رئیسجمهور مادامالعمر
رئیسجمهور مادامالعمر عنوانیست که در یک نظام جمهوری به رئیسجمهور-خودکامگانی اطلاق میشود که به منظور تثبیت همیشگی اقتدار و مشروعیت خود اقدام به حذف محدودیت دورهٔ ریاست جمهوری کردهاند.
بیشتر کسانی که ادعای ریاستجمهوری مادامالعمر کردهاند موفق به حفظ این مقام تا پایان عمر نشدهاند. بیشترشان مدتها پیش از مرگ معزول و تعدادی نیز ترور شدهاند. با این وجود تعدادی همچون خوزه گاسپار رودریگز د فرانسیا، الکساندر پتوین، رافائل کاررا، یوآن شیکای، فرانسیس دوالیه، یوسیپ بروز تیتو و صفرمراد نیازف تا پایان عمر طبیعی خود حکمرانی کردند.
برخی از رئیسجمهورهای خودکامه که مدتی طولانی در این جایگاه بودهاند معمولاً به اشتباه رئیسجمهور مادامالعمر تصور میشوند، مانند کیم ایل-سونگ در کره شمالی، نیکلای چائوشسکو در رومانی، موبوتو سسه سوکو در زئیر، حافظ اسد در سوریه، محمد سوهارتو در اندونزی، چیانگ کایشک در تایوان و صدام در عراق، در صورتی که تداوم ریاستجمهوری آنها به دلیل انتخاب مجدد آنها در انتخاباتی غالباً نمایشی بودهاست.
شی جین پینگ
کنگره ملی خلق در یک رایگیری محدودیت دوره ریاست جمهوری و معاونت ریاست جمهوری را که دو دوره پنج ساله بود، برداشت و به این ترتیب شی جین پینگ، رئیس جمهوری کنونی عملا میتواند مادامالعمر در این منصب باقی بماند. این اصلاحیه با ۲۹۵۸ رای موافق دو رای مخالف و سه غایب در کنگره حدودا سه هزار عضوی به تصویب رسید. شی جین پینگ اولین فردی بود که رای خود را درون صندوق انداخت.[1][2]
نگارخانه
- توسان لورتر، رییسجمهور مادامالعمر سنت دومینگ (۱۸۰۲–1801)
- هنری کریستف، رییسجمهور مادامالعمر هائیتی (۱۸۱۱–۱۸۰۷)
منابع
- «ریاست جمهوری شی جینپینگ در چین تمدید شد». BBC News فارسی. دریافتشده در ۲۰۲۰-۱۱-۲۰.
- «ریاست جمهوری شی جینپینگ مادامالعمر شد». ایسنا. ۲۰۱۸-۰۳-۱۱. دریافتشده در ۲۰۲۰-۱۱-۲۰.
مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «President for Life». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۵ مارس ۲۰۱۴.