جنگ عثمانی و ایتالیا

جنگ عثمانی و ایتالیا (که در ایتالیا به عنوان جنگ لیبی و در ترکیه به نام جنگ طرابلس شناخته می‌شود) از ۲۹ سپتامبر ۱۹۱۱ تا ۱۸ اکتبر ۱۹۱۲ میلادی میان امپراتوری عثمانی و پادشاهی ایتالیا درگرفت.

جنگ عثمانی و ایتالیا

توپخانه ایتالیایی‌ها نزدیک طرابلس
تاریخ۲۹ سپتامبر ۱۹۱۱– ۱۸ اکتبر ۱۹۱۲
مکانلیبی عثمانی، دریای اژه، مدیترانه شرقی، دریای شرخ
نتیجه پیروزی ایتالیا؛ شروع جنگ اول بالکان و جنبش استقلال‌طلبانهٔ لیبی
تغییرات
قلمرو
ایتالیا طرابلس، برقه، فزان و جزایر دودیکانیس را بدست آورد.
طرفین درگیر
پادشاهی ایتالیا  امپراتوری عثمانی
فرماندهان و رهبران
شاه ویکتور امانوئل
آگوستو آبری
کارلو کانوا
مارسلو آمرو داسته
جیووانی آملیو
سلطان محمد پنجم
نشت بی
انور پاشا
مصطفی کمال

در نتیجهٔ این جنگ، ایتالیا توانست سه ایالت عثمانی در شمال آفریقا یعنی طرابلس، فزان و برقه را تسخیر نماید. این سه ایالت در کنار هم، لیبی را تشکیل دادند.

طی این جنگ، ایتالیا جزایر دودیکانیس در دریای اژه را تصرف کرد؛ البته، با پایان جنگ پذیرفت که آن را به عثمانی بازگرداند. عهدنامه پایان جنگ در ۱۹۱۲ با نام پیمان اوخی به ثبت رسید.

این جنگ زمینه و مقدمه‌ای برای جنگ جهانی اول نیز محسوب می‌شود؛ زیرا، ملی‌گرایی در کشورهای بالکان را تقویت کرد. باقی کشورها با مشاهدهٔ این که چگونه ایتالیا توانست به آسانی عثمانی‌ها را شکست دهد، جنگ اول بالکان را خلق نمودند.

جنگ ایتالیا و عثمانی، فناوری‌های جدید نظامی را به عرصه نمایش گذارد که از آن جمله می‌توان به هواپیما اشاره کرد. اولین حمله هوایی تاریخ در ۱ نوامبر ۱۹۱۱ به مواضع عثمانی‌ها در لیبی رخ داد.

منابع

    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.