همسران خوش ویندزور

عناصر این نمایش کمدی نظیر شوهر حسود و گیج، زن الکی خوش و نقشه‌کش و عاشق مخفی در خانه در ادبیات رنسانس در ایتالیا و انگلیس متداول بوده‌است.[1]

این نمایش در ۵ پرده تدوین شده و دارای ۱۹ شخصیت است. استفاده از تمثیل در نام‌های اشخاص در رابطه با شخصیت‌ها و نقش آنان در این نمایش بیش از سایر کارهای شکسپیر بارز و قابل توجه است. شخصیت‌های اصلی نمایش عبارت اند از:

• سر جان فالستاف: شهوت پرست، که باوجود گذشت عمر، هنوز زهوارش درنرفته بود.
• ماستر فورد و ماستر پیج: نجیب‌زاده‌های ویندزور.
• خانم فورد و خانم پیج: همسران ماستر فورد و ماستر پیچ.
• سوییت آن پیج: دختر زوج پیج.
• فنتون: جنتلمنی از اطرافیان پرنس هال؛ وحشی، خوشگذران، پرجنب و جوش است، می‌رقصد، شعر می‌گوید و بوی ماه‌های مه و آوریل را می‌دهد.
• دکتر کایوس: پزشک فرانسوی که دایماً صبر خداوند و زبان انگلیسی را ضایع می‌کرد.
• سلندر: گرچه خوب و جاافتاده بود ولی ابله بود. (آیا کله اش را جوری نگه نمی‌داشت که انگار روی تنش آزبست شده؟)
• مادام کوئیکلی: دلال محبت.
• شلو
• ویلیام پیج
• سر هیو اونس
• رابین
• پیستول
• نیم
• باردولف
• سیمپل
• راگبی

کاخ ویندزور و اطراف آن.

یک قاضی پیر روستایی به نام شلو (Shallow)، با خواهرزاده نسبتاً جوان، لاغر، دراز و عصاقورت داده اش سلندر (Slender)، در شکایت و انتقاد از سر جان فالستاف (Falstaff) و کارهای نادرست او و اطرافیان رذلش صدای خود را بلند کرده‌اند. ماستر پیج از آنان دعوت می‌کند به خانه‌اش بیایند و همه نامهربانی‌ها را با جامی شراب به دست فراموشی بسپارند. در این مهمانی خود جان فالستاف نیز حضور می‌یابد و این پیر شهوت پرست ویندزور با همسران ماستر پیج و ماستر فورد آشنا می‌شود؛ دو بانوی خانه‌داری که بر جیب و زندگی شوهرانشان حاکم‌اند. فالستاف که در عالم خیال خود تصور می‌کند این دو بانو با لبخندها و بذله گویی‌هایشان او را به عشق بازی فراخوانده‌اند، تصمیم می‌گیرد فن «درستکاری را ول کردن» و «انگلیسی شدن» را به این دو بیاموزد…