لهجه بیدشهری
لهجه بیدشهری، یکی از لهجه‌های زبان اچمی است؛ زبان اچمی یکی از زیرشاخه‌های زبان‌های ایرانی جنوب غربی به‌شمار می‌آید که هم‌تبار با زبان پهلوی است.[1][2] گویش بیدشهری، به چهره نوشتاری زبان اچمی بسیار نزدیک و یکی از دستورمندترین شاخه‌های اچمی است؛ جایگاه گویش بیدشهری در میان گویش‌های اچمی همانند نزدیکی گویش تهرانی به زبان فارسی معیار است.[3]
| بیدشهری | |
|---|---|
| زبان بومی در | ایران |
| منطقه | شهرستان اوز و شهرستان لارستان |
| فارسی | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
اچمی در جنوب استان فارس و استان هرمزگان و شرق استان بوشهر و جنوب غرب استان کرمان گویشور دارد.[4] این زبان با نگه داشتن واژگان بسیاری از پارسی میانه، زبانی خالص‌تر از زبان پارسی نوین است و هنوز وابستگی نزدیکی با پارسی باستان دارد.[5]
منابع
- Indo-European, Indo-Iranian, Iranian, Western, Southwestern.
- Anonby, E. J. 2003b. Update on Luri: How many languages? Journal of the Royal Asiatic Society 13.2:171–197.
- فرهنگ دری، انجم‌روز، عباس (به فارسی).
- «فرهنگستان جهانی کورش بزرگ».
- D. N. Mackenzie, R. E. Emmerick, Dieter Weber (1991) "Corolla iranica", 1991, Published by P. Lang, ISBN 3-631-43589-4, 9783631435892.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.