چادائه

پادشاه گوگوریو
سلطنت	۱۴۶–۱۶۵ میلادی
پیشین	تائجو
جانشین	سیندائه
دودمان	گوگوریو
پدر	گو جائه سا

چادائه (۱۶۵–۱۴۶ میلادی)، هفتمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه امپراتوری کره، بود.

سابقه و بدست آوردن تخت پادشاهی

بر اساس کتاب سامگوک ساگی، او جوانترین برادر پادشاه سابق، تائجو بزرگ بود. گفته شده، او شجاع و ظالم بوده‌است.

در طول حکومت برادرش، چادائه به‌طور موفقیت‌آمیزی حمله سلسله هان چین را دفع کرد و در دربار گوگوریو، صاحب قدرت شد. او سرانجام پس از حذف مخالفان خود، شامل "U BO" و "Go Bok-jang"، تاج و تخت را از تائجو، که احتمالاً مجبور به کناره‌گیری شده بود، دریافت کرد.

حکومت

چادائه، حتی پس از رسیدن به حکومت به تثبیت قدرت خود ادامه داد. در سومین سال حکومتش، به دستور او دو پسر تائجو کشته شدند. او یکی از برادرانش را مجبور به خودکشی کرد و جوانترین برادرش، Baekgo(پادشاه سیندائه)، را اذیت و آزار می‌کرد.

بر اساس کتاب سامگوک ساگی، پیروی چندین حادثه طبیعی و ناآرامی عمومی، او توسط وزیرش "Myeongnim Dap-bu" کشته شد. مطابق سامگوک یوسا، فرمانروای بعدی، پادشاه سیندائه، تائجو و چادائه را به قتل رساند.

پانویس

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «King Chadae of Goguryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۶ اسفند ۱۳۸۷.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

دودمان گوگوریو
-	۱) جومونگ (۵۸-۱۹ ق.م.) • ۲) یوری (۱۹ ق.م.-۱۸ میلادی)
-	۳) دائموسین (۱۸-۴۴) • ۴) مینجانگ (۴۴-۴۸) • ۵) موبون (۴۸-۵۳) • ۶) تائجو (۵۳-۱۴۶) • ۷) چادائه (۱۴۶-۱۶۵) • ۸) سیندائه (۱۶۵-۱۷۹) • ۹) گگوکچئون (۱۷۹-۱۹۷) • ۱۰- سانسانگ (۱۹۷-۲۲۷) • ۱۱) دانگچئون (۲۲۷-۲۴۸) • ۱۲) جونگچئون (۲۴۸-۲۷۰) • ۱۳) سئوچئو (۲۷۰-۲۹۲) • ۱۴) بنگسانگ (۲۹۲-۳۰۰) • ۱۵) میچئون (۳۰۰-۳۳۱) • ۱۶) گگوگوون (۳۳۱-۳۷۱) • ۱۷) سوسوریم (۳۷۱-۳۸۴) • ۱۸) گگوگ یانگ (۳۸۴-۳۹۱) • ۱۹) گوآنگ گائتو بزرگ (۳۹۱-۴۱۳)
-	۲۰) جانگسو (۴۱۳-۴۹۰) • ۲۱) مونجا میئونگ (۴۹۱-۵۱۹) • ۲۲) آنجانگ (۵۱۹-۵۳۱) • ۲۳) آن وون (۵۳۱-۵۴۵) • ۲۴) یانگ وون (۵۴۵-۵۵۹) • ۲۵) پیونگ وون (۵۵۹-۵۹۰) • ۲۶) یئونگ یانگ (۵۹۰-۶۱۸) • ۲۷) یئونگ نیو (۶۱۸-۶۴۲) • ۲۸) بوجانگ (۶۴۲-۶۶۸)