پشت‌آویز عکاسی

پشت آویز یا فون پارچه‌ای است که به‌عنوان پس زمینهٔ عکس استفاده می‌شود. در عکاسی استودیوئی، از این پارچه (و یا کاغذ) برای کنترل کامل رنگ‌ها و طرح‌های پس‌زمینه استفاده شده و به فراخور حال هر عکس، می‌توان پارچهٔ دیگری را آویخته و استفاده نمود.[1]

نیوجرسی، ۱۹۱۲ میلادی.

جنس پردهٔ پشت‌آویز
  1. پارچهٔ بافته شده (Fabric): کتان، کرباس، برزنت، Muslin،... (این پارچه‌ها می‌تواند رنگ نیز بشود: طرح دار یا تک رنگ)
  2. پارچهٔ مخمل (Velvet): مخمل واقعی؛ طرح مخمل (ذرات کرک مانند که بر روی یک لایهٔ با تار و پود از مواد پلاستیکی که سطح آن آغشته به یک لایه چسب بسیار نازک است، پاشیده شده. این کرک‌های رنگی، مانائی بسیار سستی بر روی چسب داشته و پس از اندکی استفاده و در تماس با اشیاء، به اصطلاح «کچل» می‌شوند)
  3. کاغذ: کاغذ بدون درز (Seamless) و مرغوب، که کیفیت ثبت بسیار خوبی را برای عکاسی ارائه می‌دهند. دوام آن‌ها همیشگی نیست و به همین دلیل در طولهای بلند (متوسط، ۱۱ متر) ارائه می‌شوند تا قسمتهایی که زیر پای سوژه از بین می‌روند، جدا شده و قسمت‌های سالم، به زیر پای سوژه کشیده شود.
  4. وینیل بدون انعکاس نقطه‌ای (Glare-Free Vinyl): نوعی پلاستیک که بازتاب فلاش‌ها بر روی آن، به صورت نقاط نورانی دیده نمی‌شود. این جنس، معمولاً از بقیه گرانتر است.[2]

آویختن پشت‌آویز
  1. نوع بسیار ساده: اتصال آن به دیوار با میخ، پونز،...
  2. نوع ساده، اما قابل کنترل: استفاده از یک لولهٔ پلاستیکی یا مقوائی برای پیچاندن آن، و نصب لوله به یک پایهٔ پرتابل. پایه پرتابل، متشکل از دو عدد سه‌پایه است که بالای آندو را با یک شفت (لوله) بهم پیچ می‌کنند و قبل از آن، شفت را از داخل لوله پلاستیکی یا مقوائی یادشده، عبور می‌دهند. این پایه‌ها قابل جمع شدن برای حمل هستند.
  3. نوع زنجیری: لولهٔ پلاستیکی یا مقوائی، با قرقره‌هائی که به زنجیرهای ظریفی متصل هستند، تحت کنترل کامل کاربر قرار می‌گیرد، و باز شدن ناگهانی پارچه را در اثر وزن خود، منتفی می‌سازد.
  4. نوع برقی: همان سیستم زنجیری است، منتهی قرقره‌ها به صورت برقی کنترل می‌شوند. این نوع، می‌تواند دارای کنترل از راه دور بوده و معمولاً تا شش پارچه را در شش شفت جای دهد.
  • این فون‌ها، معمولاً در عرض‌های یک متر الی سه متر تولید و عرضه می‌شوند.
  • نوع خاصی از فون، موسوم به فون کروماکی (Chromakey) در عکاسی و سینما بکار می‌رود که برای سهولت جداسازی سوژه و مونتاژ تصاویر دیگری به عنوان پس زمینه کاربرد دارد. فون کروماکی بیشتر در رنگهای سبز و آبی تولید می‌شود.
  • معمولا فون کروماکی سبز به دلیل اینکه رنگی در تضاد پوست انسان و اغلب در پوشاک از رنگ سبز استفاده نمی شود ، یکی از بهترین گزینه‌ها برای بک گراند در عکاسی است.

نگارخانه
  • ایلی‌نوی، ۱۸۶۲ میلادی
  • بریتانیا، ۱۸۶۲ میلادی
  • اسکاتلند، ۱۸۷۵ میلادی
  • هند، قبل از سال ۱۸۷۷ میلادی
  • فرانسه، ۱۸۷۰-۱۸۷۹ میلادی
  • کانادا ۱۸۷۸ میلادی
  • فردریک داگلاس به‌همراه همسر دومش هلن پیتس داگلاس و خواهرش (ایستاده) ۱۸۸۴ میلادی
  • لئون تروتسکی روسیه، ۱۸۸۸ میلادی
  • برلین، ۱۹۰۳ میلادی
  • ۱۹۱۴ میلادی
  • استرالیا
  • مینیون نوادا در نقش اوفلیا در اپرای آمبرواز توما، هملت ، ۱۹۱۰
  • مردان ژاپنی در سال ۱۸۷۰ با ایرزومی

جستارهای وابسته

منابع
  1. http://timebinder.net/home/?currentPage=3
  2. http://www.collectorsweekly.com/articles/an-interview-with-antique-photograph-and-camera-collectors-jack-and-beverly-wilgus/
  • ویکی انگلیسی

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.