برگ چغندر

سلق،چغندر/چکندر. طبق دست نوشته‌های برجای مانده از روزگاران گذشته، مشخص شده‌است که در حدود چهار قرن قبل از میلاد، انسان با خواص دارویی و گیاهی چغندر آشنا بوده‌است و از آن استفاده می‌کرده. گیاهی با برگهای پهن که در فصل سرد سال جایگزین مناسبی برای اسفناج می‌باشد و می‌توان به همراه سبزیجات دیگر از آن در آش یا ماست استفاده کرد. دانشمندان علم پزشکی برای این گیاه باارزش در حدود بیست و یک خاصیت درمانی تعریف کرده‌اند که از آن جمله می‌توان به مُلیّن بودن آن اشاره کرد، البته اگر با عدس استفاده شود بهتر است. اگر برگ این گیاه را در مقداری آب بجوشانیم و دست و پای ترک خورده را در آن قرار دهیم، معجزهٔ شفا بخشی آن را می‌توانیم ببینیم. برگ چغندر التهاب مجاری ادرار را درمان می‌کند و برای پانسمان زخم و درمان تاول نیز بسیار مناسب است. چغندر مخلوط با آب هویج دفع‌کننده سنگ کیسه صفرا نیز هست و شربت چغندر بهترین نوشابه و تقویت‌کننده بدن و دافع سموم بدن است استخوان را محکم می‌کند و برگ آن غذای مناسبی برای بیمار است و خواب را برای بیمار آرام می‌کند. باید توجه داشت که مصرف مداوم و بی رویهٔ هر چیزی باعث برهم خوردن مزاج آدمی می‌باشد که استفاده زیاد از چغندر نیز می‌تواند اینگونه باشد.[1]