شیمی سبز

شیمی سبز، که شیمی پایدار نیز نامیده می‌شود، فلسفه تحقیقاتی شیمی و مهندسی شیمی است که هدف آن طراحی محصولات و فرایندهایی می‌باشد که با محیط زیست سازگار بوده و خطرات ناشی از مواد شیمیایی به حداقل برسد.[1] در حالی که شیمی محیط زیست، شیمی محیط زیست طبیعی است و از مواد شیمیایی آلاینده در طبیعت بحث می‌کند، شیمی سبز به دنبال کاهش و جلوگیری از آلودگی در محیط زیست می‌باشد.[2][3][4][5][6][7]

سه منبع انرژی‌های تجدیدپذبر: خورشید، باد و زیست توده.
یک توربین بادی بر فراز کوه عینالی در کلانشهر شهر تبریز

جستارهای وابسته

منابع
  1. "Green Chemistry". United States Environmental Protection Agency. 2006-06-28. Retrieved 2011-03-23.
  2. Sheldon, R. A.; Arends, I. W. C. E.; Hanefeld, U. (2007). "Green Chemistry and Catalysis". doi:10.1002/9783527611003. ISBN 978-3-527-61100-3.
  3. Clark, J. H.; Luque, R.; Matharu, A. S. (2012). "Green Chemistry, Biofuels, and Biorefinery". Annual Review of Chemical and Biomolecular Engineering. 3: 183–207. doi:10.1146/annurev-chembioeng-062011-081014. PMID 22468603.
  4. Cernansky, R. (2015). "Chemistry: Green refill". Nature. 519 (7543): 379. doi:10.1038/nj7543-379a.
  5. Sanderson, K. (2011). "Chemistry: It's not easy being green". Nature. 469 (7328): 18. Bibcode:2011Natur.469...18S. doi:10.1038/469018a.
  6. Poliakoff, M.; Licence, P. (2007). "Sustainable technology: Green chemistry". Nature. 450 (7171): 810–812. Bibcode:2007Natur.450..810P. doi:10.1038/450810a. PMID 18064000.
  7. Clark, J. H. (1999). "Green chemistry: Challenges and opportunities". Green Chemistry. 1: 1. doi:10.1039/A807961G.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.