میچئون

میچئون
میچئون
پادشاه گوگوریو
سلطنت	۳۰۰–۳۳۱ میلادی
پیشین	بنگسانگ
جانشین	گگوگوون
دودمان	گوگوریو

میچئون (۳۳۱–۳۰۰ میلادی)، پانزدهمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه امپراتوری کره، بود.

سابقه و بدست آوردن تخت پادشاهی

او نوه سیزدهمین پادشاه گوگوریو، پادشاه سئوچئو، و پسر "gochuga Go Dol-go" بود، که توسط برادرش چهاردهمین فرمانروا، پادشاه بنگسانگ، کشته شد.

میچئون درخفا مدتی، به عنوان یک خدمتکار و بازرگان نمک زندگی کرد، اما بعد از بنگسانگ که توسط صاحب منصبان دربار برکنار شد، به پادشاهی رسید. داستان زندگی میچئون در دورانی که مخفی شده بود و قبل از اینکه به پادشاهی برسد در کتاب سامگوک ساگی ثبت شده‌است. گفته شده‌است که او به عنوان خدمتکار یک فرماندار محلی مجبور بوده‌است که در طول شب به تالابی سنگ پرتاب کند تا قورباغه‌ها ساکت بمانند، سپس او فرار کرد و با یک بازرگان نمک ملاقات کرد، و در هنگام سفر برای فروش نمک با سختیهای بسیار بیشتری روبرو شد.

در این بین، نفرت از پادشاه بنگسانگ افزایش پیدا کرد، و صاحب منصبان دربار با هدایت وزیر اعظم"چانگ جو ری"، کودتا کردند و پادشاه بنگسانگ را از قدرت برکنار کرده و پادشاه میچئون، را به سلطنت رساندند.

حکومت

میچئون به تدریج ارتش گوگوریو را گسترش داد و به یک نیروی قدرتمند تبدیل کرد. در طی تجزیه سلسله جین، او مرزهای گوگوریو را تا شبه جزیره "لیائودونگ" و فرمانداریهای چین، گسترش داد.

اولین لشکرکشی او در سال ۳۰۲ میلادی، بر ضد فرمانداری "زوانتو" صورت گرفت. او فرمانداری " لیلانگ" را در سال ۳۱۳ و فرمانداری "دی فنگ" را در سال ۳۱۴ میلادی بعد از حمله به Seoanpyeong در لیائودونگ ضمیمه خاک گوگوریو کرد.

در دوران حکومت او، گوگوریو با افزایش نفوذ شیان‌بی در غرب، علی‌الخصوص حملات مورونگ بو به لیائودونگ، مواجه شد. میچئون با سایر قبایل شیان‌بی در برابر مورونگ بو متحد شد، اما موفقیت‌آمیز نبود. در سال ۳۱۹ میلادی، یکی از ژنرالهای گوگوریو به نام Yeo Noja توسط نیروهای مورونگ بو دستگیر شد. در تمام این مدت، گوگوریو و مورونگ بو به مواضع یکدیگر حمله کردند، اما هیچ‌کدام پیروزی با دوام و پایایی بدست نیاوردند. شاه میچئون بارها به باکجه امپراتوری جنوبی کره حمله کرد. در طی این جنگ‌ها با ۱۱ دهمین پادشاه باکجه شاه بیرو توانست بیش از سی هزار سرباز او را نابود کند شاه میچئون بیش از ۷۲ بار با مهاجمین شیان‌بی و باکجه جنگید و در اغلب آنها پیروز شد او در آن زمان بسیار محبوب بود و مردم به او به عنوان نماد ملی نگاه می‌کردند.

مرگ و عواقب آن

پادشاه میچئون در سال ۳۳۱ میلادی درگذشت و در میچئون وون دفن گردید. ۱۲ سال بعد در دوران حکومت پادشاه پادشاه گگوگوون، بقایای جسد او توسط مهاجمان "یان سابق" از قبر بیرون آورده و به عنوان خون‌بها نزد آن‌ها نگه داشته شد.

پانویس

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «King Micheon of Goguryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ فروردین ۱۳۸۸.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

دودمان گوگوریو
-	۱) جومونگ (۵۸-۱۹ ق.م.) • ۲) یوری (۱۹ ق.م.-۱۸ میلادی)
-	۳) دائموسین (۱۸-۴۴) • ۴) مینجانگ (۴۴-۴۸) • ۵) موبون (۴۸-۵۳) • ۶) تائجو (۵۳-۱۴۶) • ۷) چادائه (۱۴۶-۱۶۵) • ۸) سیندائه (۱۶۵-۱۷۹) • ۹) گگوکچئون (۱۷۹-۱۹۷) • ۱۰- سانسانگ (۱۹۷-۲۲۷) • ۱۱) دانگچئون (۲۲۷-۲۴۸) • ۱۲) جونگچئون (۲۴۸-۲۷۰) • ۱۳) سئوچئو (۲۷۰-۲۹۲) • ۱۴) بنگسانگ (۲۹۲-۳۰۰) • ۱۵) میچئون (۳۰۰-۳۳۱) • ۱۶) گگوگوون (۳۳۱-۳۷۱) • ۱۷) سوسوریم (۳۷۱-۳۸۴) • ۱۸) گگوگ یانگ (۳۸۴-۳۹۱) • ۱۹) گوآنگ گائتو بزرگ (۳۹۱-۴۱۳)
-	۲۰) جانگسو (۴۱۳-۴۹۰) • ۲۱) مونجا میئونگ (۴۹۱-۵۱۹) • ۲۲) آنجانگ (۵۱۹-۵۳۱) • ۲۳) آن وون (۵۳۱-۵۴۵) • ۲۴) یانگ وون (۵۴۵-۵۵۹) • ۲۵) پیونگ وون (۵۵۹-۵۹۰) • ۲۶) یئونگ یانگ (۵۹۰-۶۱۸) • ۲۷) یئونگ نیو (۶۱۸-۶۴۲) • ۲۸) بوجانگ (۶۴۲-۶۶۸)