استخوان گیجگاهی

استخوان گیجگاهی استخوانی است زوج که در دو طرف سر و پایین استخوان آهیانه واقع است. استخوان گیجگاهی از چهار بخش تشکیل شده است[1][2]:

1. بخش فلسی (صدفی یا اسکوئاموس)
2. بخش پستانکی (ماستوئید)
3. بخش صماخی (تیمپانیک)
4. بخش خاره‌ای (حجری یا پتروس)

بخش فلسی تیغه استخوانی مسطح و نازکی است و از سطح داخلی آن شریان شامه‌ای عبور می‌کند و گاهی ممکن است در ضربات وارده بر این ناحیه شریان پاره شود. بخش خاره‌ای مانند هرم مربع‌القاعده‌ای است که راسش در جلو و داخل و قاعده‌اش در عقب و خارج قرار دارد. در نزدیکی راس خاره یک فرورفتگی بنام حفره عقده گاسر قرار دارد. سوم بخش صماخی که بشکل حلقه‌ای است که قسمت فوقانی آنرا برداشته باشند و در روی سطح خارجی استخوان خاره‌ای قرار گرفته و توسط دو انتهایش به بخش فلسی متصل است. در سطح خارجی استخوان گیجگاه زائده‌ای مشاهده می‌شود بنام زائده گونه که در بالای مجرای خارجی گوش است. راس این زائده به قسمت خلفی استخوان گونه چسبیده است و بعلاوه در همین سطح خارجی استخوان و مجرای خارجی گوش قرار دارد که دارای سوراخی ظاهری است که بطرف لاله گوش متوجه است. در عقب مجرای خارجی گوش یک برجستگی استخوانی دیده می‌شود به نام زائده پستانکی که در عقب لاله گوش با دست محسوس است.

زائده برجسته گونه‌ای (زایگوماتیک) برای اتصال به استخوان گونه‌ای به سمت جلو امتداد یافته و قوس گونه را تشکیل می‌دهد. درست زیر پایه زائدهٔ گونه‌ای یک فرورفتگی به نام گودی زیرواره‌ای (مندیبولار فوسا) قرار دارد که برآمدگی استخوان فک پایین برای تشکیل مفصل گیجگاهی‌زیرواره‌ای (تمپورومندیبولار) دقیقاً جلوی کانال گوش در آن قرار می‌گیرد.

زائده نیزه‌ای گیجگاه برآمدگی پیشین‌زیرین (قدامی-تحتانی) ستونی‌شکلی از پایهٔ استخوان گیجگاهی است که تغییر زیادی در اندازه آن وجود دارد. این بخش در ساختمان شنوایی مشارکت ندارد اما از این نظر که خاستگاه بسیاری از ماهیچه‌های درگیر در سازوکار گفتار می‌باشد حائز اهمیت است.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ استخوان گیجگاهی موجود است.

• لغتنامه دهخدا: گیجگاه.
• Chaurasia, BD. Human Anatomy Volume 3 (Sixth ed.). CBS Publishers and Distributors Pvt Ltd. pp. 41–43. ISBN 9788123923321.

این مقاله در بردارندهٔ بخش‌هایی از صفحه page 138   چاپ ۲۰ام آناتومی گری (۱۹۱۸) است که در مالکیت عمومی قرار دارد.