ققنوس و قمری

ققنوس و قمری شعری است تمثیلی از ویلیام شکسپیر در مورد مرگ عشق آرمانی. این شعر عموماً از مبهم‌ترین آثار وی در نظر گرفته می‌شود و تفسیرهای متناقض بسیاری از آن شده‌است.[1] این شعر همچنین «اولین شعر بزرگ متافیزیکی منتشر شده» خوانده شده‌است.[2] عنوان «ققنوس و قمری» یک عنوان قراردادی است. شعر زمانی که منتشر شد، بدون عنوان بود.

شعر شکسپیر ققنوس و قمری برای اولین بار در کتاب شهید عشق رابرت چستر (۱۶۰۱) منتشر شد.

ترجمهٔ فارسی

این شعر همراه با شعر «شکایت عاشق» با ترجمهٔ امید طبیب‌زاده از سوی نشر چشمه منتشر شده‌است. این کتاب شامل متن اصلی و ترجمهٔ فارسیِ دو شعر ویلیام شکسپیر و همچنین شامل ترجمهٔ سه نقد و تفسیر مهم است که به بررسی اشعار غیرنمایشی شکسپیر خصوصاً این دو شعر اختصاص دارد.

مطلع

Let the bird of loudest lay,
On the sole Arabian tree,
Herald sad and trumpet be,
To whose sound chaste wings obey.

But thou, shrieking harbinger,
Foul pre-currer of the fiend,
Augur of the fever's end,
To this troop come thou not near.

منابع
  1. Oxford Anthology of Literature of Renaissance England, J. Holander, F. Kermode (eds), OUP, 1973, p. 424.
  2. James P. Bednarz in Cheney, Patrick Gerard The Cambridge Companion to Shakespeare's Poetry, Cambridge University Press, 2007, p117
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.