بنگسانگ

بنگسانگ (۳۰۰-۲۹۲ میلادی)، چهاردهمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه امپراتوری کره، بود.

گفته شده‌است، که او از دوران جوانی آدم بسیار متکبر و فاسدی بوده، به دیگران اطمینان نداشته و بسیار حسود بوده‌است. به محض رسیدن به سلطنت، بنگسانگ عموی معروفش، « گودال گا » (پرنس آن-گوک)، را متهم به خیانت کرد و او را کشت. بر طبق کتاب سامگوک ساگی، خشونت او مردم را آشفته و ناراحت کرد.

در هشتمین ماه از سال ۲۹۳ میلادی، قبیله "شیان‌بی"، به رهبری "هوی مورونگ" به گوگوریو حمله کرد و بنگسانگ به کوههای سین سونگ فرار کرد. از شمال سوهیونگ، شخصی به نام "گو نو جا" با هدایت ۵۰۰ سواره نظام به ملاقات پادشاه رفت، و سپس برای مقابله با نیروهای "شیان‌بی" رهسپار شد. پادشاه به "گو نو جا" لقب "دائي يونگ" را اعطا کرد، پنجمین رتبه در دربار، و "Gongnim" را به عنوان پاداش به او بخشید.

در پیروی همان ماه، پادشاه از ترس اینکه برادر کوچکترش،"گو دال گو"، نقشه خیانتی علیه او طرح ریزی کرده باشد، او را مجبور به خود کشی کرد. پسر گو دول گو، فرمانروای بعدی، پادشاه میچئون، فرار کرد و زندگی خود را نجات داد. در هشتمین ماه از سال ۲۹۶ میلادی، هوی مورونگ یک بار دیگر به گوگوریو حمله کرد، اما حمله او دفع گردید.

پیروی همان ماه، یخبندان شدید و فر ریختن تگرگ سبب شد تا محصولات کشاورزی نابود گردد، اما پادشاه به بازسازی و تجدید بنای قصر ادامه داد، بطوریکه مردم به صورت بزرگ و عمده اعتراض کردند. پادشاه بنگسانگ، به توصیه وزیرانش گوش نداد، و به مردم توجه نکرد.

در پایان، در طی کودتایی که وزیرانش در هشتمین ماه از سال ۳۰۰ انجام دادند، بنگسانگ و دو پسرش مجبور به خودکشی شدند. او در در "بنگسانگ-وون" دفن گردید.

وزیرانش، پرنس فراری را پیدا کردند، و او را به عنوان پادشاه میچئون به سلطنت رساندند.