زبان‌های مانده
زبان‌های مانده زبان ۳۰ تا میلیون نفر از مردمان مانده در کشورهای مالی، سنگال، گامبیا، گینه، ساحل عاج، بورکینا فاسو، سیرالئون، لیبری، گینه نو و چاد در غرب آفریقا است.[2]
| مانده | |
|---|---|
| سودانی غربی | |
| اقوام: | مردمان مانده |
| پراکنش: | غرب آفریقا |
| تبار: | یکی از خانواده‌های زبانی جهان |
| نیا: | نیامانده |
| زیرگروه‌ها: |
ماندینگ–کپله (مرکز و جنوب غرب)
ساموگو–سونینکه (شمال غرب)
دان–بوسا (شرق)
|
| ایزو ۵–۶۳۹ | dmn |
| زبان شناسی | 00- (phylozone) |
| گلاتولوگ | mand1469[1] |
 | |
منابع
- Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Mande". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
- Vydrin, Valentin. "Mande Languages". Oxford Research Encyclopedia of Linguistics. Oxford Research Encyclopedia of Linguistics.
پیوند به بیرون
- LANGUES MANDE بایگانی‌شده در ۲۳ فوریه ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine
- Mande page of the Journal of West African Languages
- Journal Mandenkan (introduction)
الگو:کد زبان‌های معرفی‌شده در ایزو ۶۳۹–۳ که حرف اول عنوان بین‌المللی آنها حرف M است
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.