کلویت
کلویت (Cleveite) کانی پرتوزای اورانیم است که نخستین بار در نروژ پیدا شد. این کانی دارای ناخالصی‌هایی از اورانیت و ترکیب‌های اورانیم دی اکسید است و در ۱۰ درصد آن اورانیم با عنصرهای خاکی کمیاب جایگزین شده‌است.[1] نام آن برگرفته از نام شیمیدان سوئدی پر تئودر کلیو است.
کلویت نخستین منبع زمینی هلیم است هلیم در این کانی از واپاشی آلفای اورانیم و گیرافتادگی آن درون کانی بدست می‌آید. نخستین نمونهٔ هلیم را ویلیام رمزی هنگامی که واکنش میان این کانی و یک اسید[2] را آزمایش می‌کرد، بدست آورد. هم زمان با او کلیو و آبراهام لانگلت هم توانستند هلیم را از کانی کلویت جدا کنند.
یتروگومیت یکی دیگر از گونه‌های کلویت است که در نروژ پیدا می‌شود.
منابع
- http://www.mindat.org/min-29957.html Mindat
- http://www.archive.org/details/becquerelraysthe00raylrich Rayleigh, Robert and John Strutt, 1904, The Becquerel rays and the properties of radium, London, E. Arnold
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.