بیماری سرخرگ کرونری

نوار قلب روشی است که در آن الکترودهای ویژهٔ ریتم قلب و چگونگی هدایت جریانهای قلبی را به نمایش درمی‌آورد. ماهیچه‌های قلبی صدمه دیده و ماهیچه‌های سالم قلبی آثار الکتریکی متفاوتی از خود به جای می‌گذارند و از این‌رو در تشخیص بیماری مؤثرند.

در صورت وجود آنژین، گاهی پزشک آزمایش ECG را در حالت فعالیت بیمار می‌سنجد. به این نوع آزمون Exercise ECG گویند.

اسپکت روش دیگری است که پزشک از وضع قلب می‌تواند کسب اطلاع کند. ماهیچه‌های سالم و مصدوم قلبی به میزان متفاوتی رادیوایزوتوپ جذب می‌کنند. به ویژه، از رادیوایزوتوپ‌های تالیوم و تکنیتیوم در تست‌های CAD استفاده زیادی.

اکوکاردیوگرافی مشابه آزمون اسپکت است با این تفاوت که اکوکاردیوگرافی از مواد پرتوزا استفاده نمی‌کند، و بجایش از فراصوت بهره می‌برد. با این روش می‌توان به‌طور زنده قلب را زیر نظر گرفت و مطالعه نمود.

گاهی بجای تست ورزش (یا همان فعالیت) قلب را با تزریق داروهای ویژه‌ای همانند دوبوتامین انجام می‌دهند. این روش بخصوص برای بیماران سنین بالا (که توانایی ورزش را ندارند) مصرف دارد.

با پرتو ایکس می‌توان تصاویری تهیه کرد که اطلاعات بسیار مفیدی را راجع به وضعیت سرخ‌رگ‌های قلبی ارائه می‌دهد.

در این روش با یک کاتتر، مواد کنتراست‌زا مستقیماً به شرایین کرونر تزریق می‌شوند، و بلافاصله تصاویر اخذ می‌گردند. از این روش بخصوص زمانی استفاده می‌گردد که پزشک احتمال عمل جراحی قلبی را در بیمار پیش‌بینی می‌کند.

سی تی آنژیوگرافی (CTA) نوعی مقطع‌نگاری رایانه‌ای است که روشی است برای تصویربرداری از عروق در سر تا سر بدن؛ از شریانهای تغذیه‌کننده مغز گرفته تا آن‌هایی که خون را به ریه‌ها، کلیه‌ها، دست‌ها و پاها می‌رسانند. از این روش برای تشخیص میزان گرفتگی عروق استفاده می‌شود

به استفاده از سی‌تی آنژیوگرافی برای بررسی سرخرگ‌های کرونری قلب، سی‌تی آنژیوگرافی کرونری می‌گویند.

برخلاف آنژیوگرافی با پرتو ایکس، آنژیوگرافی با تشدید مغناطیسی (magnetic resonance angiography) یک روش غیر تهاجمیست، و از این‌رو برای بیمارهایی که رگهای بسایر حساس یا مشکلاتی با استفاده از کاتتر دارند، MRA مصرف روزافزونی را یافته‌است.