زبان‌های رامو

زبان‌های رامو خانواده‌ای متشکل از سی زبان در شمال پاپوآ گینه نو هستند. آن‌ها توسط جان زگراگن در سال ۱۹۷۱ به عنوان یک خانواده شناسایی شدند و ارتباط آن‌ها با زبان‌های سپیک دو سال بعد توسط دونالد لایکاک برقرار شد. مالکوم راس (۲۰۰۵) آن‌ها را به عنوان یکی از شاخه‌های یک خانواده زبان رامو-سپیک پایین دسته‌بندی می‌کند. زگراگن زبان‌های یوات را نیز در این خانواده گنجانده بود اما این امروزه مورد پذیرش نیست.

رامو
رامو و کرام
پراکنش:حوضه‌های رودهای رامو و کرام، غرب استان مادانگ و شرق استان سپیک شرقی، شمال پاپوآ گینه نو
تبار:رامو–سپیک پایین یا یک خانواده مستقل
زیرگروه‌ها:
رامو میانه
تامولیآتایتیپوراپورا
رامو پایین
کرام
بانارو
گلاتولوگramu1234  (reduced)[1]

هنوز هیچ دستور زبان جامعی برای هیچ‌یک از زبان‌های رامو در دسترس نیست و این خانواده از این نظر یکی از ضعیف‌ترین گروه‌های زبانی در حوزه رامو-سپیک هستند.

زبان‌ها

زبان‌های رامو مطابق دسته‌بندی آشر به شرح زیر هستند:[2]

زبان‌های رودهای رامو و کرام
  • رود کرام
    • کامبوتآمباکیچ
    • مونگول–سانگام
  • رود رامو
    • بانارو
    • رودهای گوام و موام
      • رود گوام
      • رود موام
      • پوراپورا
    • رود رامو پایین
      • ساحل رامو
      • محدوده روبونی
    • رود رامو میانه

جستارهای وابسته

منابع

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Ramu". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  2. "Ramu and Keram Rivers - newguineaworld". sites.google.com. Retrieved 9 February 2018.

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.