منکورع

منکورع پسر خفرع و نوه‌ی خوفو بوده است. چاقویی که در معبد-آرامگاه منکورع پیدا شده نام مادر او خمررنبتی یکم را بر خود دارد و نشان می‌دهد که خفرع و شهبانویش، پدر و مادر منکورع بوده‌اند. گمان بر این می‌رود که او حداقل دو همسر داشته:[3]

• شهبانو خمررنبتی دوم دختر خمررنبی یکم و مادر پسر شاه، خوئنره بوده است. مکان آرامگاه خوئنره در کنار آرامگاه منکورع باستان‌شناسان را بر این باور رسانده که او پسر شاه بوده و مادرش همسر منکورع به شمار می‌آمده.[4]
• شهبانو ره‌ختره که دختر شاه خفرع بوده.

بر پایه نوشته‌های هرودوت، منکورع پسر خوفو (در زبان یونانی خئوپس) بوده است که پس از به پادشاهی رسیدن به ترمیم زخم‌های مردم، که برآمده از دوران فرمانروایی ستمکارانه و سخت‌گیرانه خوفو بود، همت گذاشت. هرودوت می‌افزاید که او بدبیاری‌های بسیاری نیز تجربه کرد: تنها خواهرش در جلوی دیدگانش مرد و جسدش را درون تابوتی چوبین به شکل گاو نر قرار دادند. پیشگوی شهر بوتو نیز پیش‌بینی کرده بود که او تنها شش سال فرمانروایی می‌کند، با این حال به دلیل هوش و ذکاوتش توانست برای ۱۲ سال فرمانروایی کند و پیشگویی را باطل سازد.[5]

• 
  تندیس نشسته منکورع، موزه هنرهای زیبای بوستون
• 
  تندیس منکورع به همراه شهبانو، موزه هنرهای زیبای بوستون
• 
  تندیس سه‌گانه‌ای از منکورع به همراه ایزدبانوی هاثور (در راست) و مجسم شده‌ی ایزدبانوی بات، سنگ بازالت، موزه مصر
• 
  هرم منکورع در جیزه
• 
  سر تندیسی از منکورع، موزه هنرهای زیبای بوستون

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ منکورع موجود است.

• زنان در مصر باستان: منکورع و شهبانویش، به زبان انگلیسی
• اطلاعات، تصاویر، و ویدیوها درباره هرم منکورع در جیزه