زنان در ویتنام

نقش زنان در ویتنام در طول تاریخ ویتنام در معرض تغییرات بسیاری بوده‌است. آنها نقش‌های مختلفی از جمله بخشی از رزمندگان، پرستاران، مادران و همسران را در جامعه برعهده گرفته‌اند. پیشرفت‌های بسیاری در زمینه حقوق زنان، از جمله افزایش نمایندگی زنان در دولت و همچنین ایجاد اتحادیه زنان ویتنام در سال ۱۹۳۰ در ویتنام روی داده‌است.

زنان در ویتنام
زنان جوان ویتنامی در آودای در جریان سازمان همکاری‌های اقتصادی آسیا–پاسفیک سال ۲۰۰۶
شاخص نابرابری جنسیتی
ارزش۰٫۲۹۹ (۲۰۱۲)
رُتبه۴۸ام
مرگ مادر (در هر ۱۰۰٬۰۰۰)۵۹ (۲۰۱۰)
سهم زنان در دولت‌ها۲۴٫۴٪ (۲۰۱۲)
زنان بالای ۲۵ سال با آموزش متوسطه۲۴٫۷٪ (۲۰۱۰)
زنان کارمند و شاغل۷۳٫۲٪ (۲۰۱۱)
گزارش جهانی فاصله جنسیتی[1]
ارزش۰٫۶۹۸ (۲۰۱۸)
رُتبه۷۷ام از مجموعِ ۱۴۴
از مجموعه مقاله‌های
زنان در جامعه
جامعه
علوم و تکنولوژی
Medicine • Science • Engineering • Computing • Telegraphy
هنر و علوم انسانی
Literature • Philosophy • Fine arts • سینمای زنان • Photography • زنان در معماری
دین
تساوی حقوق زن و مرد در دین بهائی • زن در بودیسمw: • زن در مسیحیت (زن در مورمونیسم) • زن در هندوئیسم • زن در اسلام • زن در یهودیت • Sikhism
فرهنگ عامه
کُمیک • روزنامه‌نگاری و خبررسانی •
ورزش
بر پایه کشور
درگاه فمینیسم

در طول قرن ۱۹، ویتنام تحت سلطه حاکمیت فرانسه بود. در این دوره برخی از زنان به‌طور موقت با مردان اروپایی ازدواج کردند.[2]

در اوایل قرن بیستم، احساسات ناسیونالیستی در ویتنام افزایش یافت که سرانجام منجر به پایان حکومت فرانسه در سال ۱۹۵۴ شد و ویتنام را به موازات هفدهم به دو تقسیم کرد.[3]

نقش زنان در جنگ و خارج از خانه همچنان در طول قرن بیستم به ویژه در طول جنگ هندوچین افزایش یافته‌است. در طول و پس از جنگ ویتنام، حزب کمونیست حاکم ویتنام تلاش کرد تا حقوق زنان، برابری و نمایندگی در دولت را افزایش دهد که شامل ایجاد سهمیه شغلی در دهه ۱۹۶۰ بود که نیازمند این بود که زنان درصد خاصی از مشاغل را در بخش‌های مختلف به خود اختصاص دهند.[4]

حقوق زنان در ویتنام معاصر همچنان رو به افزایش است، و زنان به‌طور فزاینده ای مقام‌های رهبری را در دست داشته‌اند. ویتنام یکی از بالاترین میزان مشارکت زنان کارگر در جهان را دارد و رتبه دوم زنان در مدیریت ارشد را در بین کشورهای آسیایی کسب کرده‌است. .

در حال حاضر، دانگ تی نجوک تینه اولین زنی است که به عنوان رئیس‌جمهور ویتنام، پس از مرگ تران دای کوانگ این مقام را کسب کرده‌است. علاوه بر این، نگوین تی کیم نگان در مارس ۲۰۱۶ به عنوان رئیس مجلس شورای ملی ویتنام انتخاب شد و اولین باری بوده‌است که یک زن تاکنون این سمت را به عهده داشته‌است.[5][6] با این وجود، امروزه هنوز هم در ویتنام تأثیر نقش‌های جنسیتی و تأثیر فرهنگی وجود دارد، که هم در داخل خانه و هم در خارج، در حوزه اقتصادی و اجتماعی همچنان ادامه دارد.

تاریخ قبل از جنگ ویتنام

تاریخ اولیه و حکومت چین

در سال ۱۱۱ قبل از میلاد، ارتشهای چین قلمرو ی نام ویت را اشغال کردند و سعی داشتند آن را در امپراتوری هان ادغام کنند. در این زمان، کنفوسیوسین ایدئولوژی رسمی چین بود، در درجه اول زبان چینی صحبت می‌شد، و اشغال چینی‌ها تأثیر زیادی بر ادبیات و خلاقیت‌های هنری داشتند.[3] با این وجود، مقاومت در برابر قانون چین وجود داشت. به گفته پیتر سی فان، "سه نفر اول که شورشیان علیه چین را رهبری می‌کردند، زنان بودند که ویتنام باستان یک جامعه زن سالار بوده‌است[7] و سیستم خانوادگی باستان ویتنامی به احتمال زیاد حاکمیت زنان بر قبیله‌ها مرسوم بوده‌است.[8] تا زمانی که سیستم مردسالاری توسط چینی‌ها معرفی شده‌است اگرچه این سیستم مردسالاری نیز نتوانست زنان ویتنامی را از موقعیت نسبتاً بالای خود در خانواده و جامعه جدا کند، خصوصاً در بین کشاورزان و طبقات پایین، که با توجه به قوانین نسبت به زنان چینی حقوق و امتیازات بیشتری داشته‌اند.[9]

زنان در جامعه معاصر
مراسم عروسی سنتی در کشور ویتنامی

زنان هر دو بخش داخلی و خارجی در ویتنام معاصر حضور فعال داشته‌اند. مشارکت زنان در اقتصاد، دولت و جامعه افزایش یافته‌است.[10] در حوزه داخلی، پیشرفت اندکی در جهت بهبود روابط جنسیتی حاصل شده‌است. ارزشهای مردسالار سنتی کنفوسیوس همچنان ادامه دارد، و همچنین تأکید مداوم بر واحد خانواده وجود دارد. این انتقاد اصلی اتحادیه زنان ویتنام را تشکیل داده‌است، سازمانی که در جهت پیشبرد حقوق زنان تلاش می‌کند.[11] علاوه بر این، تغییرات اخیر در رابطه جنسی ویتنام نشان می‌دهد تعداد بیشتری از مردان از زنان پیروی می‌کنند، که بسیاری از محققان بیان کردند تا حدودی ناشی از سیاست دو فرزند در ویتنام است.[12]

کلاس مدرسه در منطقه روستایی تام دونگ

تحصیلات

میزان سواد کلی در ویتنام بسیار زیاد است که دسترسی به آموزش و پرورش بین دختران و مردان نسبتاً برابر است. با این حال، اختلافات منطقه ای، به ویژه در بین مناطق کوهستانی شمالی، هنوز آشکار است. به عنوان مثال، در یک مطالعه، منطقه لی چائو نشان داد که میزان سوادآموزی برای مردان دو برابر میزان سواد زنان در منطقه است.[13]

شکاف جنسیتی در آموزش وجود دارد که مردان بیشتر از دختران می‌توانند در مدرسه شرکت کنند و آموزش خود را ادامه دهند.[14] زنان و مردان تمایل دارند در مشاغل مختلف تفکیک شوند و تعداد بیشتری از زنان در خدمات آموزشی، ارتباطی و خدمات عمومی نسبت به مردان هستند.

جستارهای وابسته

منابع
  1. "The Global Gender Gap Report 2018" (PDF). World Economic Forum. pp. 10–11.
  2. 0H. A. van Foreest and A. de Booy, eds. , De Vierde Schipvaart derNederlanders naar Oost-IndiÃ" onder Jacob Wilkens en Jacob van Neck (1599-1604) (The Hague: Linschoten Vereeniging, 1980), 223; and Hamilton, A New Account, 2:115.
  3. "Vietnam History, People, Economy, Geography, Government." بایگانی‌شده در ۲۰۱۴-۰۷-۳۰ توسط Wayback Machine N.p. , n.d. Web. 30 Apr. 2014.
  4. Jayne Werner, "Women, Socialism, and the Economy of Wartime North Vietnam," Studies in Comparative Communism, vol. 16 (1981), pp. 165-90. doi:10.1016/0039-3592(81)90005-3
  5. "Vietnam elects first chairwoman of parliament". Archived from the original on 2016-10-26. Retrieved 2016-10-25.
  6. "Nguyen Thi Kim Ngan elected as first woman National Assembly chair". Báo Ấp Bắc. Archived from the original on 2016-10-26. Retrieved 2016-10-26.
  7. Phan, Peter C. , Vietnamese-American Catholics (New York or Mahwah, New Jersey: Paulist Press, 2005 (شابک ‎۰−۸۰۹۱−۴۳۵۲−۶ )), p.  12 and see pp.  13 & 32 (author prof. Catholic social thought, Georgetown Univ.) (the "three persons" apparently being the sisters Trung Trac and Trung Nhi in A.D. 40, per p.  12, & Trieu Au in A.D. 248, per p.  13).
  8. Phan, Peter C. , Vietnamese-American Catholics, op. cit., p.  32.
  9. Phan, Peter C. , Vietnamese-American Catholics, op. cit., p.  33.
  10. Kelly, KRISTY (2011-01-01). "Vietnam case study (preliminary findings): Women in educational leadership and management" (PDF). A Paper Presented During the Gender Equality in Education: Looking Beyond Parity. An IIEP Evidence Based Policy Forum Held in Paris Between: 3–4.
  11. Schuler, Sidney Ruth; Anh, Hoang tu; Ha, Vu Song; Minh, Tran Hung; Mai, Bui Thi Thanh; Thien, Pham vu (2006-01-01). "Constructions of Gender in Vietnam: In Pursuit of the 'Three Criteria'". Culture, Health & Sexuality. 8 (5): 383–394. doi:10.1080/13691050600858924. JSTOR 4005524.
  12. Daniel M. Goodkind (1995). "Vietnam's one-or-two-child policy in action". Population and Development Review. 21 (1): 85–111. doi:10.2307/2137414. JSTOR 2137414?.
  13. Kelly, Kristy (2000-01-01). "The higher education system in Vietnam" (PDF). World Education News and Reviews. 13 (3): 5–6. Archived from the original (PDF) on 2016-10-12.
  14. Project of Children Statistics, 1989. Profiles of Children and Women zn Vietnam (Nhung van de ve tre em va phu nu Viet Nam) (Hanoi: General Statistical Office, 1989).

بیشتر خواندن
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.