یوهان کرایف

کرویف مشهورترین پیرو فلسفهٔ فوتبال موسوم به توتال فوتبال است که توسط رینوس میشل پایه‌گذاری شده‌است. وی یکی از با استعدادترین بازیسازان تمام تاریخ فوتبال و سمبل تیم ملی فوتبال هلند در دهه ۷۰ بوده‌است.

او اسماً یک مهاجم میانی بود، اما به دلیل سیستم کلی بازی، در همه جای زمین بازی می‌کرد. گاهی توپ را تا عمق زمین خودی می‌برد، گاهی ناگهان با عملی مخرب (برای حریف)، به بال راست یا چپ می‌رفت. او برای فوتبال آن زمان یک کار انقلابی بود.

کرویف پیش از هرچیز به خاطر قدرت تکنیکی، سرعت و قدرت رهبری‌اش شهرت داشت. با این وجود، بزرگترین نقطه قدرت او نگاه کلی اش به بازی بود که او را به عنوان یک بازیساز، متمایز می‌ساخت.

خانهٔ پدری اش در نزدیکی ورزشگاه اختصاصی تیم «آژاکس»، باشگاه پرآوازهٔ آمستردام قرار داشت. یوهان در کودکی پدرش را از دست داد و مادرش مجبور شد برای گذران زندگی به عنوان نظافتچی، از جمله در باشگاه آژاکس کار کند که سبب علاقه او به این باشگاه شد.

او فوتبال را از ۱۰ سالگی و از تیم نوجوانان شروع کرد. در ۱۳ سالگی ترک تحصیل کرد تا تمام وقت و توانش را صرف فوتبال کند. یوهان ۷ سال تمام در تیم‌های نوجوانان و جوانان این باشگاه معروف هلندی توپ زد و در ۱۷ سالگی برای نخستین بار در ترکیب تیم بزرگسالان این باشگاه هم قرار گرفت.

رینوس میشل؛ مربی معروف هلندی که در آن زمان سرمربی آژاکس بود، به نبوغ و استعداد وی پی برد و در ۱۵ نوامبر ۱۹۶۴ کرویف ۱۷ ساله را برای نخستین بار در بازی مقابل تیم گرونینگن در ترکیب تیمش قرار داد. وی در این دیدار که تیمش ۱ بر ۳ بازنده شد، تک گل آژاکس را به ثمر رساند.

در فصل ۱۹۶۶–۱۹۶۵ بود که توجه همگان را به خود جلب کرد. بعد از زدن دو گل در مقابل دور ویلسکراخت اشترک در لیگ هلند، تبدیل به بازیکن ثابت تیمش شد. در آن فصل وی موفق شد در ۲۵ بازی، ۲۳ گل وارد دروازه حریفان کند و آژاکس با حضور او قهرمان هلند شد. سال بعد با آژاکس به هردو قهرمانی لیگ و حذفی دست یافت و خودش با زدن ۳۳ گل، آقای گل مسابقات شد. سال بعد هم موفق شد جام قهرمانی را بالای سر برده و برای دومین بار مرد سال فوتبال هلند شود. او با آژاکس به فینال جام باشگاه‌های اروپا هم رسید که در آن دیدار، ۱ بر ۴ نتیجه را به تیم ایتالیایی آ.ث. میلان واگذار کرد.

در فصل ۱۹۷۰–۱۹۶۹ برای دومین بار فاتح هردو جام باشگاهی هلند شد. در فصل بعد برای اولین بار به شدت مصدوم شد. پس از انجام یک عمل جراحی در دیدار مقابل آیندهوون در ۳۰ اکتبر ۱۹۷۰ به میدان بازگشت. در این بازی برای اولین مرتبه، شماره ۱۴ اسطوره‌ای را به تن کرد، چراکه هم‌تیمی‌اش، گری مورن پیراهن شماره ۹ کرایف را تصاحب کرد. از این زمان به بعد، در بیشتر بازی‌ها با شماره ۱۴ ظاهر شد و از آن به بعد بود که همه کرویف را با شماره ۱۴ به یاد می‌آورند

در ۲۹ نوامبر سال ۱۹۷۰ در دیدار مقابل آ.زد. آلکمار که با پیروزی ۸ بر ۱ همراه بود، به رکورد ۶ گل در یک بازی دست یافت. در همان فصل، آژاکس با پیروزی ۲ بر ۰ در بازی فینال جام باشگاه‌های اروپا در برابر پاناتینایکوس آتن یونان، برای اولین بار قهرمان آن مسابقات شد. در همان سال، یوهان کرویف هم برای اولین بار بهترین بازیکن مرد سال اروپا شد. در فصل ۷۲–۱۹۷۱ آژاکس توانست با کرویف از عنوان قهرمانی اروپا در مقابل اینتر میلان دفاع کند. در بازی فینال، کرویف هر دو گل آژاکس را وارد دروازه اینتر کرد. در فصل پاییز بعد از آن، آژاکس با برتری مقابل تیم ایندپندنته از آرژانتین، قهرمان جام باشگاه‌های جهان شد. در ژانویه ۱۹۷۳، با پیروزی ۳ بر ۲ در برابر گلاسکو رنجرز اسکاتلند، قهرمانی سوپرجام اروپا هم به دست آمد. آژاکس فصل ۷۳–۱۹۷۲را با سومین قهرمانی پیاپی لیگ به پایان برد. در این فصل، کرویف در دیدار دربی مقابل اف.سی. آمستردام، اولین و نیز آخرین گل به خودی را وارد دروازه تیمش کرد.

در سال ۱۹۷۳ کار فروش مخفیانهٔ کرویف توسط آژاکس به رئال مادرید مراحل پایانی خود را طی می‌کرد، اما وی از انتخاب سرنوشت خود بدست دیگران بیزار بود. پس با بارسلونا قرارداد بست و طی مصاحبه ای اعلام کرد بارسلونا را به رئال ترجیح داده، زیرا حاضر نیست برای تیمی که تحت حمایت حکومت فرانکو است بازی کند. این صحبت‌ها باعث محبوبیت او بین هواداران تیم کاتالان شد. کاتالان‌ها برای این انتقال، تقریباً ۶ میلیون گولدن هلند پرداخت کردند.

معمولا از این هلندی به عنوان کسی که باشگاه بارسا را از برزخ فرانکو نجات داد و سنگ بنای موفقیت‌های آتی بارسا را نهاد، یاد شده است و بی‌تردید تأثیرات او در این تیم غیرقابل انکار است. دوران حضور در بارسا حقیقتاً پر از لحظات به‌یادماندنی و خاطره‌انگیز بود و از او یک اسطوره و نماد در بین هواداران ساخت. در اولین سال حضورش، تیم با کمک او و پس از دورانی سیاه که چهارده سال به طول انجامیده و صبر هواداران را لبریز کرده بود، سرانجام قهرمان لالیگا شد و در راه این قهرمانی، رئال مادرید را با نتیجه ۰–۵ در خانه‌اش شکست داد.

یوهان کرویف به صورت ناخواسته به یکی از قهرمانان و اسطوره‌های کاتالان تبدیل شد؛ کسی که بی‌تردید بعد از لیونل مسی بهترین اسطوره تاریخ باشگاه بارسلونا است. تمام موفقیت‌هایش در این باشگاه به دوران بازیکنی‌اش محدود نشد؛ او به عنوان سرمربی با بارسلونا ۱۱ قهرمانی کسب کرد و اولین قهرمانی بارسلونا در لیگ قهرمانان اروپا در دروان سرمربیگری وی به‌دست آمد. علاوه بر آن، بارسلونا بسیاری از موفقیت‌های بعدی‌اش در دوران نبودِ او و حتی تیکی‌تاکای معروفش را مدیون کرویف می‌باشد.

در زمستان ۱۹۷۴، تنها چند ماه بعد از پیوستنش به بارسا، همسر باردارش برای وضع حمل نیاز به عمل فوری سزارین داشت. اما او به بیمارستان‌های شهر بارسلونا اعتماد نکرد و به آمستردام بازگشت. جایی که پسرش به دنیا آمد و برایش نام یوردی را انتخاب نمودند. نامی که کرویف در اسپانیا شنیده بود و از آن خوشش آمده بود. در هنگام بازگشتش به بارسلونا، تازه برای کرویف روشن شد که انتخاب چنین نامی چه ارزش و چه اهمیت بالایی برای کاتالان‌ها دارد.

آن روزها آخرین روزهای دوران دیکتاتوری فاشیستی فرانکو بود. در مودلو زندان مرکزی شهر بارسا، تنها سه هفته بعد از تولد یوردی کرایف، یکی از مخالفان رژیم فرانکو به نام پویگ آنتیچ به طرز فجیعی اعدام شده بود. حزب‌های کاتالانی در این دوران تاریک تاریخ اسپانیا، ممنوع شده بودند و فرانکو درخواست‌های بین‌المللی برای آزادسازی مخالفان و حتی اعدام نکردن آن‌ها را بی پاسخ گذاشته بود. علاوه بر این پرچم‌های سرخ و زرد (نماد کاتالان) و زبان کاتالانیایی نیز ممنوع شده بودند. نامگذاری فرزندان به نام یوردی نیز به خاطر یوردی مقدس “Sant Jordi” (یکی از قدیسان کاتالان) با جریمه همراه بود.

در دوران حکومت وحشت زای فرانکو، باشگاه بارسلونا به محلی برای حفظ و پاسداری از هویت کاتالانیایی تبدیل شده بود و کرویف از این موضوع تا قبل از انتقالش به عنوان گران‌ترین بازیکن دنیا، از آژاکس آمستردام به بارسا اطلاعی نداشت. از بد ماجرا یوهان کرویف به خاطر برخی از تصمیمات دموکراتیک، باشگاه آژاکس را ترک گفته بود. اقتدار کرایف در باشگاه به مذاق بسیاری از هم بازیهایش خوش نمی‌آمد و آن‌ها در یک اقدام دموکراتیک، خواهان گرفتن بازوبند کاپیتانی از کرویف شده بودند. بعد از رخ دادن این ماجرا، کرویف تصمیم به ترک آمستردام گرفت.

یک تغییر بزرگ و حتی یک انقلاب بود. با این انتقال دوران اقتدار رئال مادرید که خود خواهان جذب کرویف بود، به پایان خود نزدیک شد. هنگام اولین حضورش در شهر بارسلونا، هزاران نفر با پوشیدن پیراهن‌های آبی اناری شماره ۱۴، به استقبال وی در فرودگاه رفتند. او بلافاصله اثرات مثبت خود در زمین فوتبال را هم نشان داد و الهام بخش پیشرفت بازیکنان آن موقع بارسا نظیر خوان مانوئل آزنتی و کارلوس رکساچ شد و بارسا که تا آن زمان خوب بازی نمی‌کرد ناگهان دچار تحول شد.

در ۱۷ فوریه ۱۹۷۴، هشت روز پس از تولد یوردی، یوهان کرویف برای اولین بار در ال کلاسیکو حضور یافت و شاید بهترین ال کلاسیکوی خود را در آن بازی جشن گرفت. بارسا در آن روز توانست رقیب سنتی خود رئال مادرید را در شهر مادرید با نتیجه شگفت‌آور ۵–۰ شکست دهد. از این بازی به عنوان پایان دوران شکست‌ها و سطح پایین‌تر بودن این تیم نسبت به رئال مادرید یاد می‌شود. در پایان همین فصل بارسا توانست بعد از ۱۴ سال بار دیگر قهرمان اسپانیا شود.

در سال ۱۹۷۹، زمانی که بیش از ۳۰ سال سن داشت به آمریکا رفت. او قراردادی با باشگاه لس آنجلس آزتک به امضاء رساند. در آنجا فقط یک فصل ماند. فصل بعد، یک سال در شهر واشینگتن دی سی در تیم واشینگتن دیپلماتس بازی کرد.

پس از حضوری کوتاه در باشگاه اسپانیایی لوانته، به وطنش، هلند برگشت. با کسب دو عنوان قهرمانی با آژاکس در سال‌های ۱۹۸۲ و ۱۹۸۳، این تیم قرارداد کرویف را تمدید نکرد و او راهی روتردام شد. در آخرین فصل بازی‌اش در فاینورد روتردام، یک بار دیگر توانست هردو عنوان قهرمانی باشگاهی هلند را به دست بیاورد.

اولین بازی ملی کرویف در تاریخ ۷ سپتامبر سال ۱۹۶۶ در روتردام در دیدار مقدماتی جام ملت‌های اروپا در برابر مجارستان بود (۲: ۲). درست در دومین بازی ملی بود که شیوه بازی شتاب‌زده و بدون فکر او منجر به یک بدبیاری شد. او در بازی مقابل چکسلواکی از سوی رودی گلوکنر؛ داور اهل آلمان شرقی آن دیدار در دقیقه ۷۶ از زمین اخراج شد. بدین ترتیب او اولین بازیکن هلندی بود که در یک دیدار ملی از زمین مسابقه اخراج می‌شد. پس از گذراندن یک سال محرومیت از سوی فدراسیون فوتبال هلند، در تاریخ ۱۳ سپتامبر ۱۹۶۷ توانست دوباره در تیم ملی حضور پیدا کند. در این دیدار، تنها پس از دو دقیقه در دیدار مقدماتی جام ملت‌های اروپا، گل پیروزی را وارد دروازه آلمان شرقی کرد. جام جهانی ۱۹۷۴ با رهبری او بود که هلند در جام جهانی ۱۹۷۴ نایب قهرمان شد. او بهترین بازیکن مسابقات شناخته شد و شاید قهرمانی هلند در آن جام می‌توانست پاداش خوبی برای فوتبال زیبا و تسلط لاله‌ها در اجرای توتال فوتبال باشد. هلند در راه رسیدن به فینال، آلمان شرقی را ۰–۴ و برزیل و آرژانتین را با نتیجه مشابه ۲–۰ برد. هر دو گل بازی با آرژانتین و گل دوم بازی با برزیل، مدافع عنوان قهرمانی را کرویف به ثمر رساند. حاشیه جالبی که در آن جام اتفاق افتاد این بود که کرویف لباس طراحی شده توسط آدیداس برای تیم ملی هلند را نمی‌پوشید. لباسی که او به تن می‌کرد دو خط در امتداد آستینش داشت و لباس اصلی هلند ۳ خط. دلیل این کار احتمالاً قراردادش با پوما بوده‌است.

وی آخرین بازی ملی‌اش را در۲۶ اکتبر سال ۱۹۷۷ در آمستردام در مقدماتی جام جهانی در مقابل بلژیک انجام داد که به پیروزی ۱ بر ۰ هلند انجامید. بعد از این که کرویف از تیم ملی کناره‌گیری کرد، ارنست هاپل که کمی قبل از جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین از سوی فدراسیون فوتبال هلند به سرمربیگری تیم ملی منصوب شده بود، سعی کرد او را متقاعد به بازگشت به تیم کند، اما موفق نشد.

یوهان کرویف در مجموع ۴۸ بازی ملی انجام داد و ۳۳ گل هم زد و تیمش را ۳۳ بار به عنوان کاپیتان در زمین هدایت کرد. اگرچه حضور بین‌المللی اش نسبتاً کوتاه بود و این بازیکن استثنایی هرگز موفق نشد به همراه تیم ملی کشورش عنوان قهرمانی جهان را کسب کند یا بر سکوی نخست اروپا بایستد، اما مقایسه فوتبال او با ستارگانی چون پله، بکن‌باوئر و مارادونا، قیاس نادرستی نیست.

در سال ۱۹۷۷ در تصمیمی ناگهانی از بازی‌های ملی خداحافظی کرد. دلیل این کار در آن زمان اینطور اعلام شد که نمی‌خواست در جام جهانی کشور کودتا زده آرژانتین که مردم بسیاری قربانی آن شده بودند شرکت کند.

او البته همچنان به فوتبال وفادار ماند و اگرچه دورهٔ مربیگری ندیده بود و مدرکی نداشت، سرمربیگری تیم‌های صاحب نامی چون آژاکس و بارسلونا را برعهده گرفت. او به همراه این تیم‌ها موفقیت‌های بسیاری، از جمله ۴ دوره قهرمانی پیاپی در لیگ دسته اول اسپانیا را در کارنامهٔ خود ثبت کرد. کرویف به خصوص به استعداد پروری نیز اهمیت خاصی داد و همیشه در ترکیب تیم خود از بازیکنان جوان بهره می‌برد. مارکو فن باستن، فرانک ریکارد و دنیس برگکمپ، از دستاوردهای او در آژاکس هستند. بارسلونا تحت هدایت وی، چهار بار پیاپی قهرمانی لالیگا، یک بار قهرمانی جام حذفی اسپانیا، سال ۱۹۹۲ قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا، و یک بار قهرمانی سوپرجام اروپا را به دست آورد. کرویف بازیکنانی چون رونال کومان، میشائیل لادروپ، هریستو استویچکوف و روماریو را به بارسا آورد.

نام کرویف در نزد هواداران بارسلونا تا امروز «ال سالوادور» به معنای نجات‌بخش باقی مانده‌است.

یکی از اولین اقدامات کرویف تشکیل آکادمی جوانان بارسا به اسم لا ماسیا از روی الگوی مدرسه فوتبال آژاکس بود. سپس او شروع به ساختن تیمی جدید کرد که یکی از ستون‌های آن پپ گواردیولای جوان بود. تیم بارسا در سال ۱۹۹۲ به رهبری کرویف فاتح لیگ قهرمانان شد. با وجود اینکه در آن تیم علاوه بر گواردیولا، فقط یک کاتالانی دیگر به نام آلبرتو فرر حضور داشت. اما این قهرمانی شادی وصف ناشدنی را در کاتالان پدیدآورد.

در سال ۱۹۹۶ باشگاه را ترک کرد. حتی بعضی‌ها معتقدند که دوران طلایی بارسلونا به زمان حضور این مربی هلندی در نوکمپ برمی‌گردد. او حتی پس از خداحافظی از دنیای مربیگری رابطه خود را با بارسلونا قطع نکرد و از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ به عنوان نایب رئیس و دست راست خوان لاپورتا فعالیت کرد. اما پس از انتخاب راسل در سال ۲۰۱۰ به‌طور کلی از بارسلونا کنار گذاشته شد که این باعث شد تا به دشمن راسل تبدیل شود و همواره علیه او صحبت کند.

او همچنان و به خصوص در میان طرفداران مسن تر بارسا، یکی از قهرمانان کاتالان است، نه فقط به خاطر موفقیت‌های فوتبالی با بارسا، بلکه به خاطر نجات بخش بودن او برای غرور کاتالانی. در سال ۲۰۰۶ از او به خاطر فعالیت‌ها و افتخار آفرینی اش برای کاتالان‌ها تقدیر شد و به او مدال Creu de Sant Jordi تعلق گرفت. تنها چیز مهم و ارزشمند برای او فوتبال است، در سال ۲۰۰۳ از خوان لاپورتا برای انتخابات ریاست باشگاه بارسلونا حمایت کرد و سران باشگاه را قانع کرد تا فرانک ریکارد، از شاگردانش را به سمت مربیگری این تیم انتخاب نمایند. ریکارد با تقلیدی کوچک از استاد خود کرویف، بار دیگر بارسا را با قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۶، به اوج فوتبال اروپا رساند.

سال ۲۰۰۹ در یک اقدام نمادین هدایت تیم منطقه کاتالان را برای برگزاری چند بازی دوستانه و غیررسمی به عهده گرفت. این موضوع باعث جلب توجه افکار عمومی شد و علاوه بر تمجیدات فراوان برای او انتقاداتی را نیز به همراه داشت. برخی از منتقدین اعلام داشتند که چگونه به کسی که هنوز یک کلمه به زبان کاتالانی نمی‌تواند صحبت کند، چنین افتخاری می‌رسد. بازی در مقابل نیجریه در ژانویه ۲۰۱۳، آخرین حضور او در این سمت بود.

وی در آذر ۱۳۹۱، پس از ۹ ماه که به عنوان مشاور باشگاه چیواس مکزیک منصوب شده بود به دلیل نتایج ضعیف تیم از کار برکنار شد. مسئولان باشگاه چیواس برآورده نکردن انتظارات باشگاه در زمان عقد قرارداد را عامل لغو قرارداد همکاری با این اسطوره هلندی عنوان کردند. وی در تلویزیون هلند به عنوان مفسر ورزشی مشغول فعالیت است.

یوهان کرویف متهم است که به ادگار داویدز، عضو هیئت مدیره باشگاه آژاکس، توهین نژادپرستانه کرده‌است.

شخصیت افسانه‌ای فوتبال هلند به داویدز گفته به خاطر رنگ پوستش بوده که چنین جایگاهی را در باشگاه آژاکس در اختیار گرفته‌است. کرویف پیشتر، مسئولان باشگاه آژاکس را به دلیل اینکه لوییز فن گال را به عنوان مدیر باشگاه انتخاب کردند، دیوانه خطاب کرده بود؛ چراکه نظر وی را جویا نشده بودند.

زمانی که رضا قوچان نژاد، فوتبالیست ایرانی با انعقاد قراردادی دو سال و نیمه به تیم «کامبور لیوواردن» پیوست، تنها ۹ ثانیه پس از اولین حضورش با پیراهن این تیم گلزنی کرد. این اتفاق در ۲۲ ژانویه سال ۲۰۱۰ و در بازی با فیندام رخ داد. با این گل، این مهاجم به رکورد «یوهان کرویف» به عنوان زنندگان سریع‌ترین گل در لیگ حرفه‌ای هلند دست پیدا کرد.

پسر او، یوردی نیز یک فوتبالیست حرفه‌ای در پست هافبک دفاعی بود او نیز در بارسلونا زیر نظر پدرش بازی کرد (۱۹۹۲–۱۹۹۶) او در تیم‌هایی همچون منچستر یونایتد و اسپانیول نیز بازی کرده‌است.

«به جهان نشان می‌دهیم که می‌توان یک بازیکن فوتبال بود و خوش گذراند. می‌توان خندید و لحظات فوق‌العاده داشت. من از زمانی می‌آیم که ثابت کرد فوتبال زیبا بسیار سرگرم‌کننده است، و علاوه بر آن، می‌توان با آن عناوین را بدست آورد».

«فوتبال همواره باید به طرز جذابی بازی شود. شما باید تهاجمی بازی کنید. باید مانند یک نمایش باشد».

«ارائه فوتبال زیبا بدون نتیجه‌گیری، نکته ای ندارد. نتیجه‌گیری بدون ارائه فوتبال زیبا، کسل کننده است».

«فوتبال ساده، زیباترین فوتبالی است که می‌توان تصور کرد. چند بار شده که یک پاس ۴۰ متری دیده‌اید، در حالی که یک پاس ۲۰ متری، کافی بود؟! راه حلی که به نظر ساده‌ترین می‌آید، در واقع، سخت‌ترین است».

«فوتبال بازی کردن، کار بسیار ساده ای است. اما ساده بازی کردنِ فوتبال، سخت‌ترین کاری است که می‌توان تصور کرد».

«من فکر می‌کنم بازیکنان باید قادر باشند در هر پستی بازی کنند. به همین خاطر اینقدر مهم است که همگی در زمان صحبت‌های تاکتیکی، به حرف‌های مربی گوش فرا دهند. حواس وینگر چپ نباید پرت باشد، وقتی مربی در مورد مدافع راست حرف می‌زند».

«چرا نمی‌توانید یک تیم ثروتمند را شکست دهید؟ من که هیچگاه ندیده‌ام یک کیسه پول، گلزنی کند».

«همه مربیان در مورد حرکت کردن و بسیار دویدن حرف می‌زنند. من می‌گویم این حد از دویدن، ضروری نیست. فوتبالی ورزشی است که با مغز بازی می‌شود. شما باید بتوانید در بهترین زمان ممکن، در بهترین مکان ممکن حضور داشته باشید، نه خیلی زود و نه خیلی دیر».

«برای خوب بازی کردن، نیاز به بازیکنان خوب دارید، اما یک بازیکن خوب معمولاً کارآمد نیست. او همواره می‌خواهد حرکات را زیباتر از آنچه نیاز است، انجام بدهد».

"مهاجمین من تنها کافی است که ۱۵ متر بدوند؛ مگر اینکه احمق باشند، یا خواب!".

«بارسا تیمی است که کمتر از همه می‌دود. آن‌ها همیشه صاحب توپ هستند. آن‌ها هستند که سرعت توپ را کنترل می‌کنند و مشخص می‌کنند در کدام منطقه بازی شود. تنها یک توپ وجود دارد، و تیمی که آن را داشته باشد، تصمیم گیرنده است».

«من به دو چیز اعتیاد دارم اولی فوتبال و دومی سیگار اولی همه چیز به من داد ولی دومی همهٔ آن را پس گرفت»

«هر ضرری، منفعت‌های خودش را دارد».

«در تیم‌های من، دروازبان، اولین مهاجم، و مهاجم‌ها، اولین مدافع هستند».

«فقط یک لحظه وجود دارد که شما می‌توانید به موقع به آن برسید. اگر آنجا نیستید، یا دیر کرده‌اید، یا زود آمده‌اید».

«اگر صاحب توپ هستید، باید تا می‌توانید زمین را بزرگتر کنید؛ و اگر توپ را در اختیار ندارید، باید تا می‌توانید آن را کوچک کنید».

«بازیکنان کمی وجود دارند که بدانند وقتی یارگیری نشده‌اند، چه باید بکنند. پس هر از چند گاهی به بازیکن خود بگویید: او مهاجم خیلی خوبی است، اما نیاز به یارگیری با او نیست».

«من همیشه پرتاب‌های کنار زمین را انجام می‌دادم، زیرا اگر توپ را دوباره پس بگیرم، تنها بازیکنی هستم که یارگیری نشده‌ام».

«تکنیک این نیست که بتوانی ۱۰۰۰ بار با توپ شعبده بازی کنی، هر کسی می‌تواند آن را با تمرین انجام دهد. با آن، می‌توانید در یک سیرک ثبت نام کنید. تکنیک، دادن پاس تک ضرب، با سرعت درست و روی پای مناسب هم تیمی است».

«بهترین بازیکن در هر پست را به تیم خود بیاورید. در نهایت شما بهترین ۱۱ نفره دنیا را ندارید، بلکه ۱۱ یک‌نفره برتر دنیا را در اختیار دارید».

"هر کسی می‌داند چطور فوتبال بازی کند، اگر پنج متر فضا در اختیارش قرار دهید!".

«از لحاظ آماری مشخص می‌شود که هر بازیکن حداکثر سه دقیقه توپ را در طول بازی در اختیار دارد. و، مهمترین نکته این است که یک بازیکن در طول آن ۸۷ دقیقه که توپ را در اختیار ندارد، چه می‌کند. این چیزی است که مشخص می‌کند یک بازیکن، خوب است یا خیر».

''فوتبال بازی اشتباهات است هر تیمی که کمترین اشتباه را داشته باشد برنده است"

«من از معیارها و سنجش‌های آکادمی فوتبال برای پذیرش بازیکنان درعجبم چرا که هنگامی که خودم نوجوان بودم برای تست پذیرش به آکادمی آژاکس رفتم و به دلیل اینکه نمی تونستم توپ را به طول ۱۵ متر با پای چپ بشوتم (یعنی شوتم با پای چپ بیشتر از ۱۵ متر جلو نرفت) منو قبول نکردن تا بعداً با وساطت مدیر ورزشی من قبول شدم»

او در ۲۴ مارس ۲۰۱۶ در ۶۸ سالگی به علت سرطان ریه درگذشت

به گفتهٔ خودش «من به دو چیز اعتیاد دارم اولی فوتبال و دومی سیگار اولی همه چیز به من داد ولی دومی همهٔ آن را پس گرفت»

اکثر افراد کرویف را اشتباه تلفظ می‌کنند و آن را کرایوف یا kerayof می‌خوانند.

او کتابی با عنوان نوبت من(My turn) دارد که در ان زندگی‌نامه و سخنان کامل او موجود است این کتاب در زمستان ۲۰۱۶ چند ماه پس از مرگ او به بازار عرضه شد.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ یوهان کرایف موجود است.

• سایت فیفا - صفحهٔ یوهان کرایف
• مؤسسهٔ آموزش فوتبال یوهان کرایف - مدیریت ورزشی برای مردم ورزشی: آموزش و تربیت ورزشکاران در سراسر جهان در موسساتی در آمستردام، بارسلونا و مکزیک. همچنین این مؤسسه، یکی از شرکا دانشگاه و کالج یوهان کرایف در هلند است.
• بنیاد یوهان کرایف - بنیاد کرایف، از پروژه‌های ورزشی مربوط به افراد معلول و کودکان ناتوان حمایت می‌کند.
• کرایف کلاسیکز بایگانی‌شده در ۲۰ آوریل ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine - برند رسمی کفش کرایف
• وبگاه یوفا - بازیکن طلایی هلند
• کارهای انجام شده توسط یا دربارهٔ یوهان کرایف در کتابخانه‌ها (کاتالوگ وردکت)
• مشخصات و آمار یوهان کرایف در وارلد ون اورنج (هلندی)