محمدتقی عبده بروجردی

شیخ محمدتقی عبده بروجردی معروف به محمد عبده عالم دینی، فقیه و قاضی دوران پهلوی بود.

محمدتقی عبده بروجردی
رئیس شعبهٔ چهارم دیوان عالی تمیز ایران
(رئیس دادگاه انتظامی قضات)
مشغول به کار
۱۳۰۶  ۱۳۰۷
پس ازرضاقلی هدایت
پیش ازمحسن صدر
رئیس دادگاه انتظامی قضات ایران
مشغول به کار
۱۳۱۰  ۱۳۳۱
پس ازمحسن صدر
پیش ازمیر سید علی حائری شاه‌باغ
مشغول به کار
۱۳۳۲  ۱۳۳۵
پس ازمیر سید علی حائری شاه‌باغ
پیش ازمرتضی دادبان قمی
اطلاعات شخصی
زاده۱۲۵۸ ه‍.خ (۱۳۰۰ ه‍.ق)
بروجرد
درگذشته۱۵ تیر ۱۳۴۶ ه‍.خ
تهران
ملیتایرانی
پیشهقاضی
دیناسلام شیعه

تولد و خانواده

شیخ محمد عبده فرزند شیخ ملاحسین بروجردی‌در سال ۱۲۵۸(ش) در بروجرد به دنیا آمد. جلال عبده فرزند وی سفیر ایران در هند و حکمران گینه بیسائو بوده‌است. علی عبده فرزند دیگرش، مشتزن حرفه‌ای و مدیر باشگاه پرسپولیس بوده‌است.

تحصیلات و تدریس

او تحصیلات حوزوی خود را تا سن شانزده سالگی در بروجرد و پس از آن در تهران ادامه می‌دهد. از استادان او می‌توان به میرزا حسن آشتیانی، آیت الله لاهیجی، میرزاهاشم حکیم اشاره کرد. او اجازه اجتهاد خود را میرزا حسن آشتیانی دریافت کرده و به تدریس در مدرسه دانش و «ایران وآلمان» مشغول شده و به فراگیری زبان آلمانی مبادرت می‌ورزد. سپس در دوره‌های شبانه مدرسه آلیانس شرکت کرده و زبان فرانسه را یادمی‌گیرد.

شیخ عبده، در کنار فعالیت‌های قضایی، به تدریس در مدرسه عالی حقوق و سپس دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران می‌پرداخت، او دروس فقه و اصول ، حقوق مدنی و اصول محاکمات مدنی را تدریس می‌کرد، پس از دانشکده حقوق، اکثر در کلاس‌های قضایی دادگستری و حوزه‌های علمیه تهران مانندحوزه علمیه صدر و همچنین مدرسه عالی سپهسالار به تدریس می‌پرداخت.در دوران بازنشستگی نیز تا پایان عمر مدرس دانشکده الهیات دانشگاه تهران بود و عموماً دروس اصول فقه و معارف اسلامی راارائه می‌داد.

شیخ عبده در دههٔ ۱۳۱۰ (ش) پایان نامهٔ دکترای خود تحت عنوان "انحلال عقد واحد به عقودمتعدد " را ارائه کرد و نظرات وی در امور قضایی، همواره جزو نمونه‌های ابتکاری و جالب توجه قضایی وحکمیت و استدلال‌های حقوقی به‌شمار می‌آمد و مرجعی تمام عیار در علوم حقوقی و اصول محاکمات شناخته شده بود.

فعالیت های قضائی

شیخ عبده با کناره گیری از مدرسه ایران و آلمان به خدمت قضائی پرداخته و به عنوان عضو دادگاه تجدیدنظر تهران، آغاز به کار کرد. پس از چند سال دادستان تجدیدنظر تهران شد و در این سمت تا زمان انحلال عدلیه و تشکیل دادگستری نوین، باقی ماند و پس از تشکیل دادگستری نوین به مستشاری دیوان عالی و کمی بعد به عضویت محکمهٔ انتظامی قضات و سپس ریاست دادگاه انتظامی قضات منصوب شد و تا زمان بازنشستگی، حدود سی سال دراین پست به انجام وظیفه پرداخت.

آثار تألیفی باقی مانده از وی عبارتند از: حقوق مدنی، شرح قانون مدنی، کلیات حقوق اسلامی، اصول و رویهٔ قضایی مستخرجه از آرای دیوان عالی تمیز، صرف و نحو عربی.

در گذشت

بروجردی در سحرگاه پانزدهم تیرماه ۱۳۴۶ (ش.)، پس از ادای نماز صبح درگذشت و بر جنازه او مرعشی نجفی نماز میت خواند. جسد او در جوار مرقد معصومه در قم به خاك سپرده شده است.[1]

منابع

  • حزین بروجردی، حسین. تذکره حزین: دورنمایی از شهرستان بروجرد. (بی جا): مجمع متوسلین به آل محمد (ص)، ۱۳۸۰.
  1. «زندگی نامه شیخ محمد تقی عبده بروجردی (قاضی دادگستری، مدرس فقه، اصول و حقوق)». قضاوت آنلاین. ۲۰۱۶-۰۹-۰۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۷-۲۷.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.