۵
* دومین مکتب وین۱۹۰۰–۱۹۶۰
عصر پست‌مدرن/معاصر۱۹۳۰– اکنون
* جنبش مینیمالیستی۱۹۶۵– اکنون

طبقه‌بندی

به‌طور کلی موسیقی کلاسیک معاصر به شکل زیر دسته‌بندی می‌شود:

تاریخچه
نوشتار اصلی: موسیقی کلاسیک قرن بیستم

در آغاز قرن بیستم آهنگسازان موسیقی کلاسیک به‌طور فزاینده‌ای در حال تجربۀ فواصل نامطبوع که گاهی اوقات قطعات آتونال را به دنبال داشت، بودند. پس از جنگ جهانی اول برخی از آهنگسازان با اتخاذ شیوۀ نئوکلاسیسیزم در آهنگسازی، واکنش شدیدی علیه حرکات اغراق‌آمیز و ساختارگریزِ اواخرِ رمانتیسم نشان دادند. آنها به دنبال بازآفرینی اشکال متعادل و تمهای محسوس از سبک‌های پیشین بودند (رجوع کنید به عینیت نو و واقع‌گرایی اجتماعی). پس از جنگ جهانی دوم، آهنگسازان مدرنیست (با استفاده از تکنیک «دوازده‌نغمه‌ای» و سپس «سریالیسم همه‌جانبه») به دنبال دستیابی بیشتری در روندِ آهنگسازی خود بودند. در عین حال متقابلاً آهنگسازان دیگری با استفاده از فرآیندِ ابزارهای کنترل‌شونده، آزمایش‌هایی در مقیاس‌های کوچک و بزرگ انجام دادند. پیشرفت‌های فن‌آوری، به تولد موسیقی الکترونیک انجامید و آزمایش با حلقهٔ نوارهای مغناطیسی و بافت‌های تکراری منجر به ظهور موسیقی مینیمالیسم شد. در ادامه، آهنگسازان دیگری نیز در جستجوی استفاده از امکاناتِ پنهانِ دیگر هنرها از جمله تئاتر برای ترکیب با موسیقی در قالب «هنر اجرا»، «ترکیب‌های تجسمی» و «ترکیب‌های تصویری» برآمدند.

جنبش‌ها

مدرنیسم
نوشتار اصلی: موسیقی مدرن

موسیقی الکترونیک
نوشتار اصلی: موسیقی الکترونیک

موسیقی کامپیوتری
نوشتار اصلی: موسیقی رایانه‌ای

موسیقی طیفی

موسیقی طیفی به تکنیکی در آهنگسازی نسبت داده می‌شود، که در دهه هفتاد قرن بیستم رایج شد. در این تکنیک، آهنگساز قطعه را با استفاده از آنالیز تن صدا و خواص آکوستیک آن توسط کامپیوتر میسازد.

پسامدرنیسم
نوشتار اصلی: موسیقی پست مدرن

مینی‌مال و پسامینی‌مال
نوشتار اصلی: موسیقی مینیمال

پانویس
  1. «آکسفورد موزیک آنلاین». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ فوریه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۴ فوریه ۲۰۱۵.
  2. "Contemporary" in Du Noyer 2003, 272.
  3. دانشنامه مصور موسیقی تألیف پاول دونویر

منابع
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.