کشورهای توسعه‌نیافته

کشورهای توسعه‌نیافته (Least Developed Countries یا LDCs) کشورهایی‌اند که طبق گزارش سازمان ملل متحد تنها به توسعه‌های بسیار ناچیزی در زمینه‌های اجتماعی-اقتصادی دست یافته‌اند. تعیین مصداق برای معیار توسعه یافتگی همواره مورد بحث بوده‌است، اما به‌طور کلی معیارهای اقتصادی معمولاً شاخص اصلی کشورهای توسعه یافته بوده‌است. برای مثال، میزان سرانه درآمد یکی از مهمترین معیارها است، و بنابراین، کشورهایی که دارای نرخ تولید ناخالص داخلی پایینی هستند، توسعه نیافته محسوب می‌شوند.

موقعیت کشورهای توسعه‌نیافته (رنگ آبی)

معیار مهم اقتصادی دیگر، میزان صنعتی بودن کشور است. یکی دیگر از معیارهایی که اخیراً مورد توجه قرار گرفته، شاخص توسعه انسانی می‌باشد. این شاخص، معیارهای اقتصادی نظیر درآمد را با امری همچون میزان امید زندگی و سطح آموزش عمومی ترکیب می‌کند. به این ترتیب، کشورهایی که دارای نمرهٔ پایینتری در شاخص توسعه انسانی هستند، توسعه نیافته محسوب می‌شوند.

باین دلیل که محصور در خشکی بودن کشورها زیان‌های بسیاری بر توسعهٔ آنها دارد، بیشتر کشورهای توسعه‌نیافته در میان کشورهای درحال توسعهٔ محصور در خشکی هم هستند. از این کشورها می‌توان افغانستان، نپال و بوتان را نام برد.

تا کنون پنج کشور بوتسوانا، دماغهٔ سبز، مالدیو، ساموا و گینهٔ استوایی با دست‌یابی به پیشرفت‌های کافی توانسته‌اند که ازین رده بیرون روند و امیدست که بزودی کشورهای وانواتو (۲۰۲۰)، آنگولا (۲۰۲۱)، بوتان (۲۰۲۳)، جزایر سلیمان (۲۰۲۴) و سایوتومه و پرنسیب (۲۰۲۴) هم از این رده برهند.[1] البته ممکن است که کشوری هم با پیوستن یا جدایی از کشور دیگری به این فهرست افزوده یا از آن زدوده شود. برای نمونه سیکیم در پی رفراندوم پادشاهی سال ۱۹۷۵ میلادی به هند پیوسته ایالتی از آن گشت و نامش از فهرست سترده شد.

سه کشور زیمبابوه، غنا و پاپوا گینه نو نیز دارای شرایط توسعه‌نیافتگی می‌باشند ولی افزوده شدن به این فهرست را نپذیرفته‌اند.

از میان ۵۴ کشور آفریقایی، تنها ۱۶ کشور از زمان آغاز نویسش فهرست هرگز دارای شرایط کشورهای توسعه‌نیافته به‌شمار نیامده‌اند.