شهرستان سفلی

جمعیت

این روستا در دهستان رودبار شهرستان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۵۱۵ نفر (۱۲۰خانوار) بوده‌است.

زبان

سکنهٔ الموت به گویش الموتی[2] که گویشی از زبان تاتی است[3] صحبت می‌کنند.

تاریخ

شهرستان سفلی و شهرستان علیا که با نام شهرستان در طول تاریخ شناخته میشده‌اند از مهمترین شهرهای الموت بوده اند. ابواسحاق صابی از شهرستان در قصبه اشکورجان به عنوان محل استقرار وهسودان بن مرزبان دومین حاکم آل جستان یاد کرده است. [4] جستانیان در اواخر قرن هشتم و اوایل قرن نهم میلادی (اواخر قرن دوم تا اوایل سوم هجری) از رودبار در دیلم، بخش کوهستانی گیلان، فرمان می‌راندند.[5] آنان در نواحی کوهستانی رودبار الموت امارتی کوچک و محلی داشتند که تختگاه‌شان بود (و امروزه در استان قزوین واقع است) و وسعت قلمروشان طالقان و سواحل شاهرود و سفیدرود را در بر می‌گرفت.[6]

محصولات کشاورزی

مهم ترین محصول این روستا برنج می باشد. برداشت میوه از جمله گیلاس، آلبالو و گردو نیز از سایر محصولات تولیدی شهرستان سفلی می باشد. برخی از اهالی نیز به دام پروری مشغول می باشند.

منابع
  1. کمیته تخصصی نام‌نگاری و یکسان‌سازی نام‌های جغرافیایی ایران، سازمان نقشه‌برداری کشور
  2. Maciuszak, Kinga (2012). "Some Remarks on the Northern Iranian Dialect of the Alamūt Region". Jagellonian University Karkow. 33: 17.
  3. دقیقی، فرنوش (۱۳۹۱). «بررسی روستای گویش روچ علیا (بالا روچ) در الموت». دانشکده ادبیات فارسی و زبان های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی: ۱۶.
  4. کاظم بیکی، محمدعلی (۱۳۸۹). «بویهیان و زیاریان، روایتی نو یاقته از کتاب التاجی» (PDF). تاریخ تمدن اسلامی. ۶ (۱۱): ۵۲.
  5. also referred to as Āl-e Jostān and Āl-e Vahsudān, a local dynasty that ruled from Rudbār in Deylam, the mountainous district of Gilān during the late 8th and early 9th centuries.</ref
  6. «جَستانیان». دانشنامه جهان اسلام.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.