اردوان چهارم

اَردَوان چهارم یکی از کسانی است که پس از مرگ بلاش یکم، بیست و دومین شاه اشکانی، زمام امور بخشی از ایران را در دست داشت. به خاطر نبردهای داخلی و اطلاعات کمی که از این دوره باقی مانده است، به طور دقیق روشن نیست که چه کسی پس از بلاش یکم شاه ایران به شمار می‌آمده، ولی احتمال این که پاکور دوم شاه رسمی بوده باشد، بیشتر است. ظاهراً پس از درگذشت بلاش اول سه نفر هم‌زمان به قدرت رسیده‌اند: پاکور دوم، بلاش سوم و اردوان چهارم.

در ۷۹ میلادی یک رومی از آسیای صغیر با نام تِرنتینوس ماکسیموس خود را نِرون قیصر روم خواند و تا فرات تاخت، اما چون کاری از پیش نبرد به اردوان چهارم پناهنده شد.

به نوشته مورخان رومی، برکناری اردوان چهارم در جلسه ۲۸ مه سال ۸۱ میلادی مهستان (سنای ایران) از سوی تنی چند از بزرگان کشور پیشنهاد شد. بحث درباره این پیشنهاد مدتها طول کشید و بالاخره به رأی گیری گذاشته شد و مهستان رأی به برکناری اردوان چهارم داد.

از سکه‌های اردوان چهارم استنباط می‌شود که همدان (هگمتانه) مرکز فرمانروایی او بوده و مدت فرمانروایی کوتاه او از ۸۰ تا ۸۱ میلادی بوده است.