جنگ لهستان-شوروی

جنگ لهستان-شوروی مجموعه درگیری‌های مسلحانه میان شوروی، جمهوری خلق اوکراین و جمهوری دوم لهستان است که از فوریه ۱۹۱۹ تا مارس ۱۹۲۱ به طول انجامید. مهمترین دلیل شعله‌ور شدن این درگیری بر سر کنترل مناطق غربی اوکراین و بلاروس امروزی بود.

نبرد لهستان-شوروی
بخشی از عواقب جنگ جهانی اول
بالا سمت چپ: تانک‌های رنو اف. تی لهستان در طول جنگ مربوط به ژانویه ۱۹۲۰ از نبرد دینبورگ در زیر سمت چپ: نیروهای اوکراین و لهستان در تهاجم به کیف بالا سمت راست: آشیانه مسلسل لهستانی مدل شوارلوز در هنگام نبرد رادزمین به تاریخ اوت ۱۹۲۰ وسط: استحکامات دفاعی لهستان به همراه یک مسلسل میلوسنا در روستای جانکی نبرد ورشو به تاریخ اوت ۱۹۲۰ پایین سمت چپ: اسیران شوروی در جاده میان رادزمین و ورشو پس از حمله توسط ارتش سرخ در ورشو پایین سمت راست: استحکامات دفاعی لهستان برای دفاع از موقعیت خود در بلاروس و در طول نبرد نیمن، سپتامبر ۱۹۲۰
تاریخ ۱۹۱۹–۱۹۲۱ مکان اروپای مرکزی و شرق اروپا نتیجه پیروزی لهستان نیروهای لهستانی از اشغال نام لهستان توسط شوروی جلوگیری به عمل آوردند لهستان کنترل نیمه غربی اکراین و غرب بلاروس را به دست گرفت نیروهای شوروی کنترل نیمه شرقی اکراین و شرق بلاروس را به دست گرفت صلح ریگا
طرفین درگیر
جمهوری شوروی فدراتیو سوسیالیستی روسیه  جمهوری سوسیالیستی اوکراین شوروی  جمهوری سوسیالیستی بلاروس شوروی	جمهوری دوم لهستان جمهوری خلق اوکراین
فرماندهان و رهبران
لئون تروتسکی (کمیسر امور نظامی و دریایی) اس. کامنوف (سردار) میخائیل توخاچفسکی (جبهه غربی) ژوزف استالین (لووف خط مقدم) آ. یگروف (جبهه جنوب غربی) سیمیون بودیونی (فرمانده ارتش سواره)	یوزف پیلسودسکی جی. هالر تی. روزوادوفسکی ای. ریدز-میلی ولادیسلاو سیکورسکی اس. پتیورا
قوا
از ~۵۰٬۰۰۰ در آغاز ۱۹۱۹[1] تا تقریباً ۸۰۰٬۰۰۰ در تابستان ۱۹۲۰	از ~۵۰٬۰۰۰ در آغاز ۱۹۱۹[2] تا ~۷۳۸٬۰۰۰ در اوت ۱۹۲۰
تلفات
تخمین زده شده در حدود ۶۰٬۰۰۰ کشته" ۸۰٬۰۰۰ – ۱۵۷٬۰۰۰ به اسارت گرفته شده[3][4] (از جمله پرسنل عقب منطقه)	در حدود ۴۷٬۰۰۰ کشته[5] ۱۱۳٬۵۱۸ مجروح ۵۱٬۳۵۱ به اسارت گرفته شده

یوزف پیلسودسکی که در آنزمان رهبری کشور لهستان را در دست داشت، موقعیت را برای پش بردن مرزهای لهستان به سمت شرق مناسب می‌دید تا بتواند سدی در برابر قدرت گیری دوباره آلمان و روسیه ایجاد کند. در سوی دیگر لنین لهستان را به مثابه پلی می‌دید که از طریق آن می‌توانست به دیگر نهضت‌های کمونیستی یاری برساند و انقلاب را به اروپا ببرد. در سال ۱۹۱۹ لهستان در جنگ لهستان و اوکراین پیروز شد و نواحی عمده‌ای را در غرب اوکراین به تصرف خود درآورد. در شرق نیز نیروهای ارتش سرخ اندک اندک دست بالاتر را در مقابل روس‌های سفید پیدا می‌کردند و به سمت غرب در حال پیش‌روی بودند.

در ماه آوریل سال ۱۹۲۰ تهاجم نیروهای لهستانی به کیف آغاز شد اما با شروع ضد حمله ارتش سرخ در تابستان نیروهای لهستانی طی چند ماه تا پایتختشان ورشو عقب نشینی کردند. در اوت همان سال سقوط ورشو حتمی به نظر می‌رسید اما طی یک نبرد سنگین نیروهای لهستانی موفق شدند یک پیروزی معجزه آسا را در نبرد ورشو کسب کنند. پس از این نبرد و با شروع پیشروی دوباره لهستانی‌ها به سمت شرق در اکتبر دولت شوروی تقاضا صلح و پایان مخاصمات را اعلام کرد.

در پایان این درگیری‌ها، یک معاهده صلح رسمی مشهور به صلح ریگا در ۱۸ مارس ۱۹۲۱ به امضا رسید. بر اساس این معاهده مناطق مورد مناقشه میان لهستان و شوروی تقسیم گردید و لهستان دویست کیلومتر فراتر از آن چیزی که پیشتر بر اساس خط کرزن مشخص شده بود را به دست آورد. این درگیری پس از جنگ جهانی اول و قبل از جنگ جهانی دوم صورت گرفت. به همین دلیل در زمره درگیری‌های میان جنگ جهانی شمرده می‌شود. قسمت اعظم مناطق و خاک مورد مناقشه در پیمان صلح ریگا به لهستان اختصاص داده شده بود که پس از جنگ جهانی دوم به خاک اتحاد جماهیر شوروی الحاق گردید.