جیمز اریک دروموند

دروموند در یک خانواده اسکاتلندی با اصالت اشرافی، متولد شد. پدر وی جیمز دیوید دروموند، دهمین لرد ویسکونت استراتالان (۱۸۹۳–۱۸۳۹) و افسر ارتش ماچانی در پرتشایر بود که با همسر دوم خود مارگارت اسمیت دارای سه فرزند شد. جیمز اریک دروموند بزرگترین و تنها پسر او بود اما دروموند از ازدواج اول پدرش با الن تورنهیل دارای دو خواهر ناتنی و یک برادر ناتنی به نام ویلیام هانتلی دروموند بود.[1] ویلیام، برادر دروموند، در ۱۸۹۳ به عنوان لرد ویسکونت استراتالان جانشین پدرشان شد و در ۱۹۰۲ جورج دروموند پسر عموی دورشان جانشین پنجمین ارل پرت شد و در نتیجه خانواده دروموند در موضع ششمین لرد ارل پرت قرار گرفت.

در ۲۰ اوت ۱۹۳۷، برادر ناتنی دروموند درگذشت و بنابراین دروموند عنوان هفتمین لرد ارل پرت را به ارث برد و عنوان لرد را به خود اختصاص داد[2] عناوینی که به دست آورد عبارت است از: لرد دروموند کارگیل و استوبهال، لرد مادرتی، ویسکونت استراتالان ۱۲، لرد دروموند از کروملیکس، درمانگر ارثی لنوکس، مدیر ارثی منتتیت و استراثرن Menteith and و رئیس قبیله دروموند.[3]

او در یک خانواده پروتستانتیسم بزرگ شد اما در ۱۹۰۳ به کلیسای کاتولیک پیوست و گفته می‌شود که در زمان فعالیت حرفه‌ای‌اش هنگامیکه نخست‌وزیر رمزی مک‌دونالد برسرکار بود داشتن حق وتو دروموند که در ۱۹۳۳ به عنوان سفیر در واشینگتن نامزد شده بود، به مانعی برای دروموند تبدیل گشت. او دارای چهار فرزند بود

• مارگارت گوندلن مری (۱۹۰۵)
• جان دیوید دروموند، ویسکانت استراتالان (۱۹۰۷)، عنوان پدرش را به ارث برده‌است.
• آنجلا آلیس مریل دروموند (۱۹۱۲)
• گیلیان مری دروموند (۱۹۲۰)[4]

دروموند در کالج ایتن تحصیل کرد، وی از این کالج در ۱۸۵۹ فارغ‌التحصیل شد. دراین کالج او زبان فرانسه را فرا گرفت، که بعداً به یک ابزار مهم در حرفه دیپلماسی بین‌المللی وی تبدیل شد. تربیت وی در دولت انگلیس به عنوان یک کارمند دولت کمک کرد تا به دنیای دیپلماتیک راه پیدا کند.[5]

دروموند اکثر دوران زندگی حرفه‌ای خود را که بیشتر از ۱۳ سال بود به عهده‌داری دبیرکلی جامعه ملل معروف است. با این حال، وی پیش از پذیرش این سمت معتبر، عمدتاً به عنوان منشی خصوصی برای سیاستمداران و دیپلمات‌های مختلف دولت انگلستان، از جمله نخست‌وزیر سابق هربرت هنری اسکویت خدمت کرد.

در ۲۰آوریل ۱۹۰۰، دروموند به عنوان کارمند اداری وارد وزارت امور خارجه بریتانیا شد.

قبل از کنفرانس صلح پاریس در ۱۹۱۹، تلاش زیادی برای یافتن یک نامزد مناسب برای دبیرکل جامعه ملل تازه تأسیس شده بود.

هنگامی که موریس هنکی دستیار اول نخست‌وزیر دیوید لوید جرج که نقش مهمی در هدایت امور جنگی بریتانیا در جنگ جهانی اول برعهده داشت، پیشنهاد ریاست جامعه ملل را رد کند، لرد رابرت سیسیل وکیل و سیاستمدار و برنده جایزه صلح نوبل و ادوارد هاوس آمریکایی که در جنگ جهانی اول مشاور رئیس‌جمهور آمریکا وودرو ویلسون بود و در تشکیل کنفرانس صلح پاریس (۱۹۱۹) نقش داشت، برنامه ای را برای جایگزینی هانکی با اریک دروموند ارائه کردند و دروموند به عنوان دبیرکل جامعه ملل انتخاب شد.

نمودار سازمانی دبیرخانه بین‌المللی جامعه ملل (اینجا در سال ۱۹۳۰)، ایجاد شده توسط دروموند.[6]

تأسیس یک دبیرخانه دائمی و کاملاً بین‌المللی یکی از اقدامات مهم دروموند در سمت دبیرکل بود. هرگز چنین چیزی مورد تلاش قرار نگرفته بود و دبیرخانه‌های پیش از جنگ جهانی دوم صرفاً تأمین کننده کارمندان دولتی که در آنجا کار می‌کردند بودند و کارشان عمدتاً در حوزه ملی محدود بود.[7]