الا جوزفین بیکر

الا جوزفین بیکر (انگلیسی: Ella Baker‎; ۱۳ دسامبر ۱۹۰۳ – ۱۳ دسامبر ۱۹۸۶(1986-12-13) ) یک فعال حقوق بشر آفریقایی-آمریکایی اهل ویرجینا بود. او تحصیلات خو را در کارولینا شمالی تمام کرد و بیشتر در نیویورک کار کرد.

الا جوزفین بیکر
نام در زمان تولدElla Josephine Baker
زادهٔ۱۳ دسامبر ۱۹۰۳
نورفک، ویرجینیا
درگذشت۱۳ دسامبر ۱۹۸۶ (۸۳ سال)
نیویورک
ملیتایالات متحده آمریکا
پیشهکنشگری
سازمانانجمن ملی پیشرفت رنگین‌پوستان (۱۹۳۸–۱۹۵۳)
SCLC (1957–1960)
کمیته هماهنگی دانشجویان علیه خشونت (۱۹۶۰–۱۹۶۲)
جنبشجنبش حقوق مدنی سیاهپوستان آمریکا
همسر(ها)T.J. (Bob) Roberts, divorced 1958

فعالیت‌ها

الا جوزفین بیکر بیش از پنج دهه فعالیت داشت که به‌طور گسترده در پشت صحنه فعالیت می‌کرد. در کنار فعالین حقوق مدنی قرن بیستم کار کرد. از جمله ویلیام دوبوآ، تورگود مارشال، ای. فیلیپ راندولف و مارتین لوتر کینگ. همچنین به بسیاری از فعالین نوظهور ازجمله رزا پارکس را آموزش داد.[1][2]

بیکر رهبری حرفه‌ای و کاریزماتیک را مورد انتقاد قرار می‌داد. او مروج سازمان‌های مردمی، دموکراسی رادیکال بود و معتقد بود که سرکوب شدگان باید جایگاه خود را پیدا کرده و توان دفاع داشته باشند.[3] او به عنوان یکی از مهم‌ترین رهبران آفریقایی-آمریکایی قرن بیستم و شاید با نفوذترین زن جنبش حقوق مدنی شناخته شده‌است. او به نقد کشیدن نه تنها نژادپرستی در فرهنگ آمریکا شناخته می‌شد، بلکه به جنسیت گرایی و دستگاه کلاسیک جنبش حقوق مدنی انتقاد می‌کرد.[4]

زندگی

الا بیکر در ویرجینا به دنیا آمد. مادر بزرگ او در زمان کودکی به بردگی کشیده شده بود. بعد از اتمام تحصیلات به نیویورک رفت، زمانی که بسیاری از سیاهپوستان از جنوب آمریکا به دلیل ستم و ظلمی که علیه‌شان اعمال می‌شد، مهاجرت کردند. در سال ۱۹۳۸، بیکر همکاری خود را با انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان NAACP در شهر نیویورک شروع کرد. در سال ۱۹۴۰ او به عنوان وزیر استخدام شد. او جهت استخدام اعضاء، جمع‌آوری پول و سازماندهی شوراهای محلی، به‌طور گسترده به جنوب سفر کرد. به عنوان یک زن صریح و قاطع، به برابری اعتقاد داشت. او معتقد بود که استحکام یک سازمان از پایین به بالا و نه از بالا به پایین است.

او نخبه گرایی را نکوهش می‌کرد و اعتقاد داشت که رمز موفقیت هر سازمانی به اعتبار رهبران بلندپایه او نیست، بلکه در تعهدپذیری و سخت کوشی اعضا و توانایی آن‌ها برای شرکت در بحث و تصمیم‌گیری‌ها می‌باشد. او به‌طور ویژه بر اهمیت نقش جوانان و زنان در سازمان تأکید داشت.[3]

سال‌های پایانی

در سال ۱۹۶۷ بیکر به نیویورک بازگشت و فعالیت خود را ادامه داد. او بعداً با آرتور کانوی و دیگر اعضا کمیته حزب توده وارد همکاری شد و یک سازمان سوسیالیستی را تشکیل داد.[5] در سال ۱۹۷۲، او به ایالتش بازگشت تا در کمپین آزادی آنجلا شرکت کند. آنجلا دیویس فعال و نویسنده بود که به عنوان کمونیست دستگیرشده بود. بیکر همچنین از جنبش استقلال پورتوریکو حمایت کرد و علیه تبعیض نژادی در آفریقای جنوبی سخن گفت. او با تعدادی از گروه‌های زنان شامل اتحادیه بین‌المللی زنان برای صلح و آزادی متحد شد. او تا سن ۸۳ سالگی به فعالیت‌های خود ادامه داد.[6] بیکر شخصیت بسیار مستقلی داشت. نزدیکان او نمی‌دانستند که او برای بیست سال با باب رابرتز ازدواج کرده بود چرا که او اسم فامیل خود را نگه داشته بود.[7]

منابع
  1. "Books: Ella Baker and the Black Freedom Movement by Barbara Ransby", University of North Carolina Press website
  2. Ransby, p. 189
  3. Barbara Ransby, Ella Baker and the Black Freedom Movement: a Radical Democratic Vision (University of North Carolina Press, 2003), pp. 13–63.
  4. Ransby, p.59
  5. Ransby, Barbara (1994). "Ella Josephine Baker". In Buhle, Mary Jo et al. The American Radical. Psychology Press. p. 290. ISBN 978-0-415-90804-7.
  6. Ransby, pp. 344–374.
  7. Ransby, pp. 101–103.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ الا جوزفین بیکر موجود است.
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به Ella Baker در ویکی‌گفتاورد موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.