اکسی‌اسید

اکسی‌اسید (به انگلیسی: Oxoacid) به اسیدی گفته می‌شود که ۳ شرط زیر را دارا باشد:

  1. دارای اتم اکسیژن در ساختارش باشد.
  2. دارای حداقل یک هیدروژن متصل به اکسیژن باشد.
  3. بتواند با گرفتن یک یا چند الکترون تشکیل آنیون دهد.

انواع

  1. اکسی‌اسیدهای هالوژن دار: ترکیباتی هستند که اتم مرکزی مولکول آن‌ها هالوژن و در اطراف اتم مرکزی یک یا چند اتم اکسیژن و یک اتم هیدروژن (که به یکی از اکسیژن‌ها متصل است) وجود دارد.
  2. اکسی‌اسیدهای سولفور دار: ترکیباتی هستند که اتم مرکزی مولکول آن‌ها سولفور (گوگرد) و در اطراف اتم مرکزی یک یا چند اتم اکسیژن و دو اتم هیدروژن وجود دارد.
  3. اکسی‌اسیدهای فسفر دار: ترکیباتی هستند که اتم مرکزی مولکول آن‌ها فسفر و در اطراف اتم مرکزی یک یا چند اتم اکسیژن و سه اتم هیدروژن وجود دارد.
  4. اکسی‌اسیدهای نیتروژن دار: ترکیباتی هستند که اتم مرکزی مولکول آن‌ها نیتروژن و در اطراف اتم مرکزی دو یا سه اتم اکسیژن و یک اتم هیدروژن (که به یکی از اکسیژن‌ها متصل است) وجود دارد.
  5. اکسی‌اسید کربن دار: ترکیبی است که اتم مرکزی مولکول آن‌ها کربن و در اطراف اتم مرکزی سه اتم اکسیژن و دو اتم هیدروژن وجود دارد.
  6. اکسی‌اسید بور دار: ترکیبی است که اتم مرکزی مولکول آن‌ها بور و در اطراف اتم مرکزی سه اتم اکسیژن و سه اتم هیدروژن وجود دارد.
  7. اکسی‌اسید زنون دار: ترکیبی است که اتم مرکزی مولکول آن زنون و در اطراف اتم مرکزی چهار اتم اکسیژن و دو اتم هیدروژن وجود دارد.

روش نامگذاری

برای نامگذاری در اکسی اسیدهای هالوژن دار به عدد اکسایش هالوژن توجه می‌شود. اکسی اسیدهایی که در آنها عدد اکسایش هالوژن برابر با ۱و۳ است لفظ (او) می‌گیرند (مثل:هالوژنو اسید) و اگر برابر با ۵و۷ بود لفظ (ایک) (مثل:هالوژنیک اسید) و همچنین از میان اکسی اسیدهایی که هالوژن عدد اکسایش ۱ را دارا می‌باشد پیشوند (هیپو)(مثل:هیپو هالوژنو اسید) و اسیدی که در ان هالوژن عدد اکسایش ۷ را دارا می‌باشد پیشوند (پر) می‌گیرد. (مثل: پرهالوژنیک اسید)

  • لفظ هیپو به معنای زیر (کم) و پِر به معنای بالا (زیاد) است.
  • بنیان اسید: اگر در اکسی اسیدها هیدروژن‌های متصل به اکسیژن‌ها جدا شوند به دلیل الکترونگاتیوی بالای اکسیژن، هیدروژن و یا هیدورژن ها تک الکترون خود را از دست خواهند داد و به صورت +H آزاد می‌شوند. آنیون باقی مانده را بنیان اسید می‌نامیم.

فهرستی از اکسی اسیدهای مشهور:[1]

فرمول شیمیایینام اسیدعدد اکسایش اتم مرکزیبنیان اسیدنام بنیان اسید
HClO4پرکلریک اسید۷-ClO4یون پرکلرات
HClO3کلریک اسید۵-ClO3یون کلرات
HClO2کلرو اسید۳-ClO2یون کلریت
HClOهیپوکلرو اسید۱-ClOیون هیپوکلریت
H2SO4سولفوریک اسید۶−2 SO4یون سولفات
H2SO3سولفورو اسید۴−2 SO3یون سولفیت
H2SO2هیپوسولفورو اسید۲−2 SO2یون هیپوسولفیت
H3PO4فسفریک اسید۵−3 PO4یون فسفات
H3PO3فسفرو اسید۳−2 HPO3یون هیدروژن فسفیت
H3PO2هیپوفسفرو اسید۱- H2PO2یون هیپوفسفیت
HNO3نیتریک اسید۵- NO3یون نیترات
HNO2نیترو اسید۳- NO2یون نیتریت
H2CO3کربنیک اسید۴−2 CO3یون کربنات
H3BO3بوریک اسید۳−3 BO3یون بورات
H2XeO4زنیک اسید۶−2 XeO4یون زِنات
  • مقایسه قدرت اسیدی اکسی اسیدها با اتم مرکزی مشترک به بار قراردادی اتم مرکزی مربوط می‌شود و اصلاً بستگی به عدد اکسایش اتم مرکزی ندارد. هر چه بارقراردادی اتم مرکزی بیشتر باشد آن اسید قوی تر است.
HClO4>HClO3: قدرت اسیدی


۳ > ۲: بار قراردادی اتم مرکزی

منبع

  1. آموزش شیمی عمومی (سید احسان هادی)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.