بلاش چهارم

• ۱۳۳ تاجگذاری بلاش چهارم. اتحاد دوباره دو پادشاهی شرق و غرب اشکانی. از دوره سلطنت بلاش سوم و خسرو اشکانی، به ترتیب پادشاهان اشکانی شرقی و اشکانی غربی، قلمرو اشکانیان دو پاره شده بود.[1]
• ۱۹۱ مرگ بلاش چهارم و تاجگذاری بلاش پنجم.[1]

بلاش چهارم در سال ۱۶۱ میلادی به ارمنستان لشکر کشید و فرمانروای آن را که دست نشاندهٔ رومیان بود، از آنجا راند. در ادامه نیز با سرداری رومی به نام الیوس سوریانوس جنگید و او را شکست داد. وی پس از این پیروزی روانهٔ سوریه شد و در آنجا سردار دیگر رومی به نام کاسیوس به جلوگیری از پیشروی سپاه اشکانی پرداخت. نبردهایی که میان بلاش چهارم و کاسیوس درگرفت، در ابتدا برای رومیان هدف تدافعی داشت، ولی پس از این که آنها در سوریه پیروز شدند، نبردها حالت تهاجمی به خود گرفت و اشکانیان تاب مقاومت در برابر سپاه کاسیوس را نیاوردند و به آن سوی رود فرات عقب نشینی کردند. کاسیوس توانست ارمنستان را تسخیر کند و پادشاه پیشین آن سرزمین را که سرسپردهٔ رومیان بود و به روم پناهنده شده بود، بر تخت شاهی بازگرداند. وی سپس سرزمین‌های دیگری را نیز در میان‌رودان تسخیر کرد و توانست قلمرو رومیان را همانند تراژان گسترش دهد. او شهر سلوکیه را نیز تسخیر کرد و آن را به آتش کشید و این کار را با چند شهر دیگر در میان‌رودان و از جمله با کاخ شاهی در تیسفون پایتخت اشکانیان نیز کرد. در این هنگام بیماری طاعون بروز کرد و تلفات سنگینی را بر سپاه رومیان وارد نمود و رومیان را وادار به عقب‌نشینی کرد. نتیجهٔ این نبردها ضمیمه شدن بخش غربی میان‌رودان و نصیبین به روم بود.

ساسان، نیای اردشیر بابکان، بنیادگذار دودمان ساسانی در زمان بلاش چهارم احتمالاً فرمانروای استان پارس بوده‌است.[2]

• خدادادیان، اردشیر، اشکانیان، نشر به‌دید، ۱۳۸۰ خ.

}}