زنان در امارات متحده عربی

زنان در امارات متحده عربی به زنانی اشاره دارد که در کشور امارات متحده عربی زاده شده‌اند یا در این کشور زندگی می‌کنند. شرایط اجتماعی زنان این کشور شباهت‌هایی به شرایط زنان در دیگر کشورهای جهان سوم دارد و همچنان قوانینی بر ضد زنان در این کشور وجود دارد. برای نمونه، زنان این کشور باید از یک سرپرست مرد برای ازدواج اجازه بگیرند. با این حال، در سال‌های اخیر قوانینی تصویب شدند که آزادی‌های اجتماعی و کاری بیشتری به زنان می‌دهند. عدالت و آزادی‌های بیشتر برای زنان به اقتصاد کشور و شرایط کلی کشور کمک شایانی کرده‌است به نحوی که بسیاری از زنان کارآفرین و سرشناس از کشورهای همسایه به این کشور جذب شده‌اند.[1][2][3][4]

زنان در امارات متحده عربی
میسا مغربی، هنرپیشه اماراتی
شاخص نابرابری جنسیتی
ارزش۰٫۲۴۱ (۲۰۱۲)
رُتبه۴۰ام
مرگ مادر (در هر ۱۰۰٬۰۰۰)۱۲ (۲۰۱۰)
سهم زنان در دولت‌ها۱۷٫۵٪ (۲۰۱۲)
زنان بالای ۲۵ سال با آموزش متوسطه۷۳٫۱٪ (۲۰۱۰)
زنان کارمند و شاغل۴۳٫۵٪ (۲۰۱۱)
گزارش جهانی فاصله جنسیتی
ارزش۰٫۶۴۲ (۲۰۱۸)
رُتبه۱۲۱ام از مجموعِ ۱۴۴

برخی از هنرمندان زن از کشورهای نزدیک مثل ایران نیز به این کشور مهاجرت می‌کنند تا بتوانند کارشان را ادامه دهند و پیشرفت کنند.[5] در کشور نهادهایی هم برای حمایت از زنان توسط دولت تأسیس شده‌است.[6][7]

آموزش زنان در کشور رشد چشمگیری داشته‌است و گزارشی در سال ۲۰۰۷ در مورد پیشرفت اهداف توسعه هزاره در امارات متحده عربی منتشر شد که بر اساس آن، مشخص شد سهم زنان در آموزش عالی به میزان قابل توجهی افزایش یافته‌است به نحوی که در هیچ کشور دیگری در جهان چنین پیشرفتی حاصل نشده‌است. در طی سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۴ تعداد دانشجویان زن نسبت به مردان دو برابر افزایش داشته‌است.[8][9]

آموزش

گزارشی در سال ۲۰۰۷ در مورد پیشرفت اهداف توسعه هزاره در امارات متحده عربی منتشر شد که بر اساس آن، مشخص شد سهم زنان در آموزش عالی به میزان قابل توجهی افزایش یافته‌است به نحوی که در هیچ کشور دیگری در جهان چنین پیشرفتی حاصل نشده‌است. در طی سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۴ تعداد دانشجویان زن نسبت به پسران دو برابر افزایش داشته‌است.[8][9]

در سیاست

تعداد زنان شاغل در حکومت امارات و زنان سیاست‌مدار اماراتی، در دهه‌های اخیر، مخصوصاً پس از سال ۲۰۰۰، رشد بسیاری داشته‌است.[10][11] هرچند قابل قیاس با کشورهای توسعه یافته نیست.

جستارهای وابسته

منابع
  1. Kuwait: Selected Issues and Statistical Appendix. International Monetary Fund. 2012. p. 43. ISBN 978-1-4755-2741-4.
  2. "Divorcees, widows concerned about receiving 'permission' before remarrying".
  3. "Women in the United Arab Emirates: A Portrait of Progress" (PDF). UAE Ministry of State and Federal National Council Affairs (June 2007).
  4. “The 100 Most Powerful Women.” Forbes (2007).
  5. "احلام: از ایران خارج شدم تا ممنوعیت صدایم را حذف کنم". news.gooya.com. Retrieved 2019-11-11.
  6. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۶ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۱ نوامبر ۲۰۱۹.
  7. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ مه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۱ نوامبر ۲۰۱۹.
  8. UNDP Millennium Development Goals United Arab Emirates Report (PDF), p. 14 (March 2007).
  9. "On "Human rights day", Emirates first among Arab countries and (95%) women's participation in higher education". mohesr.gov.ae. Archived from the original on 20 November 2016. Retrieved 2015-02-07.
  10. "Women in the United Arab Emirates: A Portrait of Progress" (PDF). UAE Ministry of State and Federal National Council Affairs (June 2007).
  11. "Sheikha Fatima hails ability of UAE women to undertake national responsibilities." The National Media Council: UAE Interact (September 2008).

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.