توسعه زیست‌محیطی-صنعتی

توسعه زیست‌محیطی-صنعتی (EID) (به انگلیسی: Eco-industrial development) زیست (EID) چارچوبی است که تحت آن صنعت می تواند ضمن حداقل کردن تأثیر خود بر محیط زیست، توسعه یابد.

[1] این چارچوب از طریق همکاری در بهره‌ وری منابع، از یک چرخه تولید حلقه بسته[2] برای مقابله با مجموعه گسترده ای از چالش های زیست محیطی مانند آلودگی خاک و آب ، بیابان زایی، حفظ گونه ها، مدیریت انرژی، کیفیت هوا و غیره استفاده می‌کند.[3]

ارتباطات متقابلا سودمند بین صنعت، سیستمهای طبیعی، انرژی، مواد و جوامع محلی به عوامل اصلی در طراحی فرایندهای تولید صنعتی تبدیل می‌شوند.[4]

ذات این رویکرد عمدتاً داوطلبانه و مبتنی بر بازار است اما معمولاً با برخورداری از رفتار مطلوب دولت یا تلاش برای همکاری در توسعه، رو به جلو حرکت می کند.[5]

تاریخچه

از اوایل دهه 1990، ایده EID از همزیستی بیولوژیکی تکامل یافت،  این مفهوم توسط زیست شناسان صنعتی در جستجوی رویکردهای نوآورانه برای حل مشکلات پسماند، کمبود انرژی و تخریب محیط زیست اقتباس گردید. یک رویکرد پیوسته برای بهبود دستاوردهای محیطی و اقتصادی استفاده شده است.[6]

در سال ۱۹۹۲، جامعه بین‌المللی برای اولین بار رسماً همکاری های توسعه را به حفاظت از محیط زیست پایدار متصل کرد. در کنفرانس محیط زیست و توسعه سازمان ملل متحد (UNCED) در ریودوژانیرو، برزیل نزدیک به 180 کشور اعلامیه ریو را امضا کردند.  اعلامیه محیط زیست و توسعه ریو اگرچه غیر الزام آور است، 27 اصل را تنظیم می‌كند كه به افزایش ارتباط متقابل همکاری های توسعه و پایداری منجر می‌شود. علاوه بر این، پیش نویس اسناد برای اولین بار با ارائه توصیف ایده توسعه صنعتی سازگار با محیط زیست همراه بود.[7]

در سالهای بعد،EID  در سراسر ایالات متحده رایج شد. دولت کلینتون، اجلاس نمایندگان تجارت، کار، دولت و حفاظت از محیط زیست را برای توسعه بیشتر این رویکرد برگزار نمود. در این اجلاس، ایده پارکهای صنعتی سازگار با محیط زیست متولد شد، اما به زودی مشخص شد که در ابتدا باید مدیریت مؤثرتری در مورد مواد اولیه، انرژی و زباله حاصل شود.

از آن زمان به بعد، اهداف گسترده و اصول کاربردی EID به سختی تغییر کرده و فقط با پیشرفت سریع فناوری سازگار شده است.

[8]

در سال ۲۰۱۲ بنیاد IGEP، برای ارتقاء تجارت،[9] گزارشی بعنوان مسیری به توسعه اقتصادی و صنعتی در هند – مفاهیم و موارد منتشر کرد.[10]

این حوزه توسط مرکز توسعه صنعتی سازگار با محیط زیست ملل، و یک پروژه مشترک توسط دانشگاه کالیفرنیا جنوبی (University of Southern California) و دانشگاه کرنل (Cornell University) مورد بررسی قرار گرفته است.

.[11]

اهداف و مفاهیم

نخستین هدف توسعه صنعتی سازگار با محیط زیست، بهبود چشمگیر و مداوم در کارایی اقتصادی و محیط زیستی است.  در اینجا ، مفهوم صنعت نه تنها مربوط به تولید بخش خصوصی است بلکه شامل شرکت های دولتی، بخش خدمات و همینطور حمل و نقل نیز می شود.  دستورالعمل دوقلوی EID بطور خاص در "اکو" توسعه صنعتی سازگار با محیط زیست منعکس می‌شود[3] زیرا به طور همزمان به اکولوژی (کاهش آلودگی و زباله) و اکونومی (افزایش موفقیت تجاری) شباهت دارد.به منظور ایجاد چارچوبی برای تعریف عملکرد پایدار یک شرکت در سطح خرد در دستیابی به طیف گسترده ای از اهداف در EID، از بهینه‌سازی استفاده از منابع ، به حداقل رساندن هدررفت ، فناوری های پاک کننده و محدودیت کننده آلودگی استفاده می‌شود:

  • بهره‌وری منابع مصرف انرژی، مواد، آب و حمل و نقل را به حداقل می‌رساند. این مساله به نوبه خود به دلیل پس انداز- تقریباً در همه زمینه های اقتصادی- ، هزینه های تولید را کاهش می‌دهد.[10]
  • تولید پاک تر یک اقدام عمدتا زیست محیطی است که هدف آن کاهش یا حتی جایگزینی سموم، کنترل انتشار گازهای گلخانه ای یا استفاده مجدد از مواد باقیمانده است.
  • منابع تجدید پذیر باید هم در انرژی و هم در مصرف مواد تمام آلودگی های ناشی از سوخت های فسیلی را از بین ببرند.
  • سبز سازی ساختمانها یا اماکن تولید با تکیه بر نوآوری در معماری یا مهندسی سبز ، استانداردهای انرژی و محیطی بالایی را برآورده می کند. علاوه بر این، تأسیسات جدید و طراحی زیرساخت ها همچنین ممکن است کیفیت زندگی در جوامع همسایگی را به میزان قابل توجهی افزایش دهند.
  • سیستم‌های مدیریت محیطی مانند ایزو 14000 (ISO 14000) بهبود مستمر را از طریق حسابرسی‌های منظم و پیشرفت توسعه اهداف زیست‌محیطی، تضمین می‌دهند.
  • برنامه‌ریزی مکان زیست محیطی می تواند با ایجاد فهم واضح از ظرفیت های هوا ، آب و زمین در محیط زیست محیطی اطرافمان ، هریک از این جنبه ها را ترکیب کند.

از این رو توسعه صنعتی سازگار با محیط زیست ،احتمال پیشرفت در سطح محلی را مورد بررسی قرار می‌دهد. در تجزیه و تحلیل منحصرِ به فرد مورد به مورد، جغرافیای خاص، پتانسیل انسانی یا شرایط تجاری مورد بررسی قرار می گیرند EID. بجای رقابت گسترده برای جلب حمایت همه جانبه دولت مانند کاهش مالیات، بر دستیابی به موفقیت محلی و مکانهایی برای پیشرفت تأکید می کند.  به عنوان یک نتیجه ، اجرای هدفمند برنامه های عملیاتی می تواند از طریق بهینه سازی تعامل سیستم های تجاری، اجتماعی و زیست محیطی، تغییرات بزرگی ایجاد کند.

ابزارها

توسعه صنعتی سازگار با محیط زیست چهار ابزار اصلی مفهومی را شامل شده و به کار می گیرد. هر یک از این رویکردها قصد دارد تا فرایندهای به ظاهر متضادِ توسعه صنعتی و تقویت پایداری را با هم ترکیب کند.

1. بوم شناسی صنعتی هم بر رفتارهای صنعتی و هم بر رفتارهای مصرف کننده تمرکز دارد. با ارزیابی جریان انرژی و مواد ، این رویکرد جریانهای تأثیرگذار بر محیط را تعیین می‌کند و به نوبه خود، روشها و ابزار بهینه سازی کل زنجیره تولید از جریان و استفاده از منابع گرفته تا تبدیل نهایی آنها را مورد بررسی قرار می‌دهد. در طی این تحلیل ها ، تأثیر عوامل اقتصادی ، سیاسی ، نظارتی و اجتماعی عوامل کلیدی هستند.

2. مفهوم همزیستی صنعتی عمدتاً مبتنی بر همکاری داوطلبانه در صنایع مختلف است. با همكاری شركتهای سرمایه‌گذاری تكمیلی و با تطبیق زنجیره های تولیدی مربوطه آنها ، حضور هر كدام ممكن است باعث افزایش بقا و سودآوری دیگران شود. بنابراین ، همزیستی، کمیابی منابع و حمایت از محیط زیست را از عوامل مهم در توسعه صنایع و سودآوری پایدار می داند. همزیستی صنعتی اغلب در پارک های سازگار با محیط زیست به منصه ظهور می‌رسد.

3. سیستم های مدیریت زیست محیطی، به منظور اطمینان از بهبود مداوم در پایداری، طیف گسترده ای از رویکردهای مختلف مدیریت زیست محیطی را دربردارند. در مراحل اولیه، شرکت های نظارت، شناسایی جنبه های زیست محیطی خطرناک را تسهیل می کنند. در ادامه ، طرح ها و اهداف تحت بررسیِ الزامات قانونی قرار می گیرند. سرانجام، ایجاد نظارت منظم و سایر سیستمهای گزارش دهی همراه با اهداف پیگیری مستمر باید از پیشرفت مداوم به سمت تولید صنعتی سبزتر اطمینان حاصل کنند.

4. طرح مفهوم محیط زیست در رشته های مهندسی و همچنین از تجزیه و تحلیل چرخه عمر محصول سرچشمه گرفته است.  این یک ارزیابی ساده اما همه جانبه از تاثیر احتمالی محیطی بالقوه محصول است - اعم از انرژی و مواد مورد استفاده در بسته بندی، حمل و نقل، استفاده مصرف کننده و دفع می‌باشد.

جستارهای وابسته

منابع
  1. Cohen-Rosenthal, E (2003). "What is Eco-Industrial Development?" (PDF). Greenleaf Publishing. p. 7. Retrieved 23 April 2014.
  2. "Eco-industrial development and the Resource Conservation and Recovery Act: examining the barrier presumption". Boston College. Retrieved 23 April 2014.
  3. Cohen-Rosenthal, E (2003). "What is Eco-Industrial Development?" (PDF). Greenleaf Publishing. Retrieved 23 April 2014.
  4. Cohen-Rosenthal, E (1999). "Handbook on Codes, Covenants, Conditions, and Restrictions for Eco-Industrial Parks". Cornell Center for the Environment. Archived from the original on December 25, 2001. Retrieved 23 April 2014.
  5. Brinkmann, Svend (2012). Qualitative Inquiry in Everyday Life: Working with Everyday Life Materials. 1 Oliver's Yard, 55 City Road, London EC1Y 1SP United Kingdom: SAGE Publications Ltd. doi:10.4135/9781473913905. ISBN 978-0-85702-476-3.
  6. Chung, B. (2007): The Limit and Merit of Taking Sustainable Buildings as a Catalyst for Eco-Industrial Development.
  7. "REPORT OF THE UNITED NATIONS CONFERENCE ON ENVIRONMENT AND DEVELOPMENT". United nations. 1992. Retrieved 23 April 2014.
  8. Deruty, Emmanuel; Tardieu, Damien (2014-02-03). "About Dynamic Processing in Mainstream Music". Journal of the Audio Engineering Society. 62 (1/2): 42–55. doi:10.17743/jaes.2014.0001. ISSN 1549-4950.
  9. "IGEP Foundation homepage". IGEP Foundation. Archived from the original on 31 May 2020. Retrieved 23 April 2014.
  10. "Pathway to Eco Industrial Development in India – Concepts and Cases" (PDF). IGEP Foundation. 2012. Retrieved 23 April 2014.
  11. "National Center for Eco-Industrial Development". usc.edu. Archived from the original on 24 June 2013. Retrieved 29 January 2014.

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.