محمدعلی علامه وحیدی

محمد علی وحیدی در بهمن ۱۲۸۴ (ذیحجه ۱۳۲۳ ق) در کرمانشاه زاده شد. وی فرزند ابوالقاسم معروف به رئیس‌العلماء کرمانشاهی است. تحصیلات ابتدایی را در مدارس اسلامیه و محمودیه فرا گرفت. سپس وارد حوزه علمیه شد و تحصیلات را تا حدود اجتهاد ادامه داد. مدتی نیز در کربلا در دروس علمای آن روزگار شاگردی کرد. پس از بازگشت به ایران به کرمانشاه رفته و دفتر اسناد رسمی دایر نمود.

وی فردی فرصت‌طلب، باهوش و پرحرف بود. با رجال و شخصیت‌های آن دوره دوستی یافته و به آن‌ها نزدیک شد. در دوره هیجدهم نمایندگی مجلس شورای ملی، با کمک و مساعدت سپهبد زاهدی از کرمانشاه به نمایندگی رسید و تدریجاً به دربار راه یافت. در دوره‌های نوزدهم و بیستم هم وکیل کرمانشاه در مجلس شورای ملی گردید. در اثر تقرب به شاه و وابستگان او، در سال ۱۳۴۲ سناتور انتصابی مجلس سنا گشت. در سال ۱۳۴۴ به نیابت تولیت مسجد سپهسالار (مدرسه و مسجد شهید مطهری فعلی) منصوب گردید. مدتی استاد دانشکده الهیات شد. ریاست کل تحقیق اداره اوقاف از مشاغل دیگر او بود. در مجلس سنا مدافع دولت‌ها و مدیحه‌گوی آن‌ها بود. پس از قتل حسنعلی منصور در مجلس سنا سخنرانی ایراد نمود که به کفرگویی بی‌شباهت نبود. در تملق از فرح پهلوی مطالبی عنوان نمود که باعث رنجش شدید مردم متدین شد. تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ مصدر کار و فعال مایشاء بود. آثاری نیز تألیف نمود که از آن جمله: اصول منطق، احسن‌الاساس، ترجمه منظومه ملاهادی سبزواری می‌باشد. با انقلاب ۱۳۵۷ ایران دستگیر و در شعبه چهارم دادگاه انقلاب اسلامی تهران محاکمه و به اعدام محکوم شد؛ و ساعت ۲:۳۰ بامداد روز ۲۲ فروردین ۱۳۵۸ تیرباران گردید.

به وی این اتهام وارد شده بود که بدون داشتن صلاحیت روحانیت، نیابت تولیت یک مرکز مذهبی را قبول کرده‌است. وی در سال ۱۳۵۸ توسط صادق خلخالی محاکمه و اعدام شد.

• آقای علامه وحیدی
• روزنامه اطلاعات، شماره ۱۵۸۲۷، مورخ ۲۲ / ۱ / ۵۸ ۵۸ صفحه اول و دوم
• باقر عاقلی (۱۳۸۰)، شرح حال رجال سیاسی و نظامی ایران (۲)، تهران: نشر گفتار / نشر علم، شابک ۹۶۴-۵۵۷۰-۶۰-۳