آبیز

در لغت نامه دهخدا آبیز به معنی جرقه و شراره آتش و آتشکده آمده است. [2]علت نامگذاری آبیز به این نام وجود آتشکده وجود آتشکده ای تا ۶۰ الی ۷۰ سال پیش وجود داشته که به دلیل زلزله و فرسایش و برخی بی توجهی ها از بین رفته است.

آبیز تا در فاصله ١٩۵ کیلومتری مرکز استان و ۶ کیلومتری مرکز شهرستان زیرکوه واقع شده است.[3] آبیز در دامنه شرقی کوه شاسکوه قرار دارد که بدین علت نسبت به سایر روستاها و شهرهای منطقه آب و هوای ملایم تری دارد.

• سرو ( ثور ) آبیز :

این درخت سرو که بیش از ۱۵۰۰سال عمر دارد و از حدود ۲۰۰ سال پیش خشکیده ولی هنوز ایستاده و پا برجاست این درخت جنبه تقدس دارد و مردم احترام خاصی برای آن قائل هستند.

• قلعه کوه آبیز:

قلعه کوه آبیز از قلاع اسماعیلیه بوده که در اطراف قلعه آثار چهار برج قرار دارد و حد فاصل آنها با فاصله ۲۰ الی ۳۰ متر برجک هایی برای نگهبانی و محافظت از قلعه در برابر حمله دشمن وجود داشته است. داخل قلعه آثار و بقایای اتاق ها، آب انبارها و زندانها وجود دارد.

• سد و قدمگاه دوازده امام آبیز
• قنات پر آب آبیز که از پر آب ترین قنات های منطقه و یا حتی استان است که همه روزه پذیرای گردشگران زیادی است.
• وجود باغات سرسبز

از جمله محصولات عمده و سوغاتی آبیز میتوان به زعفران، عناب، زرشک، زردآلو، بادام و قالیچه اشاره کرد.

محمد بن محمد آبیزی: ملقب به علاءالدین، علاءالحق و محمد المومن است که از مشاهیر و عرفای قرن نهم هجری قمری است. [4]

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۲٬۷۱۶ نفر (۷۸۷ خانوار) بوده‌است.[5]