عقد نکاح

عقد نکاح یا پیمان زناشویی همان ازدواج و عبارت است از توافق یک زن و مرد جهت ایجاد زندگی مشترک، و قوانین خاصی بر این پیمان حکومت می‌نماید. بسته به فرهنگ خاص جامعه، جهت انعقاد عقد، طرفین بایستی کلماتی دایر بر پذیرفتن این پیمان ادا کنند.[1] معمولاً عقد نکاح در مراسم خاصی که به آن «مراسم عقد» می‌گویند، انجام می‌شود.عقد نکاح مطابق ماده ۱۰۶۲ قانون مدنی ایران به صرف ایجاب و قبول زن و مرد منعقد می گردد.

طبق ماده ۱۱۰۲ قانون مدنی ایران، همین که نکاح به‌طور صحیح واقع شد، روابط زوجیت بین طرفین موجود، و حقوق و تکالیف زوجین از قبیل، مهر، نفقه، حسن برخورد و معاشرت و تمکین در مقابل یکدیگر برقرار می‌شود.[2]

عقد نکاح با توجه به قانون مدنی ایران،با دو شیوه فسخ نکاح و طلاق پایان می پذیرد اگرچه فوت،لعان،کفر و تغییر جنسیت نیز از موارد انحلال نکاح به شمار می رود.[3]