سئوچئو
پادشاه سئوچئون (۲۹۲-۲۷۰ میلادی)، سیزدهمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه امپراتوری کره، بود. او دومین پسر امپراتور جونگچئون بود، سئوچئون در سال ۲۵۵ میلادی به عنوان ولیعهد معرفی گردید. او در سال ۲۷۰ میلادی پس از فوت پدرش به سلطنت رسید. دراولین ماه سال ۲۷۱ میلادی، او "یوسو"، دختر "Daesaja" از منطقه "سئو-بو" را به عنوان ملکه خود انتخاب کرد.
| سئوچئون | |
|---|---|
| پادشاه گوگوریو | |
| سلطنت | ۲۷۰-۲۹۲ میلادی |
| پیشین | جونگچئون |
| جانشین | بنگسانگ |
| دودمان | گوگوریو |
در سال ۲۸۰ میلادی، قوم سوشن، حمله کردند و پادشاه سئوچئون برادر کوچکتر خود، "گو دال-گا"، را برای مقابله با آنها فرستاد. گو دال-گا، سرزمین Dallo-seong را تصرف کرد و فرمانروای آن را کشت، او حدود ۶۰۰ خانوار سوشن را به جنوب بویو منتقل کرد. پادشاه سئوچئون، به گو دال-گا عنوان پرنس صلح(Anguk-gun) را اعطا کرد و به او کنترل ارتش و قبایل سوشن و یانگ مائک را سپرد.
در سال ۲۸۶ میلادی، برادرهای کوچکتر سئوچئون، "گو ایل-یو" و "گو سو-بال" طغیان کردند، اما شورشیان شکست خوردند و کشته شدند.
پادشاه سئوچئون، در سال ۲۹۲ میلادی، بعد از ۲۳ سال حکومت درگذشت. او در سئوچئون وو، دفن گردید. از اینرو نام معبد سئوچئون را دریافت نمود.
بعد از او پسرش بنگسانگ به پادشاهی رسید.
پانویس
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «King Seocheon of Goguryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۸ اسفند ۱۳۸۷.